மனிதர்கள் ஓடிவிட்டார்கள்... ஆனால் அந்த நாய்களுக்கு என்ன ஆனது? செர்னோபில் ரகசியம்!

1986 ஆம் ஆண்டு, செர்னோபில் அணு உலை வெடித்தது, மனித வரலாற்றின் மிக மோசமான அணுசக்தி விபத்தாகும். அந்தப் பகுதியிலிருந்து லட்சக்கணக்கான மக்கள் உடனடியாக வெளியேற்றப்பட்டனர். அப்படி அவசரமாக வெளியேறிய பலர், தங்கள் வீடுகளில் வளர்த்த செல்லப் பிராணிகளை, குறிப்பாக நாய்களை, அங்கேயே விட்டுச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டனர். பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இன்று அந்தப் பகுதி 'மனிதர்கள் நுழையத் தகாத மண்டலமாக' (Exclusion Zone) இருக்கிறது. 

ஆனால், அங்கே ஆயிரக்கணக்கான நாய்கள் உயிர் வாழ்கின்றன. இவை அன்று கைவிடப்பட்ட நாய்களின் வாரிசுகள். இதுகுறித்த சமீபத்திய ஆய்வுகள், விஞ்ஞானிகளையே ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியுள்ளது.

முதலில் நாம் ஒன்றைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். செர்னோபில் என்பது இன்று உயிரற்ற பாலைவனம் அல்ல. அங்கே மரங்கள், செடிகள், பூச்சிகள் மற்றும் பல விலங்குகள் வசிக்கின்றன. ஆனால், அந்தச் சூழல் முழுவதும் உயர்-அளவு கதிர்வீச்சால் நிரம்பியுள்ளது. 

இந்த கதிர்வீச்சு, உயிரினங்களின் டிஎன்ஏ-வை (DNA) நேரடியாகத் தாக்கி, அதைச் சிதைக்கும் தன்மை கொண்டது. இது புற்றுநோய், பிறவிக் குறைபாடுகள் மற்றும் மரணத்தை ஏற்படுத்தும். மனிதர்களுக்கு இது நிச்சயம் மரண பூமி. ஆனால், இந்த செர்னோபில் நாய்கள் அங்கே பல தலைமுறைகளாக வாழ்ந்து, குட்டி போட்டு, தங்கள் வம்சத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கின்றன. இதுவே ஒரு பெரிய அறிவியல் புதிர்.

எதிர்பார்த்ததை விட வேகமான மரபணு மாற்றம்!

விஞ்ஞானிகள் இந்த நாய்களின் டிஎன்ஏ-வை எடுத்து, செர்னோபில் பகுதிக்கு வெளியே வாழும் சாதாரண நாய்களின் டிஎன்ஏ-வுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தார்கள். முடிவுகள் திகைக்க வைத்தன. செர்னோபில் நாய்களின் மரபணு அமைப்பு, மற்ற நாய்களிடமிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்டு இருந்தது. அதாவது, கதிர்வீச்சு அவற்றின் டிஎன்ஏ-வை மாற்றியிருக்கிறது.

ஆனால், இது நாம் சினிமாவில் பார்ப்பது போல, அந்த நாய்களுக்கு விசித்திரமான சக்திகளைக் கொடுக்கவில்லை. மாறாக, இது ஒரு வேகமான பரிணாம வளர்ச்சி ஆகும். கொடிய கதிர்வீச்சு ஒரு 'வடிகட்டி' போலச் செயல்பட்டிருக்கிறது. எந்த நாய்களின் உடலால் அந்த கதிர்வீச்சின் தாக்குதலைச் சமாளிக்க முடியவில்லையோ, அவை இறந்துவிட்டன. 

ஆனால், சில நாய்களின் உடலில், சிதைந்த டிஎன்ஏ-வை மிக வேகமாகச் சரிசெய்யும் ஒரு விசேஷத் திறன் இருந்திருக்கலாம். அல்லது, கதிர்வீச்சைத் தாங்கிக்கொள்ளும் ஒரு தனித்துவமான மரபணு அமைப்பு இருந்திருக்கலாம்.

டிஎன்ஏ-வில் நடக்கும் உண்மையான மாயம்!

இந்த "தனித்துவமான" நாய்கள் மட்டும் உயிர் பிழைத்து, அவை தங்களுக்குள் இனப்பெருக்கம் செய்ததால், அவற்றின் அடுத்தடுத்த சந்ததிகள் அனைத்தும் இந்த கதிர்வீச்சைத் தாங்கும் திறனுடனேயே பிறக்கின்றன. விஞ்ஞானிகள் "எதிர்பார்த்ததை விட வேகமாக நடக்கும் மாற்றம்" என்று சொல்வது இதைத்தான். பொதுவாக, ஒரு உயிரினம் தனது சூழலுக்கு ஏற்ப பரிணாம வளர்ச்சி அடைய ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் ஆகும். 

ஆனால் இங்கே, சில பத்தாண்டுகளிலேயே, ஒரு கொடிய சூழலுக்கு ஏற்ப ஒரு புதிய வகை நாய் இனம் உருவாகி வருவதை விஞ்ஞானிகள் கண் முன்னே காண்கிறார்கள். அவற்றின் மரபணுக்கள், கதிர்வீச்சை எப்படிச் சமாளிப்பது என்பதைக் கற்றுக்கொண்டு, அந்த அறிவை அடுத்த தலைமுறைக்குக் கடத்துகின்றன.