
ஒரு பிள்ளையை வளர்த்து, படிக்க வைத்து, சமுதாயத்தில் ஓர் அங்கமாக ஆக்குவதற்கு ஒரு பெற்றோர் தங்கள் வாழ்வின் பெரும் பகுதியை, தங்களின் கனவுகளை, சுகங்களை தியாகம் செய்கிறார்கள்.
இது சற்றும் எதிர்பார்ப்பில்லாமல் அவர்கள் செலுத்தும் முதலீடு அது. ஆனால், பிள்ளைகள் வளர்ந்து, காலூன்றி, பெற்றோர் கொடுத்த பரிசான சொத்துக்களை அனுபவிக்கும் போது, அதே பெற்றோரை முதுமையில் கவனித்துக் கொள்ளத் தவறுவது என்பது மனதளவில் எப்பேற்பட்ட காயத்தை ஏற்படுத்தும் என்பதை இந்தச் சமீபத்திய நீதிமன்ற வழக்கு உணர்த்துகிறது.
வழக்கின் விரிவான பின்னணி
இந்த வழக்கு 88 வயதான ஒரு தந்தைக்கும், அவரது மகனுக்கும் இடையே மும்பை உயர்நீதிமன்றத்தில் நடந்தது.
மூத்த குடிமக்கள் தங்கள் சொத்தை தானப் பத்திரம் (Gift Deed) மூலம் எழுதி வைக்கும்போது, அதில் "எங்களைக் கவனித்துக் கொள்ள வேண்டும்" என்ற நிபந்தனையை வெளிப்படையாகச் சேர்க்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று நீதிபதி என். ஜே. ஜாமாதார் தெளிவுபடுத்தினார்.
நோயும் கொடுமையும்: இந்தச் சொத்து பரிமாற்றம் நடந்தபோது தந்தை உடல்நலக் குறைவால் அவதிப்பட்டு, தொண்டை புற்றுநோய் சந்தேகத்திற்காக சிகிச்சை பெற்று வந்தார். இந்தச் சமயத்தில், மகன் அவரைச் சொத்தை மாற்றித் தர கட்டாயப்படுத்தியதாகவும், அவருடைய வங்கிக் கணக்கிலிருந்து சுமார் Rs. 50 லட்சம் பணத்தை எடுத்ததாகவும் தந்தை குற்றம் சாட்டினார்.
மாறிய நடத்தை: சொத்தைப் பெற்ற பிறகு மகனின் நடத்தை முற்றிலும் மாறியது. அவர் தந்தையை அவமதிப்பது, இழிவுபடுத்துவது, வீட்டின் மற்ற அறைகளைப் பூட்டித் தந்தையின் நடமாட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்துவது மற்றும் அவருக்குரிய பராமரிப்பை மறுப்பது போன்ற செயல்களில் ஈடுபட்டார்.
சரணாகதி: வேறு வழியின்றி, அந்த முதியவர் மூத்த குடிமக்கள் தீர்ப்பாயத்தை (Senior Citizen Tribunal) அணுகி, மகனின் துன்புறுத்தலால் தானப் பத்திரத்தை ரத்து செய்யக் கோரினார்.
தீர்ப்பாயத்தின் மற்றும் உயர்நீதிமன்றத்தின் முடிவு
மூத்த குடிமக்கள் தீர்ப்பாயம், மகனின் தானப் பத்திரத்தை ரத்து செய்து, உடனடியாக வீட்டை விட்டு வெளியேற உத்தரவிட்டது. இந்த உத்தரவை எதிர்த்து மகன் மும்பை உயர்நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தார்.
நீதிபதி என். ஜே. ஜாமாதார் (Justice N J Jamadar) தலைமையிலான அமர்வு, தீர்ப்பாயத்தின் முடிவை உறுதி செய்து, மகனின் மனுவை தள்ளுபடி செய்தது.
தீர்ப்பின் முக்கிய அம்சங்கள்:
கவனிப்பு நிபந்தனை தேவையில்லை: தானப் பத்திரத்தில் மகனைப் பராமரிக்க வேண்டும் என்ற நிபந்தனையை explicitly சேர்க்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்று நீதிபதி குறிப்பிட்டார்.
"இயற்கையான அன்பாலும், பாசத்தாலும் கொடுக்கப்படும் ஒரு பரிசு, அதற்கு ஈடாகப் பெற்றோரைப் பராமரிக்க வேண்டும் என்ற எதிர்பார்ப்பை இயல்பாகவே கொண்டுள்ளது" என்று நீதிமன்றம் கூறியது. அத்தகைய நிபந்தனையைச் சேர்ப்பது "அர்த்தமற்றது" என்றும் குறிப்பிட்டது.
சட்டத்தின் பாதுகாப்பு: பெற்றோர் மற்றும் மூத்த குடிமக்களின் பராமரிப்பு மற்றும் நலச் சட்டம் (Maintenance and Welfare of Parents and Senior Citizens Act), மூத்த குடிமக்களுக்கு அவர்கள் வாழ்வில் பாதுகாப்பு மற்றும் சொத்துக்கான உரிமையை வழங்குகிறது. இந்தச் சட்டத்தின் கீழ், தந்தை நிவாரணம் பெற முழு உரிமை உண்டு.
நடத்தை மாற்றம்: சொத்து பரிமாற்றத்திற்குப் பிறகு மகனின் நடத்தை திடீரென மாறியதையும், அவர் தந்தையை அவமதித்ததையும் நீதிமன்றம் வலுவாகக் குறிப்பிட்டது.
சொத்து பெறும் நம்பிக்கையில் பெற்றோரைக் கவனிப்பது போல் நடித்துவிட்டு, சொத்து கிடைத்தவுடன் புறக்கணிப்பது சட்டத்தின் நோக்கத்துக்கு எதிரானது.
இறுதி உத்தரவு: உயர்நீதிமன்றம் தீர்ப்பாயத்தின் உத்தரவில் எந்தத் தவறும் இல்லை (no infirmity) என்று உறுதி செய்தது. மகனுக்கு வீட்டை விட்டு வெளியேறவும், தனது உடைமைகளை எடுத்துச் செல்லவும் இரண்டு வார கால அவகாசம் வழங்கப்பட்டது.
இந்தியப் பண்பாட்டின் கடமை
மும்பை உயர்நீதிமன்றம் அளித்திருக்கும் இந்தத் தீர்ப்பு ஒரு சட்டத்தின் குரலாக மட்டுமல்ல, நமது பாரம்பரியப் பண்பாட்டின் குரலாகவும் ஒலிக்கிறது.
சொத்தைப் பெற்றுக் கொண்ட பிறகு, 88 வயது தந்தையைத் துன்புறுத்தி, அவமதித்த மகனின் செயல், மனித நேயத்தின் அடிப்படையையே அசைத்துப் பார்க்கிறது. நமது அற நூல்கள் "மாதா பிதா குரு தெய்வம்" என்று அன்னையையும் தந்தையையும் தெய்வ நிலைக்கு உயர்த்திப் போற்றுகின்றன.
பிள்ளைகள் பெற்றோரைப் பராமரிப்பது என்பது சட்டத்தின் கட்டாயத்தாலோ, பத்திரத்தில் உள்ள நிபந்தனையாலோ அல்ல, மாறாக, மனித உறவின் பிணைப்பாலும், அன்பாலும்,பண்பாட்டின் அடிப்படையாலும் தான்.
இந்தத் தீர்ப்பு, இந்தியக் குடும்ப அமைப்பின் அடிப்படைக் கடமைகளை மீண்டும் நிலைநாட்டி, பாரம்பரிய நல்லிணக்கத்தின் அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.
அன்பு என்ற முதலீட்டுக்கு நன்றியுணர்வை மட்டுமே இலாபமாக எதிர்பார்க்கும் பெற்றோரின் மனதில், இறுதிவரை நம்பிக்கை ஒளியை ஏற்றி வைப்பது ஒவ்வொரு பிள்ளையின் தார்மீகக் கடமையாகும்.