மகேஷ் குமார்."சேரன் போக்குவரத்துக் கழகம் – பணிமனை" என்ற பெரிய பச்சை போர்டையும், கீழே இரண்டு சிவப்புக் கொடிகளையும் பை-பாஸ் ரோட்டில் போகும் எவரும் பார்க்காமல் இருந்துவிட முடியாது. பகல் வேளைகளில் அத்தனை பெரிய பணிமனையில் ஓரிரண்டு வண்டிகளே இருக்கும்..பாலிடெக்னிக் இரண்டாமாண்டில் இடையில் 6 வாரங்கள் உள்ளிருப்புப் பயிற்சிக்காக அனுமதி பெற்றபோதுதான் அங்கு இரவுகளில்தான் வேலை அதிகம் என்று தெரியவந்தது..முதல் நாள். இரவு 9 மணிக்குப் போய் யார் என்ன எங்கே என்றெல்லாம் சூபர்வைசரிடம் தெரிந்துகொள்ளவே 11 மணி ஆகிவிட்டது..திடீரென "ஆ…குஞ்ஞூ…ஊஊ…." என்ற அலறல் கேட்டது.."ஆ… பாத்தியா தம்பி… முக்கியமான ஆளை விட்டுட்டனே… வா.. ஜாக்கி ஜோசஃப் கூட இரண்டு வாரம் இரு" என்று சூப்பரவைசர் அழைத்துப்போனார். பணிமனையின் ஒரு மூலையில் இருந்த under chassis pit க்கு உள்ளே அவர் இருந்தார். "ஜாக்கி…" என்று சூப்பரவைசர் அழைக்க வெளியே வந்தார்.."ஜாக்கி.. தம்பி ட்ரைனிங்க்கு வந்திருக்காப்ல. இரண்டு வாரம் உங்க கூட இருக்கட்டும்" என்று சொல்லிவிட்டு சூப்பரவைசர் போய்விட்டார்..அவர் என்னை ஏற இறங்கப் பார்க்க, நான் அவரைப் பார்த்தேன். 50 வயது இருக்கலாம். தாட்டியான ஆள். கொஞ்சம் குள்ளம். மெக்கானிக்குகளுக்கான நீல அரைச்சட்டை, பேண்ட் அணிந்திருந்தார். தோள் பக்கத்தில் CTC என்று சிவப்பில் எம்ப்ராய்டரி தெரிந்தது. பேண்ட் முட்டிக்கால் வரை சுருட்டப்பட்டிருந்தது. கை, கால் எல்லாம் புசு புசு வென முடி. மழுங்க சவரம் செய்யப்பட்ட உருண்டை முகம். தலையில் சூரிய கிரணங்கள் போல சுற்றிலும் மயிர் இருக்க நடுவே ஒளிக்குளம் போல அருகில் இருந்த high mast sodium vapor lamp-ன் பிரதிபலிப்பு. சட்டை, பேண்ட் எல்லாம் அங்கங்கே கருப்பும் அழுக்குமாக. முகத்தில் ஒரு குழந்தைத்தனம் அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது.."என்ன தம்பி… அப்பிடிப் பாக்கற? சர்க்கஸ் பபூன் மாதிரி இருக்கனா?" குபீரெனச் சிரித்தார்.."சேச்சே… இல்லீங்க" என்று அவசரமாக மறுத்தேன்.."பரவால்ல… பரவால்ல… வா. கேண்டீன் டைம் ஆயிடுச்சு. போய் சாப்ட்டு வந்துரலாம்"."சாப்பாடா? இப்பவா?"."பின்ன? ரா முழுக்க வேலை செய்ய வேண்டாம்? நல்லா சுள்ளுன்னு ரசம் சாதம் சாப்ட்டு, இஞ்சி டீ குடிச்சா… 5 மணி வரைக்கும் தூக்கம் வராது" மறுபடி குபீர் சிரிப்பு..அவர் அந்தப் பணிமனையில் பழுத்த அனுபவஸ்தர் என்றும் லேலண்டோ டாடாவோ எந்த மாடலாக இருந்தாலும் எந்தப் பிரச்னையாக இருந்தாலும் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே சீர்செய்யும் திறன் படைத்தவர் என்பதும் கேண்டீன் போன 15 நிமிடங்களிலேயே தெரிந்துவிட்டது. இருந்த அரைமணி நேரமும் அவரைச் சுற்றி கூட்டமும் அவரது குபீர் சிரிப்புமாக கலகலப்பாக இருந்தது..பொள்ளாச்சி பக்கம் லட்சுமிபுரத்தைச் சேர்ந்த மலையாளத்துக்காரர். அசாத்திய திறமைசாலி. ஒருமுறை பக்கத்து கிராமத்தில் இரவில் ஒரு பேருந்து டயர் பஞ்சராகி சேற்றிலும் சிக்கிக்கொண்டதாம். உதவிக்கு வர இருந்த கிரேனும் வழியில் பழுதாகிப் போய்விட்டதாம். இவர் சேற்றுக்குள் இறங்கி அதற்குள் பெரிய பெரிய கற்களை வைத்து, அதன் மேல் ஜாக்கி வைத்து, கைக்குக் கிடைத்த கட்டை, மரக்கிளைகளைக் கொண்டு முட்டுக்கொடுத்து உபரிச் சக்கரத்தை மாற்றி தானே வண்டியைத் திறமையாக வெளியே எடுத்துவிட்டாராம். அன்றிலிருந்து அவர் 'ஜாக்கி' ஜோசஃப் ஆகிவிட்டார்.."தம்பி… இங்க ஷாப்புல சும்மா நின்னாலே கிரீஸ் புடிக்கும்; கரி ஏறும். கைல அழுக்குப்படாம வேலை செய்ய முடியாது. நாளைக்கு வரும்போது எதாவது பழைய பேண்ட் சட்டை, நல்ல கெட்டியா இருக்கறதா பார்த்து கொண்டாந்துரு. இங்க வந்து மாத்திக்கிடலாம். புரியுதா? மாசம் ஒருக்கா இரண்டு சோப்பு தருவாங்க. அப்ப தோச்சுக்கிட்டா போதும்.".ரிஜிஸ்தரைப் பார்ப்பார். ஓட்டுனர்கள் இரவு வண்டியை பணிமனையில் நிறுத்திவிட்டு பிரச்னைகளை எழுதி வைத்திருப்பார்கள். பட்டியலைப் பார்த்து ஒரு எண்ணைக் குறித்துக்கொண்டு வரிசையாக நின்றிருந்த பேருந்துகளில் அதைத் தேடி ஓட்டிக்கொண்டு வந்து அந்தக் குழிக்கு நேர் மேலே லாகவமாக நிறுத்துவார். குழிக்குள் இறங்கி சுவற்றில் மாட்டியிருந்த கொக்கி விளக்குடன் மேலும் கீழும் ஒரு நடை நடந்து வந்தாலே போதும். வண்டிக்கு என்ன உபாதை… அதற்கு என்ன மருந்து… எல்லாம் அவர் மனதுக்குள் ஓடும்.."வெறும் பிளாஸ்திரி கேசு. டிரைவர் என்னமோ ICUல அட்மிட் மாதிரி எழுதி வெச்சுருக்கான். இங்க வாப்பா… பேரென்ன மகேஸ்தானே? இதா…. இந்த ரெண்டு பாயிண்ட்லயும் கிரீஸ் வெச்சாலே போதும். மொதல்ல அங்க கிரீஸ் நிப்பிள் எங்க இருக்குன்னு கண்டுபடி பாக்கலாம்… வண்டியை டேமுக்குள்ளயேவா ஓட்டுவாங்க… எவ்வளவு சகதி பாரு…".அப்படி அவரோடு ஆரம்பித்த பயிற்சி அடுத்த 6 வாரமும் அவருடனே போயிற்று. இருப்பதிலேயே ஆகச் சிக்கலான வியாதிகளுக்கு அவர்தான் மருத்துவர். விளையாட்டுப் போலவே வேலை செய்வார். வேகம், பதற்றம் என்பதெல்லாம் கிடையாது. மலையாளமும் தமிழும் கலந்து பாட்டுப் பாடிக்கொண்டே வேலை செய்வார். எங்கோ மூலையில் இருக்கும் கம்ப்ரஸர் டேங்கில் காற்று அழுத்தம் கம்மியானால் இவருக்கு எப்படித்தான் தெரியுமோ? "ஆ… குஞ்ஞூ..ஊ…" என்று கூக்குரல் போடுவார். அந்த ஆட்டோமேடிக் கம்ப்ரஸர் சடக்கென்று உதறிக்கொண்டு ஓட ஆரம்பிக்கும். அதே போல் அழுத்தம் சேர்ந்ததும் "மதியடா…குஞ்ஞூ" என்பார். அது பயபக்தியோடு நின்றுவிடும்.."கிரீஸ் வெக்க, காத்து புடிக்க, பஞ்சர் ஒட்ட, எக்ஸாஸ்ட் பைப் கிளீன் பண்ண, டீசல் ஃபில்டர் கிளீன் பண்ண, ரேக்கு கரி எடுத்து விட… ஏன் நம்ம சட்டை பேண்டு கிரீஸ் எடுக்கக் கூட… எல்லாத்துக்கும் இங்க கம்ப்ரசர் வேணும்… அதான் அது நாடியைப் புடிச்சுக்கிட்டே இருப்பேன்" என்று சிரிப்பார்..ஒருமுறை ஸ்டெப்னியை படிகளில் இறக்குவதற்குள் அது சட்டென நழுவி தடதடவென படிகளில உருள, அதை நான் பிடிக்கப்போக, என்னைச் சட்டென்று பின்னுக்கு இழுத்தார்.."ஸ்டெப்னி டயர் என்னா வெயிட்டு தெரியுமா? உருண்டு போம்போது அதைப் போயி புடிக்கிற? அது எங்கியாவது முட்டி விழும். அப்பறம் எடுத்தாப் போச்சு… ஒன் வயசுக்கு ஓடற பாம்பைப் புடி, மிதி… ஆனா ஸ்டெப்னிய விட்டுரு…" என்று குபீர் சிரித்தார்.."பாட்டரி சார்ஜ் ஆக மாட்டேங்குதுன்னு போட்டிருக்கு. என்னவா இருக்கும் சொல்லு பாப்போம்…".புத்தகத்தில் படித்த படங்கள் நினைவுக்கு வர "டைனமோ ஓடலையா இருக்கும்" என்றேன்.."மகேசு… வியாதின்னா மொத கையைப் புடிச்சுப் பாக்கணும். உடனே கத்தியைப் போட்டு குடலைப் பிரிச்சு வெளிய போடக்கூடாது… விக்கலுக்கெல்லாம் களுத்த அறுக்கக்கூடாது. தண்ணி குடிச்சாலே போதும். போய் பாட்டரில தண்ணி ஊத்து… சரியாயிடும். அப்படியும் ஆகலேன்னா ஒயர், சார்ஜ் கரண்ட், வி பெல்ட் பார்த்துட்டு கடைசியா டைனமோக்கு போகலாம்" மறுபடி ஒரு குபீர்..டைனமோவுக்கும் ஆல்டர்னேடருக்கும் உள்ள வித்தியாசம் அதன் சக்கர அளவில் இட்டிலிக்கும் தோசைக்கும் உள்ள வித்தியாசம் என்றார். இப்படி எல்லாவற்றிற்குமே எந்த டெக்னிகல் விளக்கமும் இல்லாமல் வெகு சாதாரணமாக உதாரணம் சொல்வார்.."பிரேக் பிடித்தால் வண்டி முன்னால் பேய் நிற்கிறது" என்று ஒரு ஓட்டுனர் எழுதி வைத்திருக்க, இவர் பிரேக் கட்டையை மாற்றி ஆயிலும் புதியதாக மாற்றி (அப்போது டாடா, பென்ஸ் வண்டிகளில் ஆயில் பிரேக்கும், லேலண்ட் வண்டிகளில் ஏர் பிரேக்கும் இருந்தன) ரிஜிஸ்தரில் "OK Done" என்று எழுதி, கூடவே "வேப்பிலை கட்டித் தொங்கவிடவும்" என்றும் எழுதிவைத்தார்.."முன்னால போய்னு எழுதறதுக்கு பதிலா, 'பேய்'னு எழுதினா… அப்பறம் வேப்பிலைதான் கட்டணும்" என்றார்..இரவு முழுதும் அவர் எங்கே என்ன வேலை செய்துகொண்டிருந்தாலும் மற்ற வண்டிகளில் என்ன பிரச்னை, யார் பார்க்கிறார்கள் என்று கவனித்து அவ்வப்போது சின்னச் சின்ன யோசனைகள் சொல்வார். கிட்டத்தட்ட அந்தப் பணிமனையின் பராமரிப்பில் இருக்கும் அத்தனை வண்டிகளின் ஜாதகமும் அவருக்கு அத்துப்படி..பணிமனை சூபர்வைசர் தொடங்கி கழக இயக்குனர் வரையில் அனைவரிடமும் பாராட்டுகளும், விருதுகளும் மரியாதையையும் பெற்றவர்..6 வாரப் பயிற்சி முடிந்தபிறகும் அவ்வப்போது பணிமனைப் பக்கம் போய் வாசலில் நின்று தகவல் சொல்லிவிட்டால் வெளியே வந்து பார்த்துப் பேசிவிட்டு "நல்லாப் படிப்பா. படிப்ப என்னைக்கும் விட்டுறாத… இஞ்ஜினீயர் படிச்சு பெரிய ஆளாகணும்… என்னையாட்டம் புளூசட்டை கிரீஸ் கன் வேண்டாம்.. அதை நாங்க பாத்துக்கறோம்" என்று சொல்லி டீயும் ஊட்டி வர்க்கியும் வாங்கித் தருவார்..ஓரிரு ஆண்டுகள் கழித்து நெகமம் சாலையில் நின்றுபோன வண்டியை ஜாக்கி போட்டு தூக்கி வைத்து கீழே படுத்து பழுது பார்த்துக்கொண்டிருந்தபோது வேறு ஒரு வண்டி மோத ஜாக்கி சரிந்து விட, அந்த 20 டன் லேலண்ட் வண்டியின் கீழே 'ஜாக்கி' ஜோசஃப்…...இன்றைக்கும் பணிமனையின் வாசலில் உள்ள தொழிற்சங்க போர்டின் ஒரு மூலையில் அவர் படம் மாலையுடன் காணலாம்..(தொடரும்).ஓவியம்: ராஜன்
மகேஷ் குமார்."சேரன் போக்குவரத்துக் கழகம் – பணிமனை" என்ற பெரிய பச்சை போர்டையும், கீழே இரண்டு சிவப்புக் கொடிகளையும் பை-பாஸ் ரோட்டில் போகும் எவரும் பார்க்காமல் இருந்துவிட முடியாது. பகல் வேளைகளில் அத்தனை பெரிய பணிமனையில் ஓரிரண்டு வண்டிகளே இருக்கும்..பாலிடெக்னிக் இரண்டாமாண்டில் இடையில் 6 வாரங்கள் உள்ளிருப்புப் பயிற்சிக்காக அனுமதி பெற்றபோதுதான் அங்கு இரவுகளில்தான் வேலை அதிகம் என்று தெரியவந்தது..முதல் நாள். இரவு 9 மணிக்குப் போய் யார் என்ன எங்கே என்றெல்லாம் சூபர்வைசரிடம் தெரிந்துகொள்ளவே 11 மணி ஆகிவிட்டது..திடீரென "ஆ…குஞ்ஞூ…ஊஊ…." என்ற அலறல் கேட்டது.."ஆ… பாத்தியா தம்பி… முக்கியமான ஆளை விட்டுட்டனே… வா.. ஜாக்கி ஜோசஃப் கூட இரண்டு வாரம் இரு" என்று சூப்பரவைசர் அழைத்துப்போனார். பணிமனையின் ஒரு மூலையில் இருந்த under chassis pit க்கு உள்ளே அவர் இருந்தார். "ஜாக்கி…" என்று சூப்பரவைசர் அழைக்க வெளியே வந்தார்.."ஜாக்கி.. தம்பி ட்ரைனிங்க்கு வந்திருக்காப்ல. இரண்டு வாரம் உங்க கூட இருக்கட்டும்" என்று சொல்லிவிட்டு சூப்பரவைசர் போய்விட்டார்..அவர் என்னை ஏற இறங்கப் பார்க்க, நான் அவரைப் பார்த்தேன். 50 வயது இருக்கலாம். தாட்டியான ஆள். கொஞ்சம் குள்ளம். மெக்கானிக்குகளுக்கான நீல அரைச்சட்டை, பேண்ட் அணிந்திருந்தார். தோள் பக்கத்தில் CTC என்று சிவப்பில் எம்ப்ராய்டரி தெரிந்தது. பேண்ட் முட்டிக்கால் வரை சுருட்டப்பட்டிருந்தது. கை, கால் எல்லாம் புசு புசு வென முடி. மழுங்க சவரம் செய்யப்பட்ட உருண்டை முகம். தலையில் சூரிய கிரணங்கள் போல சுற்றிலும் மயிர் இருக்க நடுவே ஒளிக்குளம் போல அருகில் இருந்த high mast sodium vapor lamp-ன் பிரதிபலிப்பு. சட்டை, பேண்ட் எல்லாம் அங்கங்கே கருப்பும் அழுக்குமாக. முகத்தில் ஒரு குழந்தைத்தனம் அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது.."என்ன தம்பி… அப்பிடிப் பாக்கற? சர்க்கஸ் பபூன் மாதிரி இருக்கனா?" குபீரெனச் சிரித்தார்.."சேச்சே… இல்லீங்க" என்று அவசரமாக மறுத்தேன்.."பரவால்ல… பரவால்ல… வா. கேண்டீன் டைம் ஆயிடுச்சு. போய் சாப்ட்டு வந்துரலாம்"."சாப்பாடா? இப்பவா?"."பின்ன? ரா முழுக்க வேலை செய்ய வேண்டாம்? நல்லா சுள்ளுன்னு ரசம் சாதம் சாப்ட்டு, இஞ்சி டீ குடிச்சா… 5 மணி வரைக்கும் தூக்கம் வராது" மறுபடி குபீர் சிரிப்பு..அவர் அந்தப் பணிமனையில் பழுத்த அனுபவஸ்தர் என்றும் லேலண்டோ டாடாவோ எந்த மாடலாக இருந்தாலும் எந்தப் பிரச்னையாக இருந்தாலும் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்தே சீர்செய்யும் திறன் படைத்தவர் என்பதும் கேண்டீன் போன 15 நிமிடங்களிலேயே தெரிந்துவிட்டது. இருந்த அரைமணி நேரமும் அவரைச் சுற்றி கூட்டமும் அவரது குபீர் சிரிப்புமாக கலகலப்பாக இருந்தது..பொள்ளாச்சி பக்கம் லட்சுமிபுரத்தைச் சேர்ந்த மலையாளத்துக்காரர். அசாத்திய திறமைசாலி. ஒருமுறை பக்கத்து கிராமத்தில் இரவில் ஒரு பேருந்து டயர் பஞ்சராகி சேற்றிலும் சிக்கிக்கொண்டதாம். உதவிக்கு வர இருந்த கிரேனும் வழியில் பழுதாகிப் போய்விட்டதாம். இவர் சேற்றுக்குள் இறங்கி அதற்குள் பெரிய பெரிய கற்களை வைத்து, அதன் மேல் ஜாக்கி வைத்து, கைக்குக் கிடைத்த கட்டை, மரக்கிளைகளைக் கொண்டு முட்டுக்கொடுத்து உபரிச் சக்கரத்தை மாற்றி தானே வண்டியைத் திறமையாக வெளியே எடுத்துவிட்டாராம். அன்றிலிருந்து அவர் 'ஜாக்கி' ஜோசஃப் ஆகிவிட்டார்.."தம்பி… இங்க ஷாப்புல சும்மா நின்னாலே கிரீஸ் புடிக்கும்; கரி ஏறும். கைல அழுக்குப்படாம வேலை செய்ய முடியாது. நாளைக்கு வரும்போது எதாவது பழைய பேண்ட் சட்டை, நல்ல கெட்டியா இருக்கறதா பார்த்து கொண்டாந்துரு. இங்க வந்து மாத்திக்கிடலாம். புரியுதா? மாசம் ஒருக்கா இரண்டு சோப்பு தருவாங்க. அப்ப தோச்சுக்கிட்டா போதும்.".ரிஜிஸ்தரைப் பார்ப்பார். ஓட்டுனர்கள் இரவு வண்டியை பணிமனையில் நிறுத்திவிட்டு பிரச்னைகளை எழுதி வைத்திருப்பார்கள். பட்டியலைப் பார்த்து ஒரு எண்ணைக் குறித்துக்கொண்டு வரிசையாக நின்றிருந்த பேருந்துகளில் அதைத் தேடி ஓட்டிக்கொண்டு வந்து அந்தக் குழிக்கு நேர் மேலே லாகவமாக நிறுத்துவார். குழிக்குள் இறங்கி சுவற்றில் மாட்டியிருந்த கொக்கி விளக்குடன் மேலும் கீழும் ஒரு நடை நடந்து வந்தாலே போதும். வண்டிக்கு என்ன உபாதை… அதற்கு என்ன மருந்து… எல்லாம் அவர் மனதுக்குள் ஓடும்.."வெறும் பிளாஸ்திரி கேசு. டிரைவர் என்னமோ ICUல அட்மிட் மாதிரி எழுதி வெச்சுருக்கான். இங்க வாப்பா… பேரென்ன மகேஸ்தானே? இதா…. இந்த ரெண்டு பாயிண்ட்லயும் கிரீஸ் வெச்சாலே போதும். மொதல்ல அங்க கிரீஸ் நிப்பிள் எங்க இருக்குன்னு கண்டுபடி பாக்கலாம்… வண்டியை டேமுக்குள்ளயேவா ஓட்டுவாங்க… எவ்வளவு சகதி பாரு…".அப்படி அவரோடு ஆரம்பித்த பயிற்சி அடுத்த 6 வாரமும் அவருடனே போயிற்று. இருப்பதிலேயே ஆகச் சிக்கலான வியாதிகளுக்கு அவர்தான் மருத்துவர். விளையாட்டுப் போலவே வேலை செய்வார். வேகம், பதற்றம் என்பதெல்லாம் கிடையாது. மலையாளமும் தமிழும் கலந்து பாட்டுப் பாடிக்கொண்டே வேலை செய்வார். எங்கோ மூலையில் இருக்கும் கம்ப்ரஸர் டேங்கில் காற்று அழுத்தம் கம்மியானால் இவருக்கு எப்படித்தான் தெரியுமோ? "ஆ… குஞ்ஞூ..ஊ…" என்று கூக்குரல் போடுவார். அந்த ஆட்டோமேடிக் கம்ப்ரஸர் சடக்கென்று உதறிக்கொண்டு ஓட ஆரம்பிக்கும். அதே போல் அழுத்தம் சேர்ந்ததும் "மதியடா…குஞ்ஞூ" என்பார். அது பயபக்தியோடு நின்றுவிடும்.."கிரீஸ் வெக்க, காத்து புடிக்க, பஞ்சர் ஒட்ட, எக்ஸாஸ்ட் பைப் கிளீன் பண்ண, டீசல் ஃபில்டர் கிளீன் பண்ண, ரேக்கு கரி எடுத்து விட… ஏன் நம்ம சட்டை பேண்டு கிரீஸ் எடுக்கக் கூட… எல்லாத்துக்கும் இங்க கம்ப்ரசர் வேணும்… அதான் அது நாடியைப் புடிச்சுக்கிட்டே இருப்பேன்" என்று சிரிப்பார்..ஒருமுறை ஸ்டெப்னியை படிகளில் இறக்குவதற்குள் அது சட்டென நழுவி தடதடவென படிகளில உருள, அதை நான் பிடிக்கப்போக, என்னைச் சட்டென்று பின்னுக்கு இழுத்தார்.."ஸ்டெப்னி டயர் என்னா வெயிட்டு தெரியுமா? உருண்டு போம்போது அதைப் போயி புடிக்கிற? அது எங்கியாவது முட்டி விழும். அப்பறம் எடுத்தாப் போச்சு… ஒன் வயசுக்கு ஓடற பாம்பைப் புடி, மிதி… ஆனா ஸ்டெப்னிய விட்டுரு…" என்று குபீர் சிரித்தார்.."பாட்டரி சார்ஜ் ஆக மாட்டேங்குதுன்னு போட்டிருக்கு. என்னவா இருக்கும் சொல்லு பாப்போம்…".புத்தகத்தில் படித்த படங்கள் நினைவுக்கு வர "டைனமோ ஓடலையா இருக்கும்" என்றேன்.."மகேசு… வியாதின்னா மொத கையைப் புடிச்சுப் பாக்கணும். உடனே கத்தியைப் போட்டு குடலைப் பிரிச்சு வெளிய போடக்கூடாது… விக்கலுக்கெல்லாம் களுத்த அறுக்கக்கூடாது. தண்ணி குடிச்சாலே போதும். போய் பாட்டரில தண்ணி ஊத்து… சரியாயிடும். அப்படியும் ஆகலேன்னா ஒயர், சார்ஜ் கரண்ட், வி பெல்ட் பார்த்துட்டு கடைசியா டைனமோக்கு போகலாம்" மறுபடி ஒரு குபீர்..டைனமோவுக்கும் ஆல்டர்னேடருக்கும் உள்ள வித்தியாசம் அதன் சக்கர அளவில் இட்டிலிக்கும் தோசைக்கும் உள்ள வித்தியாசம் என்றார். இப்படி எல்லாவற்றிற்குமே எந்த டெக்னிகல் விளக்கமும் இல்லாமல் வெகு சாதாரணமாக உதாரணம் சொல்வார்.."பிரேக் பிடித்தால் வண்டி முன்னால் பேய் நிற்கிறது" என்று ஒரு ஓட்டுனர் எழுதி வைத்திருக்க, இவர் பிரேக் கட்டையை மாற்றி ஆயிலும் புதியதாக மாற்றி (அப்போது டாடா, பென்ஸ் வண்டிகளில் ஆயில் பிரேக்கும், லேலண்ட் வண்டிகளில் ஏர் பிரேக்கும் இருந்தன) ரிஜிஸ்தரில் "OK Done" என்று எழுதி, கூடவே "வேப்பிலை கட்டித் தொங்கவிடவும்" என்றும் எழுதிவைத்தார்.."முன்னால போய்னு எழுதறதுக்கு பதிலா, 'பேய்'னு எழுதினா… அப்பறம் வேப்பிலைதான் கட்டணும்" என்றார்..இரவு முழுதும் அவர் எங்கே என்ன வேலை செய்துகொண்டிருந்தாலும் மற்ற வண்டிகளில் என்ன பிரச்னை, யார் பார்க்கிறார்கள் என்று கவனித்து அவ்வப்போது சின்னச் சின்ன யோசனைகள் சொல்வார். கிட்டத்தட்ட அந்தப் பணிமனையின் பராமரிப்பில் இருக்கும் அத்தனை வண்டிகளின் ஜாதகமும் அவருக்கு அத்துப்படி..பணிமனை சூபர்வைசர் தொடங்கி கழக இயக்குனர் வரையில் அனைவரிடமும் பாராட்டுகளும், விருதுகளும் மரியாதையையும் பெற்றவர்..6 வாரப் பயிற்சி முடிந்தபிறகும் அவ்வப்போது பணிமனைப் பக்கம் போய் வாசலில் நின்று தகவல் சொல்லிவிட்டால் வெளியே வந்து பார்த்துப் பேசிவிட்டு "நல்லாப் படிப்பா. படிப்ப என்னைக்கும் விட்டுறாத… இஞ்ஜினீயர் படிச்சு பெரிய ஆளாகணும்… என்னையாட்டம் புளூசட்டை கிரீஸ் கன் வேண்டாம்.. அதை நாங்க பாத்துக்கறோம்" என்று சொல்லி டீயும் ஊட்டி வர்க்கியும் வாங்கித் தருவார்..ஓரிரு ஆண்டுகள் கழித்து நெகமம் சாலையில் நின்றுபோன வண்டியை ஜாக்கி போட்டு தூக்கி வைத்து கீழே படுத்து பழுது பார்த்துக்கொண்டிருந்தபோது வேறு ஒரு வண்டி மோத ஜாக்கி சரிந்து விட, அந்த 20 டன் லேலண்ட் வண்டியின் கீழே 'ஜாக்கி' ஜோசஃப்…...இன்றைக்கும் பணிமனையின் வாசலில் உள்ள தொழிற்சங்க போர்டின் ஒரு மூலையில் அவர் படம் மாலையுடன் காணலாம்..(தொடரும்).ஓவியம்: ராஜன்