கடவுள் ஏன் மீன், ஆமை, பன்றி போன்ற வடிவங்களை எடுக்க வேண்டும்? உண்மை காரணம் என்ன?

இந்து மதத்தின் மிக முக்கியமான கோட்பாடுகளில் ஒன்று என்னவென்றால், தெய்வம் சொர்க்கத்திலோ, கோவில்களிலோ மட்டும் இல்லை; இயற்கையின் ஒவ்வொரு அங்கத்திலும் ஊடுருவியுள்ளது என்பதுதான். ஒரு சர்வ வல்லமை படைத்த கடவுள் ஏன் ஒரு மீன், ஆமை, பன்றி போன்ற வடிவத்தை எடுக்க வேண்டும்?

மச்ச அவதாரம்:

விஷ்ணுவின் முதல் அவதாரமான மச்ச அவதாரம், வரவிருக்கும் பிரளயத்தைப் பற்றி மனிதகுலத்தை எச்சரிக்க ஒரு பெரிய மீன் வடிவத்தை எடுக்கிறது. முனிவர்கள், விதைகள் மற்றும் விலங்குகளைக் கொண்ட ஒரு படகைக் கடத்தி, பூமியில் உயிரைப் பாதுகாக்கிறது.

ஆறுகள் புனிதமாகக் கருதப்படும் ஒரு நாட்டில், மீன் என்பது நீரின் ஞானம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் எச்சரிக்கையின் சின்னமாகிறது. இந்த அவதாரம் நீர்நிலைகளைப் பாதுகாக்க வேண்டியதன் அவசியத்தையும், இயற்கையில் ஏற்படும் சமநிலைக் குலைவின் விளைவுகளையும் நமக்குக் கற்பிக்கிறது. மனிதர்கள் தர்மத்திலிருந்து விலகும்போது, ​​இயற்கை பதிலடி கொடுக்கும் என்று இது கூறுகிறது.

கூர்ம அவதாரம்:

இரண்டாவது அவதாரத்தில், பாற்கடலைக் கடைந்தபோது மந்தார மலையைத் தாங்க விஷ்ணு ஒரு ஆமை (கூர்மம்) வடிவத்தை எடுக்கிறார். அமைதியான, பொறுமையான மற்றும் மீள்தன்மை கொண்ட ஆமை, நிலைத்தன்மை, சகிப்புத்தன்மை மற்றும் பூமியின் அமைதியான வலிமையைக் குறிக்கிறது.

இந்த அவதாரம், சுற்றுச்சூழல் அமைப்புகளை அதன் முதுகில் சுமந்து செல்லும், நாம் மறந்துவிட்ட உயிரினங்களை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. மேலும், வேகமாக இயங்கும் இந்த உலகில், இயற்கையின் மெதுவான தாளத்துக்கும் காதுகொடுக்க வேண்டும் என்ற செய்தியையும் கூர்மம் சொல்கிறது.

வராக அவதாரம்:

பூமி (பூமாதேவி) ஒரு அசுரனால் வெள்ளத்தில் மூழ்கடிக்கப்பட்டபோது, ​​விஷ்ணு ஒரு காட்டுப் பன்றி (வராகம்) வடிவத்தை எடுத்து, தனது கொம்புகளால் பூமாதேவியை மேலே தூக்கினார்.

பார்ப்பதற்குச் சிறிய அல்லது அசுத்தமானதாகக் கருதப்படும் ஒரு விலங்கு இங்கே பாதுகாவலராக மாறுகிறது. இது உயிரினங்களின் மீதான நமது எண்ணத்தை தலைகீழாக மாற்றுகிறது. எந்த உயிரினமும் தெய்வீகமாக இருக்கத் தகுதியற்றது அல்ல என்று இது கூறுகிறது. சுற்றுச்சூழல் பார்வையில், வராக அவதாரம் மண் ஆரோக்கியம், நிலப் பாதுகாப்பு மற்றும் மனிதனால் ஏற்படும் மாசுபாடு அல்லது காலநிலை மாற்றத்திலிருந்து பூமியைக் காப்பாற்ற வேண்டிய அவசரத் தேவையையும் நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.

நரசிம்ம அவதாரம்:

விஷ்ணுவின் நரசிம்ம அவதாரம் பாதி மனிதன்-பாதி சிங்கம் ஆகும். இது நம்முடைய இரட்டைத் தன்மையைப் பிரதிபலிக்கிறது. நாம் உள்ளுணர்வால் இயக்கப்படும் மிருகங்களா, அல்லது உணர்வால் வழிநடத்தப்படும் கடவுள்களா? நரசிம்மரின் கோபம் அநீதியை எதிர்த்து அறத்தின் சமநிலையைப் பாதுகாக்கிறது.

காட்டில் சிங்கம் அதிகாரம் மற்றும் தலைமைத்துவத்தைக் குறிக்கிறது. ஆனால் நரசிம்மர் அகந்தை மற்றும் சுரண்டலுக்கு எதிராகவும் எச்சரிக்கிறார். சக்திக்கும் வரம்புகள் உண்டு என்பதை இது நினைவூட்டுகிறது.

இந்து புராணங்களில், ஆறுகள் தெய்வங்களாக இருந்தன. மலைகள் வலிமையின் உருவங்களாக இருந்தன. விலங்குகள் வளங்கள் அல்ல, மாறாக ஞானத்தின் உருவகங்களாக இருந்தன.

இன்று, நாம் அனைத்தையும் வகைப்படுத்துகிறோம்; வணிகமயமாக்குகிறோம்; கட்டுப்படுத்துகிறோம். ஆனால், இந்த பண்டைய கதைகள் மீண்டும் இயற்கையின் மகத்துவத்தை நமக்கு நினைவுபடுத்துகின்றன.

உருகும் பனிப்பாறைகள், அழிந்துபோகும் உயிரினங்கள் என நாம் ஒரு குழப்பமான காலகட்டத்தில் வாழ்கிறோம்.

அடுத்த முறை நாம் ஒரு ஆமையையோ அல்லது ஒரு பன்றியையோ பார்க்கும்போது, இக்கதைகளை வெறும் கதைகளாக பார்க்காமல், நிகழ்காலத்தின் ஆன்மீக வழிகாட்டிகளாக நினைக்கலாம்.

இயற்கையானது எப்போதும் தெய்வீகமாகவே இருந்துள்ளது. நாம் அதை மதிக்கத் தொடங்க வேண்டும்.