–ராதிகா ரவீந்திரன், திருவான்மியூர்.

காஷ்மீர் எல்லையில் காவல்
காத்து நிற்கையில்
கண்முன் குடும்பம் தெரியுதே!
கண்ணீர் தான் பெருகுதே!
மனைவியை நினைக்கையில்
மனசு கிடந்து ஏங்குதே!
குழந்தையைக் கொஞ்ச
நெஞ்சந்தான் துடிக்குதே!
பெற்ற தாயின் பரிதவிப்பு
தடுமாற வைக்கிறதே!
அத்தனையும் மறைந்தது – அடுத்த நொடியிலே!
கடமைக்கு முன்னே பாசம் தோற்றது!
கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் கண்ணிவெடி வெடித்ததில்
பகைவனை அழித்து – பாரதத்தைக் காத்திட
தன்னுயிரை தந்து நம் உயிரைக் காத்த வீரன்!
அவன் உடல் மண்ணிலே! அவன் புகழோ விண்ணிலே