
ஒரு உண்மையான சினிமா ரசிகனாக, எத்தனையோ திரில்லர் மற்றும் ஹாரர் படங்களை பார்த்திருக்கிறேன். ஆரம்பத்தில் வரும் திடீர் சத்தங்கள், அமானுஷ்ய விஷயங்கள், கொலைகாரர்கள் என்று பொதுவாக எல்லா படங்களிலும் ஒரே மாதிரியான டெம்ப்ளேட் தான் இருக்கும். ஆனால், சில படங்கள் நம் மூளையையும், மனதையும் ஆழமாகப் பாதித்து, படம் முடிந்த பிறகும் பயத்தை நம்முடன் வைத்திருக்கும். அப்படி என் மனதை மிகவும் உலுக்கிய 7 படங்களைப் பற்றித்தான் இங்கு பேசப்போகிறேன்.
The Sixth Sense: இந்தப் படம் வெறும் பேய்க் கதையல்ல, ஒரு சைக்கலாஜிக்கல் ட்ராமாவும் கூட. ஒரு சிறுவன் இறந்தவர்களைப் பார்ப்பான், அவனுக்கு உதவும் டாக்டர், என கதை மெதுவாக நகர்ந்தாலும், படத்தின் கிளைமாக்ஸ் ட்விஸ்ட் என் நினைவில் இருந்து என்றைக்கும் அழியாது. இது வெறும் பயத்தை மட்டும் தரவில்லை, மனதளவில் ஒரு பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தியது.
The Conjuring: "The Conjuring" யுனிவர்ஸில் பல படங்கள் இருந்தாலும், முதல் பாகம் கொடுத்த பயம் வேறு எதற்கும் இல்லை. நிஜ சம்பவங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட இந்தப் படம், சத்தம், வெளிச்சம், நிழல் என எல்லாவற்றையும் பயமுறுத்தலுக்கு அழகாகப் பயன்படுத்தியிருக்கும். இரவில் தனியாகப் பார்க்கும்போது நம் மனசுக்குள் ஒரு இனம் தெரியாத பதற்றம் வரும்.
Get Out: இது ஒரு வழக்கமான திரில்லர் படம் அல்ல, சமூகப் பிரச்சினையை ஒரு சைக்கலாஜிக்கல் திரில்லராக சொல்லியிருக்கும். படத்தின் ஒவ்வொரு காட்சியும், மெதுவாக ஒரு பயத்தை நம் மனதுக்குள் உருவாக்கும். குறிப்பாக, "Sunken Place" காட்சி ஒருவிதமான பயத்தையும், ஆழமான சிந்தனையையும் ஒரே நேரத்தில் ஏற்படுத்தும்.
Silence of the Lambs: "Hannibal Lecter" என்ற பெயரைக் கேட்டாலே நாம் அனைவருக்கும் ஒருவித அச்சம் வரும். இந்த கதாபாத்திரம் ஒரு சைக்கலாஜிக்கல் திரில்லருக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை உணர்த்திய படம் இது. ஒரு கொடூரமான குற்றவாளியின் மனதைப் புரிந்துகொள்ள முயற்சிக்கும் FBI அதிகாரி, அதன் மூலம் ஏற்படும் பதற்றம் என ஒவ்வொரு காட்சியும் நம்மை இருக்கையின் நுனிக்கு வரவழைக்கும்.
Psycho: இந்த பட்டியலில் நிச்சயம் இந்தப் படம் இருக்க வேண்டும். பிளாக் அண்ட் வொயிட், ஒரு அறை, ஒரு கேரக்டர் என மிகக் குறைந்த விஷயங்களை வைத்து பயமுறுத்த முடியும் என்று நிரூபித்த படம் இது. குளியலறை காட்சி இன்றும் சினிமா சரித்திரத்தில் ஒரு முக்கியமான காட்சி.
A Quiet Place: சத்தமில்லாமல் பயமுறுத்துவது எப்படி என்பதை இந்தப் படம் கற்றுக்கொடுத்தது. சிறிய சத்தம் போட்டாலும் ஒருவிதமான உருவங்கள் வந்துவிடும் என்ற பயம், நம்மை நிசப்தமாகவே பார்க்க வைத்துவிடும். சத்தம் இல்லாத காட்சியிலும் பயத்தை உருவாக்கியது இந்தப் படத்தின் வெற்றி.
The Others: இந்தப் படம் மெதுவாக நகர்ந்தாலும், இறுதிக் காட்சியில் வரும் ட்விஸ்ட் நம்மை நிலை குலைய வைக்கும். படத்தின் கதை, இருண்ட வீடும், மர்மமான சூழ்நிலையும் பார்வையாளர்களைப் பயமுறுத்துவதில் வெற்றியடைந்தன.
இந்த 7 படங்களும் வெவ்வேறு வழிகளில் என் பயத்தை வெளிப்படுத்தின. சில சைக்கலாஜிக்கலாக, சில சத்தத்தால், சில கதாபாத்திரங்களால். எத்தனையோ படங்களைப் பார்த்த பிறகும், இந்தப் படங்கள் தனித்துவமாக என் மனதை பாதித்ததற்கு, இவர்களின் மேக்கிங் மற்றும் திரைக்கதை தான் காரணம். இன்னும் பல நல்ல திரில்லர் படங்களை எதிர்நோக்கியிருக்கிறேன். நீங்கள் இந்த லிஸ்டில் சேர்க்க விரும்பும் படங்கள் என்ன?