
அம்மி, ஆட்டுக்கல், உரல் போன்றவை வெறும் சமையல் கருவிகள் மட்டுமல்ல; அவை தமிழ் பாரம்பரிய கலாச்சாரத்தில் சிறப்பு அடையாளங்களாகவும், சின்னங்களாகவும் கருதப்பட்டன. அவற்றின் வழிபாடு, சடங்குகள், பண்டிகைகள் எல்லாம் மனிதர்களின் அன்றாட வாழ்வோடு இணைந்திருந்தன.
அம்மி: ஒரு தட்டையான கல்லும், அதைச் சார்ந்த சுழற்சி கல்லும் இருக்கும். மசாலா (மிளகு, சீரகம், மல்லி, மிளகாய்) அரைக்க, பூண்டு, இஞ்சி, மஞ்சள் போன்றவற்றை அரைத்து விழுது செய்யப் பயன்படுத்தப்பட்டது. அம்மியில் அரைக்கும்போது கல் வெப்பத்தை உறிஞ்சிக்கொள்ளும். அதனால் அரைப்பதனால் கிடைக்கும் விழுதில் சுவை, மணம், மருந்துத்தன்மை குறையாது.
அம்மிக்கல் வழிபாடு: தமிழ்நாட்டில் திருமணத்தில் “அம்மிக்கல் சடங்கு” மிக முக்கியமானது. மணமக்கள் இருவரும் அம்மிக்கல் முன் அமர்வார்கள். அவர்களுக்கு இடையே அம்மி வைக்கப்படும். மாப்பிள்ளை மணமகளின் கையை பிடித்து அரிசி அல்லது குங்குமப்பூ, மஞ்சள் அரைப்பதுபோலச் செய்கிறார்.
வாழ்க்கை என்பது சுமை, உழைப்பு, சகிப்புத்தன்மை, பொறுமை ஆகியவற்றின் கலவை என்பதை குறிக்கும். இருவரும் சேர்ந்து உழைத்தால்தான் இனிய குடும்ப வாழ்க்கை அமையும் என்பதை உணர்த்தும். “உணவு அரைத்தல், வாழ்வு அமைத்தல்” என்பதற்கான அடையாளம்.
ஆட்டுக்கல்: பெரிய பாறை வடிவ கல்; அதன்மேல் ஒரு நீண்ட வட்டக் கல்லை வைத்து முன்னும் பின்னும் ஆட்டிப் பொருட்களை அரைப்பது. இட்லி, தோசை மாவு போன்ற புளிப்புப் பொருட்களுக்கு தேவையான அரைப்புகளில் முக்கிய பங்கு. ஆட்டுக்கல்லில் அரைக்கும் மாவு மென்மையாகவும் ஒட்டுமொத்தமாகவும் இருக்கும். தானியத்தின் சுவையும் இயல்பும் மாறாமல் இருக்கும்.
குடும்ப வளம்: பழைய காலத்தில் ஆட்டுக்கல் ஒரு வீட்டின் வளம், நிலைத்தன்மை என்பதற்கான அடையாளமாக இருந்தது.
கலாச்சார நம்பிக்கை: வீட்டில் ஆட்டுக்கல் இருந்தால் அந்த வீடு இட்லி, தோசை போன்ற இனிய உணவுகள் அழியாத வீடு என்று கருதப்பட்டது. சில இடங்களில் ஆட்டுக்கல் கூட வழிபாட்டிற்கு பயன்படுத்தப்பட்டது. குறிப்பாக கார்த்திகை தீபம் போன்ற தினங்களில் அதனைச் சுத்தம் செய்து தீபம் ஏற்றுவது வழக்கம்.
உரல்: ஒரு ஆழமான கல் அல்லது மரத்தொட்டிபோல் இருக்கும். அதனுடன் நீளமான உலக்கை இருக்கும். அரிசி உடைக்க, தானியங்களை உலக்கையால் அடித்து புழுக்கம் குறைக்க, மருத்துவக் கிழங்குகள், வேர்கள் போன்றவற்றை மை செய்ய. உடைத்த அரிசி ஊட்டச்சத்து மிகுந்தது.
பழங்கால பயன்பாடு: மின் சாதனங்கள் இல்லாத காலம் என்பதால் இயற்கை முறையில் அரைத்தனர். கல், மரம் போன்றவை வெப்பம் உண்டாக்காமல் பொருட்களின் சுவையையும், மருத்துவத் தன்மையையும் காக்கின்றன. உடல் உழைப்பும் இருந்ததால் உடல்நலத்திற்கும் நல்லது. சமையலில் கிடைத்த சுவை — இன்று மின்சார mixie, grinder-ல் கிடைக்காதது. அதனால்தான், “அம்மியில் அரைத்த சாம்பார், ஆட்டுக்கல்லில் அரைத்த இட்லி மாவு” என்பதற்கே தனி சுவை இருந்தது.
உரல்-உலக்கை வழிபாடு: பொங்கல் பண்டிகையில், உரல் சுத்தம் செய்து, அதன்மேல் அரிசி, கரும்பு, மஞ்சள், பூ வைத்து வழிபடுவார்கள். அரிசி உடைத்து அரிசிமாவு, அப்பளம், முறுக்கு மாவு போன்றவற்றை தயாரிப்பது பண்டிகைத் தயாரிப்பின் ஓர் அங்கம்.
பழைய சித்தர்கள் உரலில் மூலிகைகள், வேர்கள் இடித்து மருந்து செய்தார்கள். அதனால் இது ஆரோக்கியத்தின் அடையாளம்.
இசைத் தொடர்பு: கிராமிய இசை நிகழ்ச்சிகளில் “உலக்கை ஓசை” (தாளம் போல் அடித்தல்) ஒரு சிறப்பு இசைத் தன்மையாக பயன்படுத்தப்பட்டது. உரல்-உலக்கை வேலைக்கும், மகிழ்ச்சிக்கும் இடையே பாலமாக இருந்தது.
இவை எல்லாம் பார்த்தால், பழைய தமிழர்களின் வாழ்க்கையில் சமையல் கருவிகள் கூட கலாச்சாரச் சின்னங்களாக மாறியிருக்கின்றன என்பதைக் காணலாம்.