உலக நாடக அரங்க தினம் (World Theatre Day) ஆண்டுதோறும் மார்ச் 27 அன்று கொண்டாடப்படுகிறது.1962ம் ஆண்டு மார்ச் 27ம் தேதி பாரீசில் துவங்கிய ‘தியேட்டர் ஆஃப் நேஷன்ஸ்’ திருவிழாவை நினைவுகூறும் வகையில் அந்த தினத்தையே ஒவ்வொரு ஆண்டும் உலக அரங்க தினமாகக் கொண்டாடுவது என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. இந்த தினம் நம் வாழ்வில் நாடகத்தின் முக்கியத்துவத்தை அங்கீகரித்து கொண்டாடுவதற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட நாள் ஆகும்.
ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக நாடகம் மனித கலாசாரத்தின் ஒரு அங்கமாக இருந்து வருகிறது. 5ம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் ஏதென்ஸில் அக்ரோபோலியிஸில் உள்ள டையோனிசஸ் என்ற மேடையில்தான் நாடகம் நடைபெற்றது. அங்கிருந்து மேடை நாடகங்கள் பிரபலமானது. அங்கிருந்துதான் கிரீஸின் மற்ற பகுதிகளுக்கும் மேடை நாடகம் பரவியது. கிரேக்க துயரங்கள் முதல் ஷேக்ஸ்பியர் நாடகங்கள் வரை நவீன பிராட்வே இசை நாடகங்கள் வரை, நாடகம் அதன் காலத்தின் சமூகம் மற்றும் கலாசாரத்தை பிரதிபலிக்கும் வகையில் தொடர்ந்து மாற்றியமைக்கப்பட்டுள்ளது.
நம் நாட்டில் அந்தக் கால மக்களின் வாழ்வில் பின்னிப் பிணைந்திருந்தது நாடகம் மட்டுமே. சுதந்திரத்துக்கு முந்தைய காலகட்டத்தில், நாடகத்தின் மூலம்தான் சுதந்திர போராட்டத்திற்கான விதை போடப்பட்டது. அனைவருக்கும் எளிதில் புரிந்துகொள்ளும் வகையில் அந்த நாடகங்கள் இருந்ததால் அதன் தாக்கம் சிறப்பாக இருந்தது. நமது வாழ்வு நாடகங்களுடன் பின்னிப் பிணைந்திருந்தது என்பதற்கு கிராமப்புறங்களில் இன்றும் நடைபெறும் திருவிழா நாடகங்களே சாட்சி. அந்தக் காலத்தில் சிவாஜிகணேசன் போன்ற பிரபல நடிகர்கள் நாடகத்தின் மூலம்தான் மக்களுக்கு அறிமுகம் ஆனார்கள். பின்பு திரைத்துறையில் நுழைந்து பணியாற்றினாலும் நாடகத்திற்கு தங்கள் பங்களிப்பை தொடர்ந்து அளித்து வந்தார்கள்.
நடிகர்கள் மேடையில் நடிக்கும்போது அவர்களது உணர்ச்சிகளை பார்வையாளர்கள் உள்வாங்கிக் கொள்வார்கள். தங்களுடைய துயரங்கள் கதாபாத்திரங்களின் வாயிலாக வெளிப்படும்போது உணர்ச்சிவசப்பட்டு அழவோ ஆவேசப்படவோ உணர்ந்து கொள்ளவோ அல்லது கற்றுக் கொள்ளவோ செய்தார்கள். கதாபாத்திரங்களின் இன்பங்களில் பங்கு பெற்று அவர்களோடு சேர்ந்து சிரிக்கவும் செய்தார்கள்.
நாடகங்கள் வெறும் பொழுதுபோக்கு அம்சமாக மட்டுமல்லாமல் அறிவை ஊட்டுவதாகவும் கால கண்ணாடியாகவும் செயல்பட்டது. நடிகர்கள் மேடையில் நடிப்பது மட்டுமல்ல; இது கதைசொல்லல், உணர்ச்சிகள், படைப்பாற்றல் மற்றும் பார்வையாளர்களுடனான தொடர்பை உள்ளடக்கிய ஒரு துடிப்பான கலை வடிவம். தியேட்டரின் மிக அழகான அம்சங்களில் ஒன்று மக்களை ஒன்றிணைக்கும் திறன். உரையாடல், இயக்கம், இசை மற்றும் காட்சிகள் மூலம், நடிகர்கள் மனித அனுபவத்தை ஆராயும் கதைகளை வெளிப்படுத்துகிறார்கள். அது நகைச்சுவையாக இருந்தாலும், நாடகமாக இருந்தாலும், இசையாக இருந்தாலும் மாற்றங்களை ஏற்படுத்த நாடகங்களை ஒரு கருவியாக பயன்படுத்தினார்கள். நாடக ஆசிரியர்கள் பெரும்பாலும் சமூக, அரசியல் மற்றும் கலாசார பிரச்னைகளில் கருத்து தெரிவிக்க தங்கள் படைப்புகளை பயன்படுத்துகின்றனர். மக்களின் சிந்தனையை தூண்டுவதற்கும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவதற்கும் கதாபாத்திரங்களில் உரையாடல்களும் கதையும் உதவியாக இருந்தன.
நாடகம் என்பது கலை வெளிப்பாட்டின் ஒரு வடிவம். நடிகர்கள், இயக்குனர்கள், நாடக ஆசிரியர்கள், வடிவமைப்பாளர்கள் மற்றும் தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள் அனைவரும் நாடக தயாரிப்பை உருவாக்க தங்கள் திறமைகளை பங்களிக்கின்றனர். ஆடைகள் முதல் செட் டிசைன் வரை ஒளியமைப்பு வரை, நாடகத்தின் ஒவ்வொரு அம்சமும் பார்வையாளர்களின் அனுபவத்தை மேம்படுத்தும் வகையில் கவனமாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த கூட்டு முயற்சி மனித படைப்பாற்றலின் பன்முகத்தன்மையையும் புத்தி கூர்மையையும் காட்டுகிறது.
நாடகம் என்பது மொழி மற்றும் கலாசார தடைகளைத் தாண்டிய ஒரு பொழுதுபோக்கு வடிவமாகும். மேடையில் பேசப்படும் குறிப்பிட்ட சொற்கள் மொழி அல்லது பிராந்தியத்தைப் பொறுத்து வேறுபடலாம், வெளிப்படுத்தப்படும் உணர்ச்சிகள் மற்றும் கருப்பொருள்கள் உலகளாவியவை. நீங்கள் லண்டன், டோக்கியோ அல்லது நியூயார்க்கில் ஒரு நாடகத்தைப் பார்த்தாலும், கதாபாத்திரங்கள் மற்றும் கதையுடன் அடிப்படை மட்டத்தில் இணைக்க முடியும்.
மேலும், நாடகங்கள் கலை மற்றும் கலாசார முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை மட்டும் அல்ல, அவை கல்வியிலும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன. பல பள்ளிகள் மற்றும் பல்கலைக்கழகங்கள் இலக்கியம், வரலாறு மற்றும் செயல்திறன் பற்றி மாணவர்களுக்கு கற்பிப்பதற்காக தங்கள் பாடத்திட்டத்தில் நாடகத்தை இணைத்துள்ளன. பள்ளி நாடகங்கள் அல்லது நாடகக் கழகங்களில் பங்கேற்பதன் மூலம் மாணவர்கள் பேச்சுத்திறன், குழு பணி மற்றும் கலாசாரப் பிரதிபலிப்பு போன்ற திறன்களை வளர்த்துக்கொள்ள உதவுகின்றன நாடகங்கள்.
