
முன்னுரை
கௌதம புத்தரின் புகழ், உலகளாவிய ஆன்மீகத்தின் ஒளிரும் விளக்காக விளங்குகிறது. அவரது அமைதி, இரக்கம், மற்றும் ஞானத்தின் போதனைகள், ஆயிரமாண்டுகளாக மில்லியன் கணக்கான மக்களை வழிநடத்தி வருகின்றன.
புத்தரின் புனித நகைகள், சரீரமாக வணங்கப்படும் ரத்தினங்கள், அவரது செல்வாக்கின் பிரதிபலிப்பாக, இந்தியாவின் கலாச்சார மரபை உயர்த்துகின்றன. இவை சர்வதேச ஏலத்தில் விற்பனைக்கு வந்தபோது, இந்திய அரசு உறுதியாக தலையிட்டு, இந்த பொருட்களை பாதுகாக்க முனைந்தது. இன்ஸ்டாகிராமில் பகிரப்பட்ட இந்திய கலாச்சார அமைச்சகத்தின் கடிதம், இந்த நகைகளின் புனிதத்தன்மையை உலகிற்கு உணர்த்தியது. இந்தக் கட்டுரை, இந்த சர்ச்சையை ஆராய்கிறது.
புத்தர் நகைகளின் முக்கியத்துவம்:
'புத்தரின் புனித நகைகள் பிப்ரஹ்வா என்ற இடத்தில் உள்ள இந்த ஸ்தூபியிலிருந்து தோண்டி எடுக்கப்பட்டன, இது இப்போது உத்தரப் பிரதேச மாநிலத்தின் ஒரு பகுதியாகும்.'
புத்தரின் புனித நகைகள், பௌத்த மதத்தில் சரீரமாக புத்தரின் எரிக்கப்பட்ட சாம்பலுடன் கிடைத்த ரூபி, மாணிக்கம், சபையர், மற்றும் தங்கத் தகடுகளாக கருதப்படுகின்றன. 1898-ஆம் ஆண்டு, உத்தரப் பிரதேசத்தில் உள்ள பிப்ராவா ஸ்தூபியில், வில்லியம் கிளாக்ஸ்டன் பெப்பேவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட இவை, 1800-க்கும் மேற்பட்ட பொருட்களை உள்ளடக்கியவை. இந்த நகைகள், புத்தரின் ஆன்மீக இருப்பை பிரதிபலிக்கின்றன, இந்தியாவின் கலாசார பாரம்பரியத்தின் ஒரு பகுதியாகவும், உலகளாவிய பௌத்த சமூகத்திற்கு புனிதமானவையாகவும் உள்ளன.
சோத்பைஸ் ஏல சர்ச்சை:
2025 மே 7-ஆம் தேதி, ஹாங்காங்கில் நடைபெறவிருந்த சோத்பைஸ் ஏலத்தில், புத்தரின் புனித நகைகள் விற்பனைக்கு வைக்கப்பட்டன. இந்திய கலாச்சார அமைச்சகம், இன்ஸ்டாகிராமில் பகிர்ந்த கடிதத்தில், இந்த ஏலம் இந்திய மற்றும் சர்வதேச சட்டங்களை மீறுவதாகவும், UNESCO ஒப்பந்தங்களுக்கு எதிரானது என்றும் குற்றம்சாட்டியது.
சோத்பைஸ் மற்றும் பெப்பேவின் பெரிய பேரனான கிறிஸ் பெப்பேவுக்கு அனுப்பப்பட்ட சட்ட அறிவிப்பு, இந்த நகைகள் 'நகல்' என விவரிக்கப்பட்டதை தவறு எனக் கூறியது. 1878-ஆம் ஆண்டு இந்திய புதையல் சட்டத்தின்படி, பெப்பேவுக்கு பாதுகாப்பு உரிமை மட்டுமே உள்ளதாகவும், விற்பனை உரிமை இல்லை என்றும் அரசு வாதிட்டது. இந்திய அரசின் சட்ட அச்சுறுத்தலையடுத்து, சோத்பைஸ் ஏலத்தை ஒத்திவைத்தது.
இந்தியாவின் பாதுகாப்பு முயற்சி:
இந்திய அமைச்சகத்தின் இன்ஸ்டாகிராம் பதிவு, இந்த நகைகள் புத்தரின் புனித உடலின் ஒரு பகுதி என்றும், “மாதிரிகள்” எனக் கருதுவது தவறு என்றும் வலியுறுத்தியது. இவை ஒரு “காலணி பெட்டியில் மறக்கப்பட்டிருந்தன” என்ற பழைய அறிக்கையை மேற்கோள் காட்டி, பெப்பே குடும்பத்தின் பாதுகாப்பு உரிமையை கேள்விக்கு உட்படுத்தியது. இந்திய அரசு, சோத்பைஸிடம் மன்னிப்பு, ஆவணங்கள் வெளியீடு, மற்றும் நகைகளை திருப்பி அளிக்கக் கோரியது, இல்லையெனில் சட்ட நடவடிக்கைகள் மற்றும் பொது பிரச்சாரம் தொடங்கப்படும் என்று எச்சரித்தது.
உலகளாவிய எதிர்ப்பு:
உலகளாவிய பௌத்த சமூகமும், கலை அறிஞர்களும் இந்த ஏலத்தை எதிர்த்தனர். இந்த நகைகளை வணிகப் பொருட்களாக கருதுவது தவறு என்று வாதிட்டனர். கிறிஸ் பெப்பே, இவற்றை பௌத்தர்களுக்கு அளிக்க முயற்சித்ததாகவும், ஏலமே நியாயமானது என்றும் கூறினார். ஆனால் இந்திய அரசு இதை காலனித்துவ சுரண்டலாக கருதியது.
கலாசார பொருட்களை மீட்டெடுக்க வேண்டிய அவசியம்:
இந்திய அரசு, புத்தரின் புனித நகைகளை ஏலத்தில் விற்க முயன்ற சோத்பைஸை எதிர்த்து, கலாச்சார பாதுகாப்பில் வெற்றி பெற்றது. இந்த முயற்சி, புத்தரின் செல்வாக்கை பறைசாற்றுவதோடு, கலாசார பொருட்களை மீட்டெடுக்க வேண்டிய அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது.