

அங்கே, அதன் சொந்த மக்களே அரசாங்கத்தின் தவறான பொருளாதார நிர்வாகத்தால் மிக ஆழமான வறுமைக்குள் தள்ளப்பட்டு வருகிறார்கள். Lens Asia என்ற பங்களாதேஷ் ஊடக நிறுவனம் இதைத் தெரிவித்துள்ளது.
லண்டனில் இருந்து IANS (இந்தோ-ஏசியன் செய்தி சேவை) வெளியிட்டுள்ள இந்தச் செய்தியைப் படிக்கும்போது, பாகிஸ்தான் இன்று சந்திக்கும் சவால்களின் தீவிரம் புரியுது.
பொருளாதார நிர்வாகத்தில் ஏற்பட்ட தவறுகள், அடிப்படைக் கட்டமைப்புச் சிக்கல்கள் மற்றும் எதிர்பாராத சுற்றுச்சூழல் பேரழிவுகள் அனைத்தும் ஒன்றாகச் சேர்ந்து நாட்டை ஆழமான வறுமை நெருக்கடிக்குள் தள்ளியிருக்கு.
சுமார் இரண்டு பத்தாண்டுகளாகக் குறைந்து வந்த வறுமை விகிதம் இப்போது பயங்கரமாக உயர்ந்து, 39% ஐத் தொட்டிருப்பதன் மூலம் இதன் வீரியத்தை நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.
இதன் நேரடி விளைவு என்னன்னா, சுமார் 1.25 கோடிக்கும் அதிகமானோர் (12.5 மில்லியன்) புதிதாக வறுமைக் கோட்டுக்குக் கீழ் தள்ளப்பட்டிருக்காங்க.
நெருக்கடியின் முக்கியக் காரணிகள்
2020 முதல் 2025 வரையிலான காலகட்டத்தில் பாகிஸ்தான் பொருளாதாரம் மிகக் கடுமையான ஏற்ற இறக்கங்களைச் சந்தித்திருக்கு.
பணவீக்கம், தனிநபர் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (GDP per capita) எல்லாமே பெரிய அளவில் பாதிக்கப்பட்டிருக்கு.
1. மின்சாரத் துறையின் சுழல் கடன் (Circular Debt)
நெருக்கடிக்கு மிக முக்கியமான காரணம் மின்சாரத் துறையில் உள்ள சுழல் கடன் (Circular Debt).
இந்தத் தொகை செப்டம்பர் 2025 நிலவரப்படி ரூ. 2.4 டிரில்லியன் (2.4 இலட்சம் கோடி) ஆக ஊதிப் போய்விட்டது.
இது பாகிஸ்தானின் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் (GDP) 2.1% ஆகும்.
இந்தக் கடன் எப்படி வந்தது?
தனியார் மின் உற்பத்தியாளர்கள் (IPPs): 1990-களில் கையெழுத்தான ஒப்பந்தங்கள் மூலம் இந்த நிறுவனங்களின் இலாபத்திற்கு உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது.
'எடுத்தாலும் எடுக்காவிட்டாலும் கட்டணம்' (Take-or-Pay Clauses): அரசு மின்சாரத்தைப் பயன்படுத்தினாலும், பயன்படுத்தாவிட்டாலும் அதற்கான தொகையை IPP-களுக்குச் செலுத்த வேண்டும் என்ற பிரிவுகள் இதில் உள்ளன.
அதிக இலாபம்: அரசு விசாரணையில், IPP-க்கள் மட்டும் சுமார் ரூ. 1,000 பில்லியன் (ஒரு டிரில்லியன்) வரை அதிகப்படியான இலாபம் ஈட்டியது தெரியவந்துள்ளது. ஆனால், இந்தச் சுமையை மக்கள் மீது சுமத்த முடிவெடுத்துள்ளதுதான் சோகம்.
2. நிதிச் சுமை மற்றும் வரிக்கொள்கைகள்
அரசு மேற்கொண்ட வரிச் சீர்திருத்தங்கள், குறிப்பாக மறைமுக வரி உயர்வுகள் ஏழைகளை நேரடியாகப் பாதித்திருக்கு.
அத்துடன், உள்கட்டமைப்பு மற்றும் வேலைவாய்ப்பை உருவாக்கும் பொதுத்துறை மேம்பாட்டுத் திட்டங்களுக்கான (PSDP) செலவினங்கள் குறைக்கப்பட்டதால், உழைக்கும் மக்களின் வருமான வாய்ப்புகள் வெகுவாகக் குறைந்துவிட்டது.
சமூக மற்றும் மனிதவள பாதிப்புகள்
1. கல்விச் சீரழிவு
மனித மூலதன மேம்பாடு (Human Capital Development) மிகவும் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
2024-25ல், மூன்றில் ஒரு பங்குக்கும் அதிகமான குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை.
இதில் இளம் வயதினரும், பெண் குழந்தைகளும் அதிகம் என்பது வருத்தமான உண்மை.
இது நீண்ட காலத்திற்கு நாட்டின் உற்பத்தித்திறனைப் பாதித்து, வறுமைச் சுழலைத் தொடர வைக்கும்.
2. இயற்கை சீரழிவும் உணவு நெருக்கடியும்
பலுசிஸ்தான், கைபர் பக்துன்க்வா மற்றும் சிந்து மாகாணங்களில் ஏற்பட்ட வெள்ளம் பொருளாதாரச் சவால்களை மேலும் சிக்கலாக்கியுள்ளது.
கிட்டத்தட்ட 1.18 கோடிக்கும் அதிகமான மக்கள் கடுமையான உணவுப் பாதுகாப்பின்மையை (Acute Food Insecurity) எதிர்கொள்ள வேண்டிய சூழலில் உள்ளனர்.
இதில் சுமார் 22 லட்சம் மக்கள் மிக மோசமான அவசர நிலைக்கு (Emergency - IPC Phase 4) தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.
நாணயத்தின் மாயை (The Currency Illusion)
செப்டம்பர் 2025 நிலவரப்படி, ஒரு அமெரிக்க டாலருக்கு 282.01 பாகிஸ்தான் ரூபாய் என்ற விகிதத்தில் நாணயம் நிலையாகத் தெரிவது ஒரு பெரிய மாயை எனச் சொல்லப்படுகிறது.
இன்றைய தேதிக்கு 1 அமெரிக்க டாலரின் மதிப்பு சுமார் ₹87.81 இந்திய ரூபாய் என்ற அளவில் இருக்கிறது. இதிலிருந்து பாகிஸ்தான் ரூபாயின் மதிப்பை ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள்.
மத்திய வங்கி, கடந்த ஒன்பது மாதங்களில் $9 பில்லியன் டாலர்களை வெளிச்சந்தையில் இருந்து வாங்கி, ரூபாயின் மதிப்பைச் செயற்கையாக உயர்த்தி உள்ளது.
நாணயச் சந்தை மிகவும் ஆழமற்றதாக ($200-300 மில்லியன் தினசரி வர்த்தகம்) இருப்பதால், மத்திய வங்கியின் இந்த அதீத தலையீடு உண்மையான விலையைக் கண்டறியும் திறனையே சிதைத்துவிட்டது.
நாணயச் சந்தை மிகவும் ஆழமற்றதாக ($200-300 மில்லியன் தினசரி வர்த்தகம்) இருப்பதால், மத்திய வங்கியின் இந்த அதீத தலையீடு உண்மையான விலையைக் கண்டறியும் திறனையே சிதைத்துவிட்டது.
இந்தச் செயற்கையான ஸ்திரத்தன்மை, நாட்டின் ஆழமான வறுமைப் பிரச்சினையை நிச்சயமாக மறைக்காது.
மில்லியன் கணக்கான மக்களை வறுமையில் இருந்து மீட்க உடனடி சீர்திருத்தங்கள் தேவைப்படுகின்றன.
இந்தக் கடுமையான பொருளாதார நடவடிக்கைகள் இல்லாவிட்டால், பாகிஸ்தான் தனது வளர்ச்சி இலக்குகளை அடைவது கடினம் மட்டுமல்லாமல், சமூக அமைதியையும் சீர்குலைத்துவிடும் அபாயம் உள்ளது.