பகுதி-2.எப்படி ஒரு டேப் ரிக்கார்டரில் அல்லது வானொலியில் நமது மனதிற்கு பிடித்த இனிமையான பாடல்களை கேட்கும் போதுஓர் ஆனந்தம் பிறக்குமோ, அதே போல வாசகர்களின் ஒவ்வொரு கோடைக்கால நினைவும் மனதிற்கு இதமளிக்கிறது. இதில் அனைத்திலும் பொதுவாக இருப்பது கிராமத்து வீடுகளும், உறவுகளின் பலமும், இயற்கையுடனும், கோயில்களுடனும் இணைந்த நம் முன்னோர்களின் வாழ்க்கை முறையும். .இதோ உங்களுக்காக சில சிறந்த நினைவுகள்….பாட்டி வீட்டு பரவச நினைவுகள்….திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் கிடாரக்குளம் கிராமத்தில் உள்ள பாட்டி வீடு தான் கோடை விடுமுறையில் நாங்கள் செல்லும் ரிசார்ட். இருபது பேரப்பிள்ளைகளில், பத்து பேராவது ஆஜராகி விடுவோம். காலையில், தினசரி புதுசா இறக்கிய பதநீர் ஒரு டம்ளர் பருக வயிற்றினுள் குளுகுளு வென்றிருக்கும். மாலையில் நுங்கு ஸ்பெஷல். உழவன் நுங்கை சீவித் தர, அதன் கண்ணில் பெருவிரலை நுழைத்து உறிஞ்சி, ஜூஸை குடித்து, பின் ஸ்பூனால் சுரண்டி தின்போம். அவ்ளோ வாசம்+ருசி. சிந்தாமல் உறிஞ்ச பிராக்ட்டீஸ் நிறைய பண்ணனும். பிறகு, அதில் நுங்கு வண்டி செய்து, மண்ரோட்டில், விலகாமல் ஓட்டுவதும் திறமைக்கு சவால்தான். மூணு கண் உள்ள நுங்கிற்கு போட்டி அதிகம். வெயிலின் கொடூரம் தாக்காமல் கழித்த பொற்காலம் 1964 லிருந்து 1970 வரை. –என்.கோமதி.சீனி மிட்டாயும், பால் ஐசும், புத்தகங்களும்….இளமையின் கோடை கால நினைவுகள் அலை அலையாய் மனதில் இனிமையான நினைவுகளை எழுப்புகின்றன. என் இளமைப்பருவ வீடு மரங்கள் சூழ்ந்த தனி வீடு. பெரிய காம்பவுண்ட்டுடன் இருக்கும். வீட்டின் முன்புறம் மூன்று மாமரங்கள், பின்புறம் மிகப் பெரிய நாவல்மரம் ஒன்றும் இருக்கும். இப்போதுள்ள பிள்ளைகளைப் போல வீட்டுக்குள்ளே விளையாடு வது என்பதெல்லாம் அப்போது கிடையாது. ஒரு மணிக்கு சாப்பிடத்தான் வீட்டுக்குள் வர வேண்டும் என்பது கண்டிப்பான என் அம்மாவின் கட்டளை..காலையில் பத்துமணிக்கு என் தோழிகள் எல்லோரும் ஆஜராகி விடுவார்கள். ஒரு ஏழெட்டு பேர் இருப்போம். எங்களுடைய காலை சிறுதீனி வீட்டைச் சுற்றியே இருக்கும். முதலில் புளிப்பில்லாத கைக்கெட்டும் தூரத்தில் தொங்கும் வாழைப்பூ, ஜாதி மாங்காயைப் பறித்து ஒரு பெரிய கல்லை வைத்து உடைத்து, ஏற்கனவே என் தோழி பேப்பரில் மடக்கி கொண்டு வந்து இருக்கும் உப்பு, மிளகாய்த்தூளை தொட்டு சாப்பிடுவோம்..அது முடித்ததும் பாண்டி, நாலுமூலை கட்டம், கண்ணை பொத்தி ஆடுவது, இதெல்லாம் ஒரு ஒரு அரை மணி நேரத்திற்கு ஒரு முறை விளையாட்டை மாற்றி மாற்றி விளையாடுவோம். அடுத்த பசிக்கு எங்கள் குறி நாவல் மரம்தான். கொஞ்ச நேரம் விளையாடிய பிறகு அரை நெல்லிக்காய், நெல்லிக்காய் என அடுத்த ரவுண்டுக்கு போவோம். சிலசமயம் பக்கத்து காலி ப்ளாட்டில் நிற்கும் பாதாம் மரத்திலிருந்து உதிரும் கொட்டைகளை எடுத்து வந்து கல்லால் தட்டி உள்ளே உள்ள பருப்பை சாப்பிடுவோம்.மதியம் சாப்பாட்டிற்குப் பின் பெரியவர்கள் கண்ணயரும் போது, சற்று தொலைவில் இருக்கும் முந்திரி காட்டு மரங்கள் தான் எங்கள் அடுத்த குறி..இன்னொரு இனிய ஞாபகம் சாயங்காலம் நானும் என் அண்ணனும் பக்கத்திலிருக்கும் ரயில்வே லெவல் கிராசிங் போவோம். தினம் மாலை 6 மணிக்கு ஒரு ரயில் அந்தப் பாதையைக் கடக்கும். அப்போது ஓ…வென்று சத்தம் எழுப்பிக் கொண்டு கை காட்டுவோம். நாங்கள் குழந்தைகள் கை காட்டுவதை பார்த்து உள்ளே இருக்கும் பயணிகளும் கை காட்டுவார்கள். எதையோ சாதித்து விட்ட திருப்தி எங்களுக்கு இருக்கும்..சிறுவயதில் கோடையில் சாப்பிட்ட பால் ஐஸ், குச்சி ஐஸ், ரோஸ் மில்க் ஐஸ், சேமியா ஐஸ், இதையெல்லாம் மறக்க முடியாது. ஜவ்வு மிட்டாயை இழுத்து கையில் வாட்ச் போல் கட்டிவிடுவார் மிட்டாய் காரர். விதவிதமான சாமிசிலை வடிவத்தில் சாக்கரின் மிட்டாய்கள். ஆனந்தமான நாட்கள் அவை..சில தோழிகள் வரும் வழியிலேயே கொடுக்காப்புளி மரத்திலிருந்து கொடுக்காப்புளி பறித்து வருவார்கள். இளம் புளியம் இலை இவை யெல்லாம் சாப்பிட்டு இருக்கிறோம். மெழுகை உருக்கி களிமண் அச்சில் ஊற்றி மெழுகு சிலைகள் செய்வோம்..நண்பன் ஒருவன் தன் அப்பா வைத்திருந்த சர்க்கரை ஆலைக்கு கூட்டிப் போவான். அனேகமாக வாரம் இருமுறை போவோம். அப்போது அச்சில் ஊற்றி விட்டு ஓரத்தில் இருக்கும் சர்க்கரை பாகை கையில் தண்ணீர் தொட்டுக் கொண்டு வழித்து ஆளுக்கு ஒரு உருண்டை கொடுப்பார்கள். இளகிய அந்த சர்க்கரைப்பாகு அவ்வளவு ருசியாக இருக்கும்..இன்னும் எத்தனையோ… காலை நேரங்களிலும் இரவு இருட்டிய பின்பும் இருக்கவே இருக்கு புத்தகங்கள். புத்தகங்கள் வாசிப்பதுதான் எங்கள் ஒரே பொழுதுபோக்கு. நினைத்துப்பார்க்கவே இனிக்கும் பழைய நினைவுகளை மீட்டெடுக்க இப்படி ஒரு தலைப்பு கொடுத்ததற்கு உங்களுக்கு நன்றி .–தி.வள்ளி.வாடகை சைக்கிள் ஓட்டுவோம்!.பிரண்ட்ஸ் கூட சேர்ந்து எதிர்வீட்டு மாமரத்தில் கல்லெறிந்து மாங்காய் பறித்து கல்லுப்பு தடவி சாப்பிடுவது, பின் வீட்டில் இருக்கும் புளியமரத்தில் பிஞ்சு காய்களை பறித்து சாப்பிடுவது என அலாதியாக கழிப்போம் கோடை விடுமுறை நாட்களை. சைக்கிள் வாடகைக்கு எடுத்து (1 hour-50 பைசா) ஓட்டுவது, பிளாஸ்டிக் மணியை ஊசி கொண்டு கோர்த்து சோபா, டேபிள், பொம்மை என கை வேலை செய்வது, ஒயர் கூடை பின்ன கற்றுக்கொண்டு அம்மாவுக்கு உதவியாக பின்னி கொடுப்பது என பட்டியல் நீளும்..மதியம் ஆனால் பால் ஐஸ் 50 பைசா, சேமியா ஐஸ் 25 பைசா கொடுத்து வாங்கி சாப்பிடுவது என நேரம் போவதே தெரியாமல் இருக்கும் எங்கள் விடுமுறை நாட்கள். அந்த நாளும் வந்திடாதோ என்ற எம் எஸ் அம்மாவின் பாட்டு தான் ஞாபகம் வருகிறது.–K.S. கிருஷ்ணவேணி.கலர் கலராய் வளையல் துண்டுகளைச் சேர்ப்போம்!.சிறுவயது கோடைகால விடுமுறை நாட்களை மறக்கத்தான் முடியுமா!எங்கள் எதிர்வீட்டில் என் தோழி கஸ்தூரி ( மற்றும் கோமளா மாமியின் பேத்திகள் புவனா, மைதிலி, மஞ்சுளா, தாட்சாயணி (வெவ்வேறு ஊர்களில் இருந்து தங்கள் பாட்டி 'கோமளா மாமி' வீட்டிற்கு வந்து விடுவார்கள்) அவர்கள் வரப்போவதாக ஒரு வாரத்திற்கு முன்பே மாமி சொல்லி விடுவார்கள். பிறகென்ன எப்போதடா அந்த நாள் வரும் என்று நானும் கஸ்தூரியும் காத்திருப்போம்..காலை எழுந்து குளித்துவிட்டு, பெருமாள் கோயிலுக்கு சென்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு, எங்கள்வீட்டுத் திண்ணையில் உட்கார, ஒவ்வொருவராக கூடுவர். பிறகென்ன….கிச்சுகச்சு தாம்பாளம், தட்டாங்கல், தாயக்கட்டை என விளையாட்டு தான். ஒரே மாதிரி கலர் கலராய் வளையல் துண்டுகளைச் சேர்த்தல் ஒரு சந்தோஷம் வரும் பாருங்கள் அதற்கு ஈடு இணையே இல்லை. சந்தோஷமாக சிரித்துப் பேசிக்கொண்டு விளையாடி முடிக்க மணி இரண்டு ஆகிவிடும். மதிய நேரத்தில் அனைவரும் வீட்டிற்கு ஓடி போய் சாப்பிட்டுவிட்டு, நான்கு மணி வாக்கில் திரும்பவும் ஒன்று சேர்வோம். அப்போது கண்ணாமூச்சி, கல்லா மண்ணா? குச்சியால் தரையில் கட்டங்களைப் போட்டு ,ஒரு ஓட்டு சில்லை வைத்துக் கொண்டு அந்த கட்டங்களைத் தாவித் தாவி சென்று பாயிண்ட் எடுப்போம். மாலை 7 மணிக்கு இருட்டிவிடும். அப்போது அவரவர் வீட்டிற்குச் சென்று கை, கால் முகம் அலம்பி திரும்பவும் பெருமாள் கோயிலுக்கு சென்று கருங்கல் படிக்கட்டுகளில் உட்கார்ந்துகொண்டு நேரம் போனதே தெரியாமல் கதையடிப்ப்போம். இப்படித்தான் எனது சிறுவயது கோடை விடுமுறை நாட்கள் சென்றது. கூடுதலாக நிறைய புத்தகங்களை வாசித்தேன். மாருதி அவர்களின் ஓவியத்தைப் பார்த்து நானே வரையக் கற்றுக் கொண்டேன். கவிதை என்ற பெயரில் என் கிறுக்கல்களை எழுத ஆரம்பித்தது சிறுவயது விடுமுறை நாட்களில்தான்.–ஆதிரை வேணுகோபால்.பழைய சோறும், மண்பானை மோரும்!.எங்கள் வீட்டில் கோடைவெயில் ஆரம்பிக்கும் நேரம் தேங்காய் அடித்து கொப்பறையைக் காயப்போடுவோம். அந்த தேங்காய் தண்ணீரை குடிப்பதற்கும், முகம் கழுவவும் பயன்படுத்துவோம்..மாலை நேரத்தில் வீட்டைச்சுற்றி தண்ணீர் தெளித்து, மொட்டை மாடியிலும் தண்ணீர் ஊற்றி விடுவோம். அப்போது மின்விசிறி இல்லாததால் இரவு நேரத்தில் மொட்டை மாடியில் தூங்க சென்று.விடுவோம். அனைவரின் கையிலும் பனைஓலை விசிறி இருக்கும். விடுமுறை நாட்களை கழிக்க சில நாள் சித்தி வீடு,மாமா வீடு என்று சென்று விடுவோம். சித்தி வீட்டில் ஆற்றில் இரண்டு நேரம் குளிக்க சென்று விடுவோம். மாமா வீட்டில் பெரிய தொட்டியில் தண்ணீர் நிரப்பி குளித்து ஆட்டம் போடுவோம். எங்கள் வீட்டுக்கு உறவினர் பிள்ளைகள் வரும்போது குளத்திற்கு சென்று ஜாலியாக குளிப்போம். வெயிலின் கஷ்டம் தெரிந்தது இல்லை..மங்கையர் மலர் பழைய நினைவுகளை நினைவு படுத்தியதால் சிறு வயது ஆட்டங்கள் மனத்திரையில் வந்து மகிழ்ச்சியூட்டி செல்கின்றது. காலையில் எழுந்ததும் பழைய சோறும் மண்பானை மோரும் சேர்த்து கரைத்து தொட்டு கொள்ளவடு மாங்காய் ஊறுகாயும் அம்மா தருவது ஞாபகம் வந்து விட்டது. இப்போது நினைத்தாலும் குளிர்ச்சியாக இருக்கிறது. –வி. கலைமதி சிவகுரு.குஞ்சலமும், குடை ராட்டினமும்….கோடை விடுமுறை விட்டுவிட்டால் ஒரே கொண்டாட்டம் தான். தாத்தா, பாட்டி இருக்கும் கிராமத்துக்குப் போய் விடுவேன். ஏப்ரல், மே மாதங்களில் தான், பாட்டி ஊரில் திருவிழா நடக்கும். அது சமயம் புது புதுக் கடைகள், குடை ராட்டினம், பஞ்சு மிட்டாய், மிளகாய் பஜ்ஜி, டில்லி அப்பளம் என்று ஊரே ஜெ… ஜெ..ன்னு இருக்கும். அந்த ஊரிலும் எனக்குத் தோழிகள் உண்டு..பாட்டி 'திருவிழாக்காசு' என்று ரெண்டு ரூபாய் தருவார்கள். அதை வாங்கிக் கொண்டு, தோழிகளுடன் ஒவ்வொரு கடைக்குள்ளும் நுழைந்து குஞ்சலம், கண்மை, ஒட்டுப் பொட்டு, வளையல் என்று நிறைய வாங்குவேன். பிறகு மிச்சம் இருக்கும் காசுக்கு ஏற்ப, மிளகாய் பஜ்ஜி, ஜவ்வு மிட்டாய் என்று வாங்கி வந்து, எல்லோரும் பகிர்ந்து சாப்பிடுவோம். அந்தக் காட்சிகள் எல்லாம் இப்போது ஞாபகத்துக்கு வருகிறது!–ஜெயா சம்பத்.ஈரப் போர்வையில் கர்ட்டன்.நான் ஐந்தாவது படிக்கும் பொழுது நாக்பூரில் இருக்கும் பொழுது கடுமையான வெயிலை சமாளிக்க பாத்ரூமில் இருக்கும் தண்ணீர் தொட்டியில் விழுந்து கிடப்போம் நானும் என் ஒன்றுவிட்ட சகோதரியும். ஜன்னல்களில் போர்வை ஜமக்காளம் முதலியவற்றை நனைத்து தொங்க விடுவோம். அது காய்ந்து விடாமல் இருக்க தண்ணீரை தெளித்துக் கொண்டே இருப்போம். ஸ்ரீரங்கத்தில் இரண்டாவது மாடி வீட்டில் வசிக்கும் பொழுது ஜமக்காளம் போர்வை முதலியவற்றை நனைத்து தரையில் போட்டு விட்டு அதன் மீதே படுத்து உறங்குவோம்.–சுதா திருநாராயணன் .புளியங்கொட்டைகளில் பல்லாங்குழி….கோடைகாலம் வந்து விட்டாலே எங்களுக்கெல்லாம் குஷிதான்! கிராமத்தில் இருந்த எங்கள் வீட்டில் அப்பொழுதுதான் புளியம்பழம் கொட்டையுடன் வாங்குவார்கள். நாங்கள் சகோதரிகள் மூன்று பேர் மற்றும் பக்கத்து வீடுகளில் இருந்தும் எங்கள் தோழிகள் இரண்டு, மூன்று பேர் உட்கார்ந்து, ஆளுக்கு ஒரு அரிவாள்மணையை வைத்துக்கொண்டு, புளியம் பழத்திலிருந்து கொட்டையை நீக்குவோம். யார் அதிகம் புளியங்கொட்டை எடுத்திருக்கிறோம், என்று போட்டி வைத்துக் கொள்வோம். அந்தப் புளியங்கொட்டை களை எல்லாம் சுத்தமாக அலம்பித் துடைத்து சேகரித்து வைப்போம்..புளியங்கொட்டைகளை பல்லாங்குழியில் போட்டு மதிய நேரத்தில் விளையாடுவோம். சில சமயம் 'ஒத்தையா? ரெட்டையா?' என்ற விளையாட்டு, சில சமயம் புளியங்கொட்டைகளை தூக்கிப் போட்டுப் பிடித்து விளையாடும் 'கூண்டு' என்ற ஆட்டமும் விளையாடிக் கொண்டே இருப்போம்..என் தந்தையார் ஐஸ் ஃபேக்டரி வைத்திருந்ததால், மாலை வேளைகளில் என் தம்பியை விட்டு, குச்சி ஐஸ், பால் ஐஸ் எல்லாம் எடுத்து வரச் சொல்லி எல்லோரும் சாப்பிட்டு மகிழ்வோம். காலை வேளைகளில் கும்பலாகக் குளத்துக்குச் சென்று, நீச்சல் அடித்து சந்தோஷமாக குளிப்போம், அப்படியே அவரவர் துணிகளையும் துவைத்துக் கொண்டு வருவோம்..மாலையில் பாண்டி ஆட்டம், கண்ணாமூச்சி, நொண்டி அடித்து பிடித்தல் என்று நேரம் போவதே தெரியாமல் இரவு 8 மணி வரை விளையாடி கொண்டி ருப்போம். இரவு அம்மா வந்து சாப்பிடக் கூப்பிடும்போது தான் வீட்டுக்கு வருவோம். இரவு அம்புலிமாமா, கண்ணன், போன்ற குழந்தைகள் கதை புத்தகங்கள் படித்து மகிழ்வோம். என் சிறுவயதில் நாங்கள் விளையாடியது போல் இந்த காலத்து குழந்தைகள் விளையாடுவது இல்லை என்பதுதான் உண்மை..பழைய நினைவுகளை மனக்கண்ணால் பார்த்து அனுபவிக்க உதவிய மங்கையர் மலருக்கு நன்றி.–லலிதா பாலசுப்பிரமணியன்.ஓயாமல் சிரித்து மகிழ்ந்தோம்..அந்தக் காலக் கோடை விடுமுறை நாட்களில்…அம்மாச்சியிடம் கதை கேட்டோம், ஆறு கடலில் குளித்தோம், இஷ்டத்துக்கு விளையாடினோம், ஈடில்லா இன்பம் அடைந்தோம், உற்றார் உறவினரைத் தேடிப் போனோம், ஊர் உலகைச் சுற்றினோம், எளிய உணவு உண்டோம், ஏழை பணக்காரர் வித்தியாசமின்றி பழகினோம், ஒற்றுமையாக விளையாடினோம், ஓயாமல் சிரித்து மகிழ்ந்தோம்.–ஆர். பிரசன்னா.MGR பட குரூப் vs சிவாஜி பட குரூப்.எங்கள் அம்மாவின் பிறந்த ஊர் சேலம். அங்கு என் தாயின் மூன்று சகோதரர்கள் ,சகோதரி குடும்பம் என அனைவரும் சேர்ந்து கூட்டுக் குடும்பமாக ஒரே வீட்டில் வசித்தார்கள். நாங்கள் கோடை விடுமுறைக்கு மதுரையிலிருந்து சேலம் சென்று விடுவோம்..சேலத்தில் மாமாக்களின் பிள்ளைகள், பெரியம்மாவின் குழந்தைகள், நாங்கள் என 20 பேர் சேர ஒரே கொண்டாட்டம் தான். வீட்டின் ஒரு அறையில் எங்களுக்காக மாம்பழங்கள் குவித்து வைத்திருக்கப் பட்டிருக்கும். அதன் வாசம் ஊரையே கூட்டும்..நாங்கள் MGR பட குரூப், சிவாஜி பட குரூப் என பிரிந்து சினிமாவுக்கு செல்வோம். ஒவ்வொரு குரூப்பிலும் வயதில் பெரியவர் தான் தியேட்டரில் டிக்கட் எடுப்பது. படம் முடிந்தவுடன் முலாம்பழ ஜூஸ், வெள்ளரிப் பழம், குச்சி சேமியா ஐஸ் வாங்கி கொடுப்பது என பொறுப்புக்களை ஏற்றுக் கொள்வார். செம ஜாலியாக இருக்கும். வீட்டிற்கு வந்தவுடன் எங்கள் பெரியம்மா பெண் எங்களை வரிசையாக உட்கார வைத்து வித விதமான பலகாரங்களைத் தருவார். பிறகு நாங்கள் தாழ்வாரத்தில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே MGR கரூப்பிற்கும் சிவாஜி குரூப்பிறகும் சண்டை ஆரம்பத்து விடும். ஒரு வழியாக சமாதானமாகி தூங்கச் செல்வோம்..மறுநாள் எல்லாம் மறந்து அடுத்த படம் செல்வதற்கு திட்டமிடுவோம். இப்படியாக நான்கு படங்களாவது பார்த்து விடுவோம். மதுரைக்கு திரும்பி வந்தவுடன் மிகவும் கண்டிப்பான எங்கள் தந்தைக்கு பயந்து சேலத்தைப் பற்றியே பேச மாட்டோம். அடுத்த விடுமுறை சீக்கிரம் வராதா என சினிமா பார்க்கும் ஆவலில் காத்துக் கொண்டிருப்போம்.–வி. ரத்தினா.கொள்ளுப்பாட்டியுடன் என் கோடை நாட்கள்… .மின் விசிறி இல்லாத முற்றத்தில் கண்விழித்து, காபி இல்லாத காலை பொழுது, பாட்டியின் கையால் பழைய சோறு வத்தக்குழம்புடன் தொடங்கும் அன்று. அச்சம், கூச்சம் இன்றி பம்பு செட்டில் கொண்டாட்டத்தின் உச்சத்தில் குளித்து, வாழை இலையில் விருந்து உண்டபோதும், நுங்கு, வெள்ளரி, மாம்பழம் என கோடைக்கே சவால் விட்ட தருணம் இன்றும் என்றும் என் வாழ்வில் குளு குளு தருணம். இன்று கோடை சுடுகிறது இது போன்ற தருணத்திற்கான வாய்ப்புகள் இன்றி.-ஜெயஶ்ரீ நாகராஜன்
பகுதி-2.எப்படி ஒரு டேப் ரிக்கார்டரில் அல்லது வானொலியில் நமது மனதிற்கு பிடித்த இனிமையான பாடல்களை கேட்கும் போதுஓர் ஆனந்தம் பிறக்குமோ, அதே போல வாசகர்களின் ஒவ்வொரு கோடைக்கால நினைவும் மனதிற்கு இதமளிக்கிறது. இதில் அனைத்திலும் பொதுவாக இருப்பது கிராமத்து வீடுகளும், உறவுகளின் பலமும், இயற்கையுடனும், கோயில்களுடனும் இணைந்த நம் முன்னோர்களின் வாழ்க்கை முறையும். .இதோ உங்களுக்காக சில சிறந்த நினைவுகள்….பாட்டி வீட்டு பரவச நினைவுகள்….திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் கிடாரக்குளம் கிராமத்தில் உள்ள பாட்டி வீடு தான் கோடை விடுமுறையில் நாங்கள் செல்லும் ரிசார்ட். இருபது பேரப்பிள்ளைகளில், பத்து பேராவது ஆஜராகி விடுவோம். காலையில், தினசரி புதுசா இறக்கிய பதநீர் ஒரு டம்ளர் பருக வயிற்றினுள் குளுகுளு வென்றிருக்கும். மாலையில் நுங்கு ஸ்பெஷல். உழவன் நுங்கை சீவித் தர, அதன் கண்ணில் பெருவிரலை நுழைத்து உறிஞ்சி, ஜூஸை குடித்து, பின் ஸ்பூனால் சுரண்டி தின்போம். அவ்ளோ வாசம்+ருசி. சிந்தாமல் உறிஞ்ச பிராக்ட்டீஸ் நிறைய பண்ணனும். பிறகு, அதில் நுங்கு வண்டி செய்து, மண்ரோட்டில், விலகாமல் ஓட்டுவதும் திறமைக்கு சவால்தான். மூணு கண் உள்ள நுங்கிற்கு போட்டி அதிகம். வெயிலின் கொடூரம் தாக்காமல் கழித்த பொற்காலம் 1964 லிருந்து 1970 வரை. –என்.கோமதி.சீனி மிட்டாயும், பால் ஐசும், புத்தகங்களும்….இளமையின் கோடை கால நினைவுகள் அலை அலையாய் மனதில் இனிமையான நினைவுகளை எழுப்புகின்றன. என் இளமைப்பருவ வீடு மரங்கள் சூழ்ந்த தனி வீடு. பெரிய காம்பவுண்ட்டுடன் இருக்கும். வீட்டின் முன்புறம் மூன்று மாமரங்கள், பின்புறம் மிகப் பெரிய நாவல்மரம் ஒன்றும் இருக்கும். இப்போதுள்ள பிள்ளைகளைப் போல வீட்டுக்குள்ளே விளையாடு வது என்பதெல்லாம் அப்போது கிடையாது. ஒரு மணிக்கு சாப்பிடத்தான் வீட்டுக்குள் வர வேண்டும் என்பது கண்டிப்பான என் அம்மாவின் கட்டளை..காலையில் பத்துமணிக்கு என் தோழிகள் எல்லோரும் ஆஜராகி விடுவார்கள். ஒரு ஏழெட்டு பேர் இருப்போம். எங்களுடைய காலை சிறுதீனி வீட்டைச் சுற்றியே இருக்கும். முதலில் புளிப்பில்லாத கைக்கெட்டும் தூரத்தில் தொங்கும் வாழைப்பூ, ஜாதி மாங்காயைப் பறித்து ஒரு பெரிய கல்லை வைத்து உடைத்து, ஏற்கனவே என் தோழி பேப்பரில் மடக்கி கொண்டு வந்து இருக்கும் உப்பு, மிளகாய்த்தூளை தொட்டு சாப்பிடுவோம்..அது முடித்ததும் பாண்டி, நாலுமூலை கட்டம், கண்ணை பொத்தி ஆடுவது, இதெல்லாம் ஒரு ஒரு அரை மணி நேரத்திற்கு ஒரு முறை விளையாட்டை மாற்றி மாற்றி விளையாடுவோம். அடுத்த பசிக்கு எங்கள் குறி நாவல் மரம்தான். கொஞ்ச நேரம் விளையாடிய பிறகு அரை நெல்லிக்காய், நெல்லிக்காய் என அடுத்த ரவுண்டுக்கு போவோம். சிலசமயம் பக்கத்து காலி ப்ளாட்டில் நிற்கும் பாதாம் மரத்திலிருந்து உதிரும் கொட்டைகளை எடுத்து வந்து கல்லால் தட்டி உள்ளே உள்ள பருப்பை சாப்பிடுவோம்.மதியம் சாப்பாட்டிற்குப் பின் பெரியவர்கள் கண்ணயரும் போது, சற்று தொலைவில் இருக்கும் முந்திரி காட்டு மரங்கள் தான் எங்கள் அடுத்த குறி..இன்னொரு இனிய ஞாபகம் சாயங்காலம் நானும் என் அண்ணனும் பக்கத்திலிருக்கும் ரயில்வே லெவல் கிராசிங் போவோம். தினம் மாலை 6 மணிக்கு ஒரு ரயில் அந்தப் பாதையைக் கடக்கும். அப்போது ஓ…வென்று சத்தம் எழுப்பிக் கொண்டு கை காட்டுவோம். நாங்கள் குழந்தைகள் கை காட்டுவதை பார்த்து உள்ளே இருக்கும் பயணிகளும் கை காட்டுவார்கள். எதையோ சாதித்து விட்ட திருப்தி எங்களுக்கு இருக்கும்..சிறுவயதில் கோடையில் சாப்பிட்ட பால் ஐஸ், குச்சி ஐஸ், ரோஸ் மில்க் ஐஸ், சேமியா ஐஸ், இதையெல்லாம் மறக்க முடியாது. ஜவ்வு மிட்டாயை இழுத்து கையில் வாட்ச் போல் கட்டிவிடுவார் மிட்டாய் காரர். விதவிதமான சாமிசிலை வடிவத்தில் சாக்கரின் மிட்டாய்கள். ஆனந்தமான நாட்கள் அவை..சில தோழிகள் வரும் வழியிலேயே கொடுக்காப்புளி மரத்திலிருந்து கொடுக்காப்புளி பறித்து வருவார்கள். இளம் புளியம் இலை இவை யெல்லாம் சாப்பிட்டு இருக்கிறோம். மெழுகை உருக்கி களிமண் அச்சில் ஊற்றி மெழுகு சிலைகள் செய்வோம்..நண்பன் ஒருவன் தன் அப்பா வைத்திருந்த சர்க்கரை ஆலைக்கு கூட்டிப் போவான். அனேகமாக வாரம் இருமுறை போவோம். அப்போது அச்சில் ஊற்றி விட்டு ஓரத்தில் இருக்கும் சர்க்கரை பாகை கையில் தண்ணீர் தொட்டுக் கொண்டு வழித்து ஆளுக்கு ஒரு உருண்டை கொடுப்பார்கள். இளகிய அந்த சர்க்கரைப்பாகு அவ்வளவு ருசியாக இருக்கும்..இன்னும் எத்தனையோ… காலை நேரங்களிலும் இரவு இருட்டிய பின்பும் இருக்கவே இருக்கு புத்தகங்கள். புத்தகங்கள் வாசிப்பதுதான் எங்கள் ஒரே பொழுதுபோக்கு. நினைத்துப்பார்க்கவே இனிக்கும் பழைய நினைவுகளை மீட்டெடுக்க இப்படி ஒரு தலைப்பு கொடுத்ததற்கு உங்களுக்கு நன்றி .–தி.வள்ளி.வாடகை சைக்கிள் ஓட்டுவோம்!.பிரண்ட்ஸ் கூட சேர்ந்து எதிர்வீட்டு மாமரத்தில் கல்லெறிந்து மாங்காய் பறித்து கல்லுப்பு தடவி சாப்பிடுவது, பின் வீட்டில் இருக்கும் புளியமரத்தில் பிஞ்சு காய்களை பறித்து சாப்பிடுவது என அலாதியாக கழிப்போம் கோடை விடுமுறை நாட்களை. சைக்கிள் வாடகைக்கு எடுத்து (1 hour-50 பைசா) ஓட்டுவது, பிளாஸ்டிக் மணியை ஊசி கொண்டு கோர்த்து சோபா, டேபிள், பொம்மை என கை வேலை செய்வது, ஒயர் கூடை பின்ன கற்றுக்கொண்டு அம்மாவுக்கு உதவியாக பின்னி கொடுப்பது என பட்டியல் நீளும்..மதியம் ஆனால் பால் ஐஸ் 50 பைசா, சேமியா ஐஸ் 25 பைசா கொடுத்து வாங்கி சாப்பிடுவது என நேரம் போவதே தெரியாமல் இருக்கும் எங்கள் விடுமுறை நாட்கள். அந்த நாளும் வந்திடாதோ என்ற எம் எஸ் அம்மாவின் பாட்டு தான் ஞாபகம் வருகிறது.–K.S. கிருஷ்ணவேணி.கலர் கலராய் வளையல் துண்டுகளைச் சேர்ப்போம்!.சிறுவயது கோடைகால விடுமுறை நாட்களை மறக்கத்தான் முடியுமா!எங்கள் எதிர்வீட்டில் என் தோழி கஸ்தூரி ( மற்றும் கோமளா மாமியின் பேத்திகள் புவனா, மைதிலி, மஞ்சுளா, தாட்சாயணி (வெவ்வேறு ஊர்களில் இருந்து தங்கள் பாட்டி 'கோமளா மாமி' வீட்டிற்கு வந்து விடுவார்கள்) அவர்கள் வரப்போவதாக ஒரு வாரத்திற்கு முன்பே மாமி சொல்லி விடுவார்கள். பிறகென்ன எப்போதடா அந்த நாள் வரும் என்று நானும் கஸ்தூரியும் காத்திருப்போம்..காலை எழுந்து குளித்துவிட்டு, பெருமாள் கோயிலுக்கு சென்று சாமி கும்பிட்டுவிட்டு, எங்கள்வீட்டுத் திண்ணையில் உட்கார, ஒவ்வொருவராக கூடுவர். பிறகென்ன….கிச்சுகச்சு தாம்பாளம், தட்டாங்கல், தாயக்கட்டை என விளையாட்டு தான். ஒரே மாதிரி கலர் கலராய் வளையல் துண்டுகளைச் சேர்த்தல் ஒரு சந்தோஷம் வரும் பாருங்கள் அதற்கு ஈடு இணையே இல்லை. சந்தோஷமாக சிரித்துப் பேசிக்கொண்டு விளையாடி முடிக்க மணி இரண்டு ஆகிவிடும். மதிய நேரத்தில் அனைவரும் வீட்டிற்கு ஓடி போய் சாப்பிட்டுவிட்டு, நான்கு மணி வாக்கில் திரும்பவும் ஒன்று சேர்வோம். அப்போது கண்ணாமூச்சி, கல்லா மண்ணா? குச்சியால் தரையில் கட்டங்களைப் போட்டு ,ஒரு ஓட்டு சில்லை வைத்துக் கொண்டு அந்த கட்டங்களைத் தாவித் தாவி சென்று பாயிண்ட் எடுப்போம். மாலை 7 மணிக்கு இருட்டிவிடும். அப்போது அவரவர் வீட்டிற்குச் சென்று கை, கால் முகம் அலம்பி திரும்பவும் பெருமாள் கோயிலுக்கு சென்று கருங்கல் படிக்கட்டுகளில் உட்கார்ந்துகொண்டு நேரம் போனதே தெரியாமல் கதையடிப்ப்போம். இப்படித்தான் எனது சிறுவயது கோடை விடுமுறை நாட்கள் சென்றது. கூடுதலாக நிறைய புத்தகங்களை வாசித்தேன். மாருதி அவர்களின் ஓவியத்தைப் பார்த்து நானே வரையக் கற்றுக் கொண்டேன். கவிதை என்ற பெயரில் என் கிறுக்கல்களை எழுத ஆரம்பித்தது சிறுவயது விடுமுறை நாட்களில்தான்.–ஆதிரை வேணுகோபால்.பழைய சோறும், மண்பானை மோரும்!.எங்கள் வீட்டில் கோடைவெயில் ஆரம்பிக்கும் நேரம் தேங்காய் அடித்து கொப்பறையைக் காயப்போடுவோம். அந்த தேங்காய் தண்ணீரை குடிப்பதற்கும், முகம் கழுவவும் பயன்படுத்துவோம்..மாலை நேரத்தில் வீட்டைச்சுற்றி தண்ணீர் தெளித்து, மொட்டை மாடியிலும் தண்ணீர் ஊற்றி விடுவோம். அப்போது மின்விசிறி இல்லாததால் இரவு நேரத்தில் மொட்டை மாடியில் தூங்க சென்று.விடுவோம். அனைவரின் கையிலும் பனைஓலை விசிறி இருக்கும். விடுமுறை நாட்களை கழிக்க சில நாள் சித்தி வீடு,மாமா வீடு என்று சென்று விடுவோம். சித்தி வீட்டில் ஆற்றில் இரண்டு நேரம் குளிக்க சென்று விடுவோம். மாமா வீட்டில் பெரிய தொட்டியில் தண்ணீர் நிரப்பி குளித்து ஆட்டம் போடுவோம். எங்கள் வீட்டுக்கு உறவினர் பிள்ளைகள் வரும்போது குளத்திற்கு சென்று ஜாலியாக குளிப்போம். வெயிலின் கஷ்டம் தெரிந்தது இல்லை..மங்கையர் மலர் பழைய நினைவுகளை நினைவு படுத்தியதால் சிறு வயது ஆட்டங்கள் மனத்திரையில் வந்து மகிழ்ச்சியூட்டி செல்கின்றது. காலையில் எழுந்ததும் பழைய சோறும் மண்பானை மோரும் சேர்த்து கரைத்து தொட்டு கொள்ளவடு மாங்காய் ஊறுகாயும் அம்மா தருவது ஞாபகம் வந்து விட்டது. இப்போது நினைத்தாலும் குளிர்ச்சியாக இருக்கிறது. –வி. கலைமதி சிவகுரு.குஞ்சலமும், குடை ராட்டினமும்….கோடை விடுமுறை விட்டுவிட்டால் ஒரே கொண்டாட்டம் தான். தாத்தா, பாட்டி இருக்கும் கிராமத்துக்குப் போய் விடுவேன். ஏப்ரல், மே மாதங்களில் தான், பாட்டி ஊரில் திருவிழா நடக்கும். அது சமயம் புது புதுக் கடைகள், குடை ராட்டினம், பஞ்சு மிட்டாய், மிளகாய் பஜ்ஜி, டில்லி அப்பளம் என்று ஊரே ஜெ… ஜெ..ன்னு இருக்கும். அந்த ஊரிலும் எனக்குத் தோழிகள் உண்டு..பாட்டி 'திருவிழாக்காசு' என்று ரெண்டு ரூபாய் தருவார்கள். அதை வாங்கிக் கொண்டு, தோழிகளுடன் ஒவ்வொரு கடைக்குள்ளும் நுழைந்து குஞ்சலம், கண்மை, ஒட்டுப் பொட்டு, வளையல் என்று நிறைய வாங்குவேன். பிறகு மிச்சம் இருக்கும் காசுக்கு ஏற்ப, மிளகாய் பஜ்ஜி, ஜவ்வு மிட்டாய் என்று வாங்கி வந்து, எல்லோரும் பகிர்ந்து சாப்பிடுவோம். அந்தக் காட்சிகள் எல்லாம் இப்போது ஞாபகத்துக்கு வருகிறது!–ஜெயா சம்பத்.ஈரப் போர்வையில் கர்ட்டன்.நான் ஐந்தாவது படிக்கும் பொழுது நாக்பூரில் இருக்கும் பொழுது கடுமையான வெயிலை சமாளிக்க பாத்ரூமில் இருக்கும் தண்ணீர் தொட்டியில் விழுந்து கிடப்போம் நானும் என் ஒன்றுவிட்ட சகோதரியும். ஜன்னல்களில் போர்வை ஜமக்காளம் முதலியவற்றை நனைத்து தொங்க விடுவோம். அது காய்ந்து விடாமல் இருக்க தண்ணீரை தெளித்துக் கொண்டே இருப்போம். ஸ்ரீரங்கத்தில் இரண்டாவது மாடி வீட்டில் வசிக்கும் பொழுது ஜமக்காளம் போர்வை முதலியவற்றை நனைத்து தரையில் போட்டு விட்டு அதன் மீதே படுத்து உறங்குவோம்.–சுதா திருநாராயணன் .புளியங்கொட்டைகளில் பல்லாங்குழி….கோடைகாலம் வந்து விட்டாலே எங்களுக்கெல்லாம் குஷிதான்! கிராமத்தில் இருந்த எங்கள் வீட்டில் அப்பொழுதுதான் புளியம்பழம் கொட்டையுடன் வாங்குவார்கள். நாங்கள் சகோதரிகள் மூன்று பேர் மற்றும் பக்கத்து வீடுகளில் இருந்தும் எங்கள் தோழிகள் இரண்டு, மூன்று பேர் உட்கார்ந்து, ஆளுக்கு ஒரு அரிவாள்மணையை வைத்துக்கொண்டு, புளியம் பழத்திலிருந்து கொட்டையை நீக்குவோம். யார் அதிகம் புளியங்கொட்டை எடுத்திருக்கிறோம், என்று போட்டி வைத்துக் கொள்வோம். அந்தப் புளியங்கொட்டை களை எல்லாம் சுத்தமாக அலம்பித் துடைத்து சேகரித்து வைப்போம்..புளியங்கொட்டைகளை பல்லாங்குழியில் போட்டு மதிய நேரத்தில் விளையாடுவோம். சில சமயம் 'ஒத்தையா? ரெட்டையா?' என்ற விளையாட்டு, சில சமயம் புளியங்கொட்டைகளை தூக்கிப் போட்டுப் பிடித்து விளையாடும் 'கூண்டு' என்ற ஆட்டமும் விளையாடிக் கொண்டே இருப்போம்..என் தந்தையார் ஐஸ் ஃபேக்டரி வைத்திருந்ததால், மாலை வேளைகளில் என் தம்பியை விட்டு, குச்சி ஐஸ், பால் ஐஸ் எல்லாம் எடுத்து வரச் சொல்லி எல்லோரும் சாப்பிட்டு மகிழ்வோம். காலை வேளைகளில் கும்பலாகக் குளத்துக்குச் சென்று, நீச்சல் அடித்து சந்தோஷமாக குளிப்போம், அப்படியே அவரவர் துணிகளையும் துவைத்துக் கொண்டு வருவோம்..மாலையில் பாண்டி ஆட்டம், கண்ணாமூச்சி, நொண்டி அடித்து பிடித்தல் என்று நேரம் போவதே தெரியாமல் இரவு 8 மணி வரை விளையாடி கொண்டி ருப்போம். இரவு அம்மா வந்து சாப்பிடக் கூப்பிடும்போது தான் வீட்டுக்கு வருவோம். இரவு அம்புலிமாமா, கண்ணன், போன்ற குழந்தைகள் கதை புத்தகங்கள் படித்து மகிழ்வோம். என் சிறுவயதில் நாங்கள் விளையாடியது போல் இந்த காலத்து குழந்தைகள் விளையாடுவது இல்லை என்பதுதான் உண்மை..பழைய நினைவுகளை மனக்கண்ணால் பார்த்து அனுபவிக்க உதவிய மங்கையர் மலருக்கு நன்றி.–லலிதா பாலசுப்பிரமணியன்.ஓயாமல் சிரித்து மகிழ்ந்தோம்..அந்தக் காலக் கோடை விடுமுறை நாட்களில்…அம்மாச்சியிடம் கதை கேட்டோம், ஆறு கடலில் குளித்தோம், இஷ்டத்துக்கு விளையாடினோம், ஈடில்லா இன்பம் அடைந்தோம், உற்றார் உறவினரைத் தேடிப் போனோம், ஊர் உலகைச் சுற்றினோம், எளிய உணவு உண்டோம், ஏழை பணக்காரர் வித்தியாசமின்றி பழகினோம், ஒற்றுமையாக விளையாடினோம், ஓயாமல் சிரித்து மகிழ்ந்தோம்.–ஆர். பிரசன்னா.MGR பட குரூப் vs சிவாஜி பட குரூப்.எங்கள் அம்மாவின் பிறந்த ஊர் சேலம். அங்கு என் தாயின் மூன்று சகோதரர்கள் ,சகோதரி குடும்பம் என அனைவரும் சேர்ந்து கூட்டுக் குடும்பமாக ஒரே வீட்டில் வசித்தார்கள். நாங்கள் கோடை விடுமுறைக்கு மதுரையிலிருந்து சேலம் சென்று விடுவோம்..சேலத்தில் மாமாக்களின் பிள்ளைகள், பெரியம்மாவின் குழந்தைகள், நாங்கள் என 20 பேர் சேர ஒரே கொண்டாட்டம் தான். வீட்டின் ஒரு அறையில் எங்களுக்காக மாம்பழங்கள் குவித்து வைத்திருக்கப் பட்டிருக்கும். அதன் வாசம் ஊரையே கூட்டும்..நாங்கள் MGR பட குரூப், சிவாஜி பட குரூப் என பிரிந்து சினிமாவுக்கு செல்வோம். ஒவ்வொரு குரூப்பிலும் வயதில் பெரியவர் தான் தியேட்டரில் டிக்கட் எடுப்பது. படம் முடிந்தவுடன் முலாம்பழ ஜூஸ், வெள்ளரிப் பழம், குச்சி சேமியா ஐஸ் வாங்கி கொடுப்பது என பொறுப்புக்களை ஏற்றுக் கொள்வார். செம ஜாலியாக இருக்கும். வீட்டிற்கு வந்தவுடன் எங்கள் பெரியம்மா பெண் எங்களை வரிசையாக உட்கார வைத்து வித விதமான பலகாரங்களைத் தருவார். பிறகு நாங்கள் தாழ்வாரத்தில் உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே MGR கரூப்பிற்கும் சிவாஜி குரூப்பிறகும் சண்டை ஆரம்பத்து விடும். ஒரு வழியாக சமாதானமாகி தூங்கச் செல்வோம்..மறுநாள் எல்லாம் மறந்து அடுத்த படம் செல்வதற்கு திட்டமிடுவோம். இப்படியாக நான்கு படங்களாவது பார்த்து விடுவோம். மதுரைக்கு திரும்பி வந்தவுடன் மிகவும் கண்டிப்பான எங்கள் தந்தைக்கு பயந்து சேலத்தைப் பற்றியே பேச மாட்டோம். அடுத்த விடுமுறை சீக்கிரம் வராதா என சினிமா பார்க்கும் ஆவலில் காத்துக் கொண்டிருப்போம்.–வி. ரத்தினா.கொள்ளுப்பாட்டியுடன் என் கோடை நாட்கள்… .மின் விசிறி இல்லாத முற்றத்தில் கண்விழித்து, காபி இல்லாத காலை பொழுது, பாட்டியின் கையால் பழைய சோறு வத்தக்குழம்புடன் தொடங்கும் அன்று. அச்சம், கூச்சம் இன்றி பம்பு செட்டில் கொண்டாட்டத்தின் உச்சத்தில் குளித்து, வாழை இலையில் விருந்து உண்டபோதும், நுங்கு, வெள்ளரி, மாம்பழம் என கோடைக்கே சவால் விட்ட தருணம் இன்றும் என்றும் என் வாழ்வில் குளு குளு தருணம். இன்று கோடை சுடுகிறது இது போன்ற தருணத்திற்கான வாய்ப்புகள் இன்றி.-ஜெயஶ்ரீ நாகராஜன்
