ஒரு நிருபரின் டைரி – 35.எஸ். சந்திரமௌலி. ஒரு காலத்தில் விவாகரத்து என்பது ஒரு கெட்ட வார்த்தை. காரணம், 'திருமணம் என்பது ஆயிரம் காலத்துப் பயிர்', 'கல்லானாலும் கணவன்; புல்லானாலும் புருஷன்'; 'திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படுகின்றன'; 'மனைவி அமைவதெல்லாம் இறைவன் கொடுத்த வரம்' என்றெல்லாம் சொல்லி வளர்க்கப்பட்டது நமது பாரம்பரியம்; கலாசாரம். ஆனால், நாடு முன்னேறிவிட்டது. பெண் விடுதலை பற்றி நிறைய பேசப்படுகிறது; பெண்கள் படித்துவிட்டு, வேலைக்குப் போகிறார்கள்; சொந்தக்காலில் நிற்கிறார்கள்; அவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கும் பொருளாதார சுதந்திரம், அவர்களை சிந்திக்க வைக்கிறது..துரதிர்ஷ்டவசமாக, மேற்கத்திய நாடுகளைப் போலவே, இங்கேயும் இன்று விவாகரத்துக்கள் அதிகரித்துவிட்டன. வழக்கமான கோர்ட்கள் போதாமல் இத்தகைய கேஸ்களை டீல் பண்ணுவதற்கென்றே குடும்ப நல நீதிமன்றங்கள் ஆரம்பிக்கப்பட்டுவிட்டன..குடும்ப நல நீதிமன்றங்கள் பற்றி ஒரு மூத்த பெண் வழக்கறிஞரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது அவர் "இன்றைக்கு அனைவரிடமும், குறிப்பாக பெண்களிடம் சகிப்புத்தன்மை குறைந்து போய்விட்டதாக நான் நினைக்கிறேன்" என்றார்..'எப்போதுமே ஆண்களுக்கு ஈகோ அதிகம்; இப்போது படித்துவிட்டு வேலைக்குப் போய்க் கை நிறைய சம்பாதிப்பதால் பெண்களுக்கும் ஈகோ அதிகமாகிவிட்டது. இந்த ஈகோ மோதல்தான் குடும்ப உறவுக்கு வேட்டு வைக்கிறது. குடும்பக் கோர்ட்டுக்கு வரும் கணவன் மனைவியரை அவர்களுக்கு இடையிலான பிரச்னையைத் தீர்த்து, மறுபடியும் சேர்த்து வைக்கவே குடும்பக் கோர்ட்டுகள் முயற்சி செய்கின்றன. அதனால்தான் அவர்கள் இருவரையும் குடும்ப நல ஆலோசகர்களிடம் அனுப்பிவைக்கிறார்கள். ஆனால், "அட்வைஸ் எல்லாம் வேணாம்; எனக்கு டைவர்ஸ் கிடைக்க ஏற்பாடு பண்ணுங்க" என்று அழுத்தம் திருத்தமாகக் கேட்கும் ஆண்களையும் பெண்களையும் அதிகமாகவே இப்போதெல்லாம் பார்க்கிறேன்" என்று வருத்தம் தோய்ந்த குரலில் சொன்னார் அந்தப் பெண் வக்கீல்..இதெயெல்லாம் பார்க்கிறபோது, கல்கியில் எழுதிய ஒரு பேட்டி நினைவுக்கு வருகிறது. 1984ல், நானும், என் சகோதரியும், பத்திரிகையாளருமான கலாவும் சேர்ந்து சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் நீதிபதிகளாகப் பணியாற்றிக்கொண்டிருந்த நாலைந்து நீதிபதிகளிடம் மறக்க முடியாத வழக்கு ஒன்றை சொல்லும்படிக் கேட்டு எழுதினோம்..நீதிபதி கைலாசம் சொன்ன வழக்கு இது:.சென்னையைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணுக்கு திருப்பதியில் ஒரு பையனைப் பார்த்துத் திருமணம் செய்துவைத்தார்கள். அவர்கள் வாழ்க்கை நல்லபடியாகத்தான் சென்றுகொண்டிருந்தது. தீபாவளிக்கு அந்தத் தம்பதியினர் சென்னை வந்தார்கள். தீபாவளி பண்டிகையை சந்தோஷமாக கொண்டாடினார்கள். சில நாட்கள் கழித்துக் கணவர் மட்டும் திருப்பதி திரும்பினார்..1 மாதம் கழித்து மனைவியை திருப்பதிக்கு வரச்சொல்லிக் கடிதம் எழுதினார் கணவர். "நீங்கள் வந்து அழைத்துக் கொண்டு போங்கள்" என்று சொல்லிவிட்டார்கள் மனைவி குடும்பத்தில்.."லீவு கிடைக்கவில்லை! நீங்களே கொண்டுவந்து விட்டுவிடுங்கள்" என்று கணவரிடமிருந்து அடுத்த கடிதம்.."கொண்டு வந்து விட்டீர்களில்லையா? அதேபோல வந்து அழைத்துக்கொண்டு போங்கள்" என்பது இவர்கள் வாதம்..இப்படியே சில மாதங்கள் இழுத்துக்கொண்டு போனது. கணவர் கோபமாக "என்னால் வரமுடியாது; உங்களால் கொண்டு வந்து விடமுடியாது என்றால், உங்கள் பெண் பர்மனென்டாக உங்கள் வீட்டிலேயே இருக்கட்டும்" என ஒரு லெட்டர் எழுதிப்போட்டுவிட்டார். இது பெண்வீட்டார் மனதைக் குத்திவிட்டது..மாதங்கள் ஓடின. கணவர் விவாகரத்துக் கோரி வழக்குப் போட்டார். குடும்ப உறவுகளைப் பெரிதும் மதிப்பவரான நீதிபதி கைலாசம் வழக்கை விசாரித்தார். கணவன், மனைவி இருவரிடமும் தனித்தனியாகப் பேசினார். இருவருக்குமே மற்றவர் நடத்தையில் சந்தேகம் ஏதுமில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்திக்கொண்டார். 'மாப்பிள்ளை வந்து தங்கள் பெண்ணை அழைத்துக் கொண்டு போக வேண்டும்' என்பது மனைவி குடும்பத்து நிலைப்பாடு. 'ஏன், நீயாகப் புறப்பட்டு வந்தால் என்ன?' என்பது கணவர் தரப்பு நிலைப்பாடு. அவர்களைச் சேரவிடாமல் தடுப்பது இருதரப்பு ஈகோதான் என்று புரிந்தது..அடுத்து நீதிபதி சொன்னது அந்தத் தம்பதியின் வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்பு முனையை ஏற்படுத்தியது. "நீதிமன்றத்தில் இந்த அறை உங்கள் இருவருக்கும் பொதுவான இடம். இரண்டு பேரும் இங்கே இருந்து புறப்பட்டுத் திருப்பதியில் உள்ள உங்கள் வீட்டுக்குச் செல்லுங்கள்; மனமொத்த தம்பதியாக வாழுங்கள்" என்றார் நீதிபதி. இதைக் கேட்டதும் கணவனுக்கும் மனைவிக்கும் இனிய ஆச்சரியம். நீதிபதியை வணங்கி ஆசிபெற்றுச் சேர்ந்து திருப்பதிக்குப் புறப்பட்டார்கள்..இப்படியாக ஒரு விவாகரத்து வழக்கைப் புதுமையாகத் தீர்த்துவைத்த நீதிபதியிடம், "ஐயா! இப்படி ஒரு புதிய கோணத்தில் இந்த வழக்கை தீர்த்து வைக்கும் எண்ணம் உங்களுக்கு எப்படி ஏற்பட்டது?" என்று கேட்டபோது, மிகவும் நெகிழ்ச்சியோடு நீதிபதி கைலாசம் சொன்ன பதில் புல்லரிக்கச் செய்தது..அவர் சொன்னார்: "அவர்களை என்னுடைய சேம்பருக்கு அழைத்தபோது கூட நான் இந்த இருவரையும் எப்படியாவது சேர்த்து வைத்துவிட வேண்டும் என்றுதான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் இப்படி ஒரு கேள்வியைக் கேட்கவேண்டும் என திட்டமிடவில்லை. அது ஆண்டவன் கிருபை என்றுதன நினைக்கிறேன்.".அடுத்து நீதிபதி ரத்தினவேல் பாண்டியன் சொன்ன வழக்கு மனத்தை கசக்கிப் பிழிய வைக்கும் ஒன்று. அவர் சொன்ன வழக்கின் விபரம் இதோ:.1971ல் நாகம்மா என்பவர் தன் ஐந்து குழந்தைகளையும் கொன்றுவிட்டுத் தானும் கிணற்றில் விழுந்து தற்கொலை செய்துகொள்ள முயற்சி செய்தார். அப்போது அக்கம்பக்கத்தார் அவரைக் காப்பாற்றிவிட்டார்கள். குழந்தைகளைக் கொன்றதாகவும் தற்கொலைக்கு முயன்றதாகவும் அந்தப் பெண்மணிமீது வழக்கு தொடரப்பட்டது, அவருக்கு ஆயுள் தண்டனை அளிக்கப்பட்டது..ஒன்றரையிலிருந்து பதினொன்று வயதுக்குள் அவருக்கு மூன்று ஆண், இரண்டு பெண் என மொத்தம் ஐந்து குழந்தைகள்; பொறுப்பில்லாத கணவன்; அவனுக்கு வேறு ஒரு பெண் தொடர்பும் உண்டு; தினமும் வீட்டில் சண்டை, சச்சரவு; நாகம்மாவுக்கு அடி விழும்; இனி வீட்டில் அடமானம் வைப்பதற்கும் ஒன்றுமில்லை என்கிற பரிதாப நிலை..குழந்தைகள் பட்டினி கிடப்பதாக வீட்டுக்கு வந்த கணவனிடம் சொன்னபோது, "எல்லோரும் போய்ச் சாவுங்க" என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டான். கணவரின் தம்பியிடம் இரண்டு ரூபாய் கடன் கேட்டபோது "நான் சொல்றபடி கேக்குறியா?" என்று சொன்னபடி அவன் பார்த்த பார்வை சரியில்லை. மனம் நொந்து திரும்பிவிட்டாள் நாகம்மா. குழந்தைகளின் பசி போக்க முடியவில்லை; அவர்களை வளர்த்து ஆளாக்கவும் வேறு யாருமில்லை; வாழ வழி தெரியவில்லை; அவர்களைத் தவிக்கவிட்டுச் சாகவும் நாகம்மாவுக்கு மனசில்லை. "எல்லோரும் போய்ச் சாவுங்க" என்ற கணவனது வார்த்தைகள் மனத்தில் மீண்டும், மீண்டும் ஒலித்தது..காலையில் ஸ்கூலுக்குப் புறப்பட்ட பெரிய பையனை முகம் கழுவும்படி சொல்லி, அவன் முகம் கழுவும்போது மனத்தைக் கல்லாக்கிக் கொண்டு அப்படியே அவனைத் தண்ணீர் தொட்டிக்குள் அமுக்கினார். அவன் கொஞ்சம் திமிறினான். சில நிமிடங்களில் எல்லாம் அடங்கிவிட்டது. பையனை வெளியில் எடுத்துக் கிடத்திவிட்டு, கைக்குழந்தையைத் தண்ணீர்த் தொட்டியில் அமுக்க, சத்தமில்லாமல் அதன் உயிர் பிரிந்தது. பெரிய மகளையும் இன்னொரு மகனையும் அடுத்தடுத்து முகம் கழுவச்சொல்லி அவர்களையும் சாகடித்தாள். கடைசியாகக் கண் பார்வை இல்லாத நாலு வயது மகனைக் கிணற்றில் தூக்கி எறிந்துவிட்டுத் தானும் கிணற்றில் குதித்தபோது எதேச்சையாகப் பார்த்த சிலர் நாகம்மாவைக் காப்பாற்றிவிட்டார்கள்..நாகம்மாவுக்குக் கீழ்கோர்ட்டில் அளிக்கப்பட்ட ஆயுள் தண்டனை மேல்கோர்ட்டில் மூன்றாண்டு ஜெயில் தண்டனையாகக் குறைக்கப்பட்டது. நாகம்மா விடுதலை ஆனதும் ஓர் ஆதரவற்ற குழந்தைகள் இல்லத்தில் ஆயாவாகச் சேர்ப்பதற்கும் கோர்ட்மூலமாக ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.."அந்த நாகம்மாவின் வழக்கை இன்று நினைத்தாலும் என் கண்கள் குளமாகிவிடும்" என்றார் நீதிபதி ரத்னவேல் பாண்டியன்..சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் நீதிபதிகள் நாராயணசாமி முதலியார்,வி. வி. ராகவன் முன்னிலையில் நடந்த இந்த வழக்கில் ரத்தினவேல் பாண்டியன் பப்ளிக் பிராசிகியூட்டர்..வழக்கு விவரங்களைக் கனத்த மனத்துடன் சொன்ன ரத்னவேல் பாண்டியன் கடைசியாகச் சொன்னதுதான் சோகத்தின் உச்சம்..நாகம்மாவிடம் "ஏனம்மா! உன் குழந்தைகளை இவ்வளவு கொடூரமாகக் கொலை செய்ய உனக்கு எப்படி மனசு வந்தது? அப்படியே குழந்தைகளைக் கொல்வது என்று முடிவு செய்தால் நாலணாவுக்கு விஷம் வாங்கிச் சாப்பாட்டில் கலந்து கொடுத்திருக்கலாமே!" என்று கேட்டாராம் சீனியர் அட்வகேட்டான ரத்னவேல் பாண்டியனின் ஜூனியர் ஒருவர். அதற்கு நாகம்மா சொன்ன பதில்: "ஐயா, நாலணாவும் ஒரு வேளை சாப்பாடும் இருந்தால், நான் ஏன் ஐயா என்னுடைய குழந்தைகளைக் கொல்லப்போகிறேன்?".நீதிபதி செங்கோட்டுவேலன் தான் கோவையில் வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றிய காலகட்டத்தில், கொலைக் குற்றம் சாட்டப்பட்ட ராமசாமி என்பவர் சார்பில் வாதாட அரசாங்கத்தால் நியமிக்கப்பட்ட வழக்கினை நினைவு கூர்ந்தார். அது உண்மையிலேயே மிகவும் வித்தியாசமான கேஸ்தான். குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் தீவிர கம்பராமாயண ஆர்வலர். கம்பராமாயணத்தில் தாடகை வதை படலத்தை பலமுறை ஆழப் படித்ததில் அவருக்கு துஷ்டர்களை அழித்து, நல்லவர்களைக் காப்பது தன் கடமை என்று மனதில் ஆழமாகப் பதிந்துவிட்டது..கொலை, திருட்டு போன்ற குற்றச் செயல்களில் ஈடுபட்டு வந்த தன் அண்ணனை, தாடகை வதம் கணக்காய் ஒரு நாள் இரவில் கடப்பாரையால் அடித்துக் கொன்றுவிட்டார். கொலை செய்த கையோடு காவல் நிலையம் சென்று உண்மையைச் சொல்லி, சரணடைந்தார். விசாரணையின்போது, தான் கொலை செய்ததை ஒப்புக்கொண்டு வாக்குமூலம் கொடுத்ததுடன், இரண்டாம் வகுப்பு குற்றவியல் நடுவர் மன்றத்தில் நடுவரிடம் தான் கொலையாளி என்பதையும் ஒப்புக் கொண்டுவிட்டார்..அடுத்து வழக்கு மாவட்ட குற்றவியல் நீதிமன்றத்துக்கு வந்தபோதுதான் அவர் சார்பில் வாதிட அரசாங்கம் வக்கீல் செங்கோட்டுவேலனை நியமித்தது. அவர் சிறைக்குச் சென்று ராமசாமியை சந்தித்து, "கோர்ட்டில் நீதிபதி குற்றப் பத்திரிகையை வாசித்து, "நீங்கள் குற்றவாளியா? இல்லையா? என்று கேட்டால், நீங்கள் "இல்லை" என்று சொல்ல வேண்டும் என்றதும், அவர், "நான் சொல்ல மாட்டேன்; அப்படிச் சொன்னால், நான் கம்பராமாயணம் படித்ததற்கே அர்த்தமில்லாமல் போய்விடும்" என்று சொல்லி அதிர்ச்சியளித்தார்..இவ்வளவு நல்ல மனிதரை, காப்பாற்ற வாய்ப்புள்ளதா என நான் சட்டரீதியாக ஆராய்ந்தேன். திருக்குறளை மேற்கோள் காட்டி, "நீங்கள் பொய் சொல்வதால் யாருக்கும் எந்த தீமையும் ஏற்படப்போவதில்லை; மாறாக உங்களுக்கு ஒரு நன்மை ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது" என்று சொல்லி அவரை சம்மதிக்க வைத்தேன். கோவை மாவட்ட நீதிமன்றத்தில் நீதிபதி அந்தோணி லோபோ முன் வழக்கு நடந்தது..முதல் சாட்சி கொலை செய்யப்பட்ட அண்ணன் மனைவி. குறுக்கு விசாரனையில் அவர், சம்பவத்தன்று, "ஐயோ" என்ற சப்தம் கேட்டு, ஓடிப்போய் பார்த்தபோது ராமசாமி கடப்பாரையோடு ஓடியதைப் பார்த்தேன் என்றார். அவர் முன்பு போலிஸ் விசாரணையில் ராமசாமியோடு, கிருஷ்ணனும் ஓடியதைப் பார்த்ததாகக் குறிப்பிட்டதை சுட்டிக் காட்டியபோது, முன் விரோதம் காரணமாக, சம்மந்தமில்லாத கிருஷ்ணனையும் வழக்கில் சேர்த்துச் சொன்னேன் என்றார். உடனே, நீதிபதி அந்தப் பெண்மணியின் சாட்சியத்தை நிராகரித்தார். அடுத்து இரண்டாம் வகுப்பு குற்றவியல் நடுவர் விசாரிக்கப்பட்டார். அவர் பதிவு செய்த ஒப்புதல் வாக்குமூலத்திலும் டெக்னிகலாக ஒரு தவறு கண்டுபிடித்தார் நீதிபதி.."நேராகப் பார்த்துச் சொல்லும் சாட்சியும் நம்பத்தகுந்ததாக இல்லை; ஒப்புதல் வாக்குமூலமும் ஏற்கத் தக்கதாக இல்லை; குற்றம் சாட்டப்பட்டவரோ, குற்றத்தை மறுக்கிறார்" என்று சொல்லி, ராமசாமியை விடுதலை செய்தார்..இவையெல்லாம் சொன்ன நீதிபதிகளுக்கு மட்டுமில்லை, எனக்கும் கூட மறக்க முடியாத வழக்குகள்தான்!.(தொடரும்)
ஒரு நிருபரின் டைரி – 35.எஸ். சந்திரமௌலி. ஒரு காலத்தில் விவாகரத்து என்பது ஒரு கெட்ட வார்த்தை. காரணம், 'திருமணம் என்பது ஆயிரம் காலத்துப் பயிர்', 'கல்லானாலும் கணவன்; புல்லானாலும் புருஷன்'; 'திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படுகின்றன'; 'மனைவி அமைவதெல்லாம் இறைவன் கொடுத்த வரம்' என்றெல்லாம் சொல்லி வளர்க்கப்பட்டது நமது பாரம்பரியம்; கலாசாரம். ஆனால், நாடு முன்னேறிவிட்டது. பெண் விடுதலை பற்றி நிறைய பேசப்படுகிறது; பெண்கள் படித்துவிட்டு, வேலைக்குப் போகிறார்கள்; சொந்தக்காலில் நிற்கிறார்கள்; அவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கும் பொருளாதார சுதந்திரம், அவர்களை சிந்திக்க வைக்கிறது..துரதிர்ஷ்டவசமாக, மேற்கத்திய நாடுகளைப் போலவே, இங்கேயும் இன்று விவாகரத்துக்கள் அதிகரித்துவிட்டன. வழக்கமான கோர்ட்கள் போதாமல் இத்தகைய கேஸ்களை டீல் பண்ணுவதற்கென்றே குடும்ப நல நீதிமன்றங்கள் ஆரம்பிக்கப்பட்டுவிட்டன..குடும்ப நல நீதிமன்றங்கள் பற்றி ஒரு மூத்த பெண் வழக்கறிஞரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது அவர் "இன்றைக்கு அனைவரிடமும், குறிப்பாக பெண்களிடம் சகிப்புத்தன்மை குறைந்து போய்விட்டதாக நான் நினைக்கிறேன்" என்றார்..'எப்போதுமே ஆண்களுக்கு ஈகோ அதிகம்; இப்போது படித்துவிட்டு வேலைக்குப் போய்க் கை நிறைய சம்பாதிப்பதால் பெண்களுக்கும் ஈகோ அதிகமாகிவிட்டது. இந்த ஈகோ மோதல்தான் குடும்ப உறவுக்கு வேட்டு வைக்கிறது. குடும்பக் கோர்ட்டுக்கு வரும் கணவன் மனைவியரை அவர்களுக்கு இடையிலான பிரச்னையைத் தீர்த்து, மறுபடியும் சேர்த்து வைக்கவே குடும்பக் கோர்ட்டுகள் முயற்சி செய்கின்றன. அதனால்தான் அவர்கள் இருவரையும் குடும்ப நல ஆலோசகர்களிடம் அனுப்பிவைக்கிறார்கள். ஆனால், "அட்வைஸ் எல்லாம் வேணாம்; எனக்கு டைவர்ஸ் கிடைக்க ஏற்பாடு பண்ணுங்க" என்று அழுத்தம் திருத்தமாகக் கேட்கும் ஆண்களையும் பெண்களையும் அதிகமாகவே இப்போதெல்லாம் பார்க்கிறேன்" என்று வருத்தம் தோய்ந்த குரலில் சொன்னார் அந்தப் பெண் வக்கீல்..இதெயெல்லாம் பார்க்கிறபோது, கல்கியில் எழுதிய ஒரு பேட்டி நினைவுக்கு வருகிறது. 1984ல், நானும், என் சகோதரியும், பத்திரிகையாளருமான கலாவும் சேர்ந்து சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் நீதிபதிகளாகப் பணியாற்றிக்கொண்டிருந்த நாலைந்து நீதிபதிகளிடம் மறக்க முடியாத வழக்கு ஒன்றை சொல்லும்படிக் கேட்டு எழுதினோம்..நீதிபதி கைலாசம் சொன்ன வழக்கு இது:.சென்னையைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணுக்கு திருப்பதியில் ஒரு பையனைப் பார்த்துத் திருமணம் செய்துவைத்தார்கள். அவர்கள் வாழ்க்கை நல்லபடியாகத்தான் சென்றுகொண்டிருந்தது. தீபாவளிக்கு அந்தத் தம்பதியினர் சென்னை வந்தார்கள். தீபாவளி பண்டிகையை சந்தோஷமாக கொண்டாடினார்கள். சில நாட்கள் கழித்துக் கணவர் மட்டும் திருப்பதி திரும்பினார்..1 மாதம் கழித்து மனைவியை திருப்பதிக்கு வரச்சொல்லிக் கடிதம் எழுதினார் கணவர். "நீங்கள் வந்து அழைத்துக் கொண்டு போங்கள்" என்று சொல்லிவிட்டார்கள் மனைவி குடும்பத்தில்.."லீவு கிடைக்கவில்லை! நீங்களே கொண்டுவந்து விட்டுவிடுங்கள்" என்று கணவரிடமிருந்து அடுத்த கடிதம்.."கொண்டு வந்து விட்டீர்களில்லையா? அதேபோல வந்து அழைத்துக்கொண்டு போங்கள்" என்பது இவர்கள் வாதம்..இப்படியே சில மாதங்கள் இழுத்துக்கொண்டு போனது. கணவர் கோபமாக "என்னால் வரமுடியாது; உங்களால் கொண்டு வந்து விடமுடியாது என்றால், உங்கள் பெண் பர்மனென்டாக உங்கள் வீட்டிலேயே இருக்கட்டும்" என ஒரு லெட்டர் எழுதிப்போட்டுவிட்டார். இது பெண்வீட்டார் மனதைக் குத்திவிட்டது..மாதங்கள் ஓடின. கணவர் விவாகரத்துக் கோரி வழக்குப் போட்டார். குடும்ப உறவுகளைப் பெரிதும் மதிப்பவரான நீதிபதி கைலாசம் வழக்கை விசாரித்தார். கணவன், மனைவி இருவரிடமும் தனித்தனியாகப் பேசினார். இருவருக்குமே மற்றவர் நடத்தையில் சந்தேகம் ஏதுமில்லை என்பதை உறுதிப்படுத்திக்கொண்டார். 'மாப்பிள்ளை வந்து தங்கள் பெண்ணை அழைத்துக் கொண்டு போக வேண்டும்' என்பது மனைவி குடும்பத்து நிலைப்பாடு. 'ஏன், நீயாகப் புறப்பட்டு வந்தால் என்ன?' என்பது கணவர் தரப்பு நிலைப்பாடு. அவர்களைச் சேரவிடாமல் தடுப்பது இருதரப்பு ஈகோதான் என்று புரிந்தது..அடுத்து நீதிபதி சொன்னது அந்தத் தம்பதியின் வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்பு முனையை ஏற்படுத்தியது. "நீதிமன்றத்தில் இந்த அறை உங்கள் இருவருக்கும் பொதுவான இடம். இரண்டு பேரும் இங்கே இருந்து புறப்பட்டுத் திருப்பதியில் உள்ள உங்கள் வீட்டுக்குச் செல்லுங்கள்; மனமொத்த தம்பதியாக வாழுங்கள்" என்றார் நீதிபதி. இதைக் கேட்டதும் கணவனுக்கும் மனைவிக்கும் இனிய ஆச்சரியம். நீதிபதியை வணங்கி ஆசிபெற்றுச் சேர்ந்து திருப்பதிக்குப் புறப்பட்டார்கள்..இப்படியாக ஒரு விவாகரத்து வழக்கைப் புதுமையாகத் தீர்த்துவைத்த நீதிபதியிடம், "ஐயா! இப்படி ஒரு புதிய கோணத்தில் இந்த வழக்கை தீர்த்து வைக்கும் எண்ணம் உங்களுக்கு எப்படி ஏற்பட்டது?" என்று கேட்டபோது, மிகவும் நெகிழ்ச்சியோடு நீதிபதி கைலாசம் சொன்ன பதில் புல்லரிக்கச் செய்தது..அவர் சொன்னார்: "அவர்களை என்னுடைய சேம்பருக்கு அழைத்தபோது கூட நான் இந்த இருவரையும் எப்படியாவது சேர்த்து வைத்துவிட வேண்டும் என்றுதான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் இப்படி ஒரு கேள்வியைக் கேட்கவேண்டும் என திட்டமிடவில்லை. அது ஆண்டவன் கிருபை என்றுதன நினைக்கிறேன்.".அடுத்து நீதிபதி ரத்தினவேல் பாண்டியன் சொன்ன வழக்கு மனத்தை கசக்கிப் பிழிய வைக்கும் ஒன்று. அவர் சொன்ன வழக்கின் விபரம் இதோ:.1971ல் நாகம்மா என்பவர் தன் ஐந்து குழந்தைகளையும் கொன்றுவிட்டுத் தானும் கிணற்றில் விழுந்து தற்கொலை செய்துகொள்ள முயற்சி செய்தார். அப்போது அக்கம்பக்கத்தார் அவரைக் காப்பாற்றிவிட்டார்கள். குழந்தைகளைக் கொன்றதாகவும் தற்கொலைக்கு முயன்றதாகவும் அந்தப் பெண்மணிமீது வழக்கு தொடரப்பட்டது, அவருக்கு ஆயுள் தண்டனை அளிக்கப்பட்டது..ஒன்றரையிலிருந்து பதினொன்று வயதுக்குள் அவருக்கு மூன்று ஆண், இரண்டு பெண் என மொத்தம் ஐந்து குழந்தைகள்; பொறுப்பில்லாத கணவன்; அவனுக்கு வேறு ஒரு பெண் தொடர்பும் உண்டு; தினமும் வீட்டில் சண்டை, சச்சரவு; நாகம்மாவுக்கு அடி விழும்; இனி வீட்டில் அடமானம் வைப்பதற்கும் ஒன்றுமில்லை என்கிற பரிதாப நிலை..குழந்தைகள் பட்டினி கிடப்பதாக வீட்டுக்கு வந்த கணவனிடம் சொன்னபோது, "எல்லோரும் போய்ச் சாவுங்க" என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டான். கணவரின் தம்பியிடம் இரண்டு ரூபாய் கடன் கேட்டபோது "நான் சொல்றபடி கேக்குறியா?" என்று சொன்னபடி அவன் பார்த்த பார்வை சரியில்லை. மனம் நொந்து திரும்பிவிட்டாள் நாகம்மா. குழந்தைகளின் பசி போக்க முடியவில்லை; அவர்களை வளர்த்து ஆளாக்கவும் வேறு யாருமில்லை; வாழ வழி தெரியவில்லை; அவர்களைத் தவிக்கவிட்டுச் சாகவும் நாகம்மாவுக்கு மனசில்லை. "எல்லோரும் போய்ச் சாவுங்க" என்ற கணவனது வார்த்தைகள் மனத்தில் மீண்டும், மீண்டும் ஒலித்தது..காலையில் ஸ்கூலுக்குப் புறப்பட்ட பெரிய பையனை முகம் கழுவும்படி சொல்லி, அவன் முகம் கழுவும்போது மனத்தைக் கல்லாக்கிக் கொண்டு அப்படியே அவனைத் தண்ணீர் தொட்டிக்குள் அமுக்கினார். அவன் கொஞ்சம் திமிறினான். சில நிமிடங்களில் எல்லாம் அடங்கிவிட்டது. பையனை வெளியில் எடுத்துக் கிடத்திவிட்டு, கைக்குழந்தையைத் தண்ணீர்த் தொட்டியில் அமுக்க, சத்தமில்லாமல் அதன் உயிர் பிரிந்தது. பெரிய மகளையும் இன்னொரு மகனையும் அடுத்தடுத்து முகம் கழுவச்சொல்லி அவர்களையும் சாகடித்தாள். கடைசியாகக் கண் பார்வை இல்லாத நாலு வயது மகனைக் கிணற்றில் தூக்கி எறிந்துவிட்டுத் தானும் கிணற்றில் குதித்தபோது எதேச்சையாகப் பார்த்த சிலர் நாகம்மாவைக் காப்பாற்றிவிட்டார்கள்..நாகம்மாவுக்குக் கீழ்கோர்ட்டில் அளிக்கப்பட்ட ஆயுள் தண்டனை மேல்கோர்ட்டில் மூன்றாண்டு ஜெயில் தண்டனையாகக் குறைக்கப்பட்டது. நாகம்மா விடுதலை ஆனதும் ஓர் ஆதரவற்ற குழந்தைகள் இல்லத்தில் ஆயாவாகச் சேர்ப்பதற்கும் கோர்ட்மூலமாக ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.."அந்த நாகம்மாவின் வழக்கை இன்று நினைத்தாலும் என் கண்கள் குளமாகிவிடும்" என்றார் நீதிபதி ரத்னவேல் பாண்டியன்..சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் நீதிபதிகள் நாராயணசாமி முதலியார்,வி. வி. ராகவன் முன்னிலையில் நடந்த இந்த வழக்கில் ரத்தினவேல் பாண்டியன் பப்ளிக் பிராசிகியூட்டர்..வழக்கு விவரங்களைக் கனத்த மனத்துடன் சொன்ன ரத்னவேல் பாண்டியன் கடைசியாகச் சொன்னதுதான் சோகத்தின் உச்சம்..நாகம்மாவிடம் "ஏனம்மா! உன் குழந்தைகளை இவ்வளவு கொடூரமாகக் கொலை செய்ய உனக்கு எப்படி மனசு வந்தது? அப்படியே குழந்தைகளைக் கொல்வது என்று முடிவு செய்தால் நாலணாவுக்கு விஷம் வாங்கிச் சாப்பாட்டில் கலந்து கொடுத்திருக்கலாமே!" என்று கேட்டாராம் சீனியர் அட்வகேட்டான ரத்னவேல் பாண்டியனின் ஜூனியர் ஒருவர். அதற்கு நாகம்மா சொன்ன பதில்: "ஐயா, நாலணாவும் ஒரு வேளை சாப்பாடும் இருந்தால், நான் ஏன் ஐயா என்னுடைய குழந்தைகளைக் கொல்லப்போகிறேன்?".நீதிபதி செங்கோட்டுவேலன் தான் கோவையில் வழக்கறிஞராகப் பணியாற்றிய காலகட்டத்தில், கொலைக் குற்றம் சாட்டப்பட்ட ராமசாமி என்பவர் சார்பில் வாதாட அரசாங்கத்தால் நியமிக்கப்பட்ட வழக்கினை நினைவு கூர்ந்தார். அது உண்மையிலேயே மிகவும் வித்தியாசமான கேஸ்தான். குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் தீவிர கம்பராமாயண ஆர்வலர். கம்பராமாயணத்தில் தாடகை வதை படலத்தை பலமுறை ஆழப் படித்ததில் அவருக்கு துஷ்டர்களை அழித்து, நல்லவர்களைக் காப்பது தன் கடமை என்று மனதில் ஆழமாகப் பதிந்துவிட்டது..கொலை, திருட்டு போன்ற குற்றச் செயல்களில் ஈடுபட்டு வந்த தன் அண்ணனை, தாடகை வதம் கணக்காய் ஒரு நாள் இரவில் கடப்பாரையால் அடித்துக் கொன்றுவிட்டார். கொலை செய்த கையோடு காவல் நிலையம் சென்று உண்மையைச் சொல்லி, சரணடைந்தார். விசாரணையின்போது, தான் கொலை செய்ததை ஒப்புக்கொண்டு வாக்குமூலம் கொடுத்ததுடன், இரண்டாம் வகுப்பு குற்றவியல் நடுவர் மன்றத்தில் நடுவரிடம் தான் கொலையாளி என்பதையும் ஒப்புக் கொண்டுவிட்டார்..அடுத்து வழக்கு மாவட்ட குற்றவியல் நீதிமன்றத்துக்கு வந்தபோதுதான் அவர் சார்பில் வாதிட அரசாங்கம் வக்கீல் செங்கோட்டுவேலனை நியமித்தது. அவர் சிறைக்குச் சென்று ராமசாமியை சந்தித்து, "கோர்ட்டில் நீதிபதி குற்றப் பத்திரிகையை வாசித்து, "நீங்கள் குற்றவாளியா? இல்லையா? என்று கேட்டால், நீங்கள் "இல்லை" என்று சொல்ல வேண்டும் என்றதும், அவர், "நான் சொல்ல மாட்டேன்; அப்படிச் சொன்னால், நான் கம்பராமாயணம் படித்ததற்கே அர்த்தமில்லாமல் போய்விடும்" என்று சொல்லி அதிர்ச்சியளித்தார்..இவ்வளவு நல்ல மனிதரை, காப்பாற்ற வாய்ப்புள்ளதா என நான் சட்டரீதியாக ஆராய்ந்தேன். திருக்குறளை மேற்கோள் காட்டி, "நீங்கள் பொய் சொல்வதால் யாருக்கும் எந்த தீமையும் ஏற்படப்போவதில்லை; மாறாக உங்களுக்கு ஒரு நன்மை ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது" என்று சொல்லி அவரை சம்மதிக்க வைத்தேன். கோவை மாவட்ட நீதிமன்றத்தில் நீதிபதி அந்தோணி லோபோ முன் வழக்கு நடந்தது..முதல் சாட்சி கொலை செய்யப்பட்ட அண்ணன் மனைவி. குறுக்கு விசாரனையில் அவர், சம்பவத்தன்று, "ஐயோ" என்ற சப்தம் கேட்டு, ஓடிப்போய் பார்த்தபோது ராமசாமி கடப்பாரையோடு ஓடியதைப் பார்த்தேன் என்றார். அவர் முன்பு போலிஸ் விசாரணையில் ராமசாமியோடு, கிருஷ்ணனும் ஓடியதைப் பார்த்ததாகக் குறிப்பிட்டதை சுட்டிக் காட்டியபோது, முன் விரோதம் காரணமாக, சம்மந்தமில்லாத கிருஷ்ணனையும் வழக்கில் சேர்த்துச் சொன்னேன் என்றார். உடனே, நீதிபதி அந்தப் பெண்மணியின் சாட்சியத்தை நிராகரித்தார். அடுத்து இரண்டாம் வகுப்பு குற்றவியல் நடுவர் விசாரிக்கப்பட்டார். அவர் பதிவு செய்த ஒப்புதல் வாக்குமூலத்திலும் டெக்னிகலாக ஒரு தவறு கண்டுபிடித்தார் நீதிபதி.."நேராகப் பார்த்துச் சொல்லும் சாட்சியும் நம்பத்தகுந்ததாக இல்லை; ஒப்புதல் வாக்குமூலமும் ஏற்கத் தக்கதாக இல்லை; குற்றம் சாட்டப்பட்டவரோ, குற்றத்தை மறுக்கிறார்" என்று சொல்லி, ராமசாமியை விடுதலை செய்தார்..இவையெல்லாம் சொன்ன நீதிபதிகளுக்கு மட்டுமில்லை, எனக்கும் கூட மறக்க முடியாத வழக்குகள்தான்!.(தொடரும்)
