விதையில்லாப் பழங்களை எப்படி உருவாக்குகின்றனர்?

பெரும்பாலான பழங்களில் விதைகள் உள்ளன. ஏனெனில், அவை தாவரங்களின் இனப்பெருக்கத்திற்கு அவசியமானவை. ஆனால், விதைகளின் எண்ணிக்கை, அளவு, மற்றும் விநியோகம் பழங்களுக்கு இடையே பெரிதும் வேறுபடுகிறது. சில பழங்களில் ஒரே ஒரு விதை இருக்கும். மற்றவற்றில் நூற்றுக்கணக்கான விதைகள் காணப்படும்.

மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட சில ஹைபிரிட் பழங்களில் விதைகள் இல்லை அல்லது மிகக் குறைவாக உள்ளன. இதற்குப் பின்னால் உள்ள உயிரியல் தொழில்நுட்பம் மற்றும் இயற்கையான வேறுபாடுகளை பார்க்கலாம்.

இயற்கையாக வளரும் பெரும்பாலான பழங்களில் விதைகள் உள்ளன. உதாரணமாக, ஆப்பிள், ஆரஞ்சு, மாம்பழம் போன்றவற்றில் விதைகள் உள்ளன. ஆனால், வாழைப்பழம், அன்னாசி போன்ற சில பழங்களில் விதைகள் மிகக் குறைவாகவோ அல்லது இல்லாமலோ இருக்கலாம். இயற்கையில், விதைகள் தாவரத்தின் அடுத்த தலைமுறையை உருவாக்க உதவுகின்றன.

விதைகள் அதிகம் உள்ள பழங்களைப் பார்த்தால், மாதுளை (pomegranate) முதலிடத்தில் இருக்கிறது. ஒரு மாதுளையில் நூற்றுக்கணக்கான சிறிய விதைகள் (arils) உள்ளன. இவை உண்ணக்கூடியவை மற்றும் சாறு நிறைந்தவை.

தர்பூசணியில் (watermelon) பல விதைகள் சிதறிக் காணப்படுகின்றன. இவை கருப்பு அல்லது வெள்ளை நிறத்தில் இருக்கும். பப்பாளியிலும் (papaya) ஏராளமான கருப்பு விதைகள் உள்ளன. இவை பழத்தின் மையப் பகுதியில் குவிந்திருக்கும். இவை அனைத்தும் உயிரியல் ரீதியாக தாவரத்தின் விதை பரவலுக்கு உதவுகின்றன. பறவைகள் அல்லது விலங்குகள் மூலம் விதைகள் பரவுவதற்கு இந்த எண்ணிக்கை உதவுகிறது.

விதைகள் குறைவாக உள்ள பழங்களை எடுத்துக்கொண்டால், மாம்பழம் (mango) ஒரு நல்ல உதாரணம். இதில் ஒரே ஒரு பெரிய விதை (pit) உள்ளது. அதேபோல், ஆப்பிள் மற்றும் பேரிக்காயில் (pear) சில விதைகள் மட்டுமே உள்ளன. பொதுவாக 5-10 வாழைப்பழத்தில், காட்டு வகைகளில் சிறிய விதைகள் இருந்தாலும், நாம் உண்ணும் வணிக வாழைப்பழங்களில் விதைகள் இல்லை. இவை மனிதனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு வளர்க்கப்பட்டவை.

மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட ஹைபிரிட் பழங்களில் விதைகள் இல்லாமல் இருப்பது எப்படி சாத்தியமானது? இதற்கு முக்கிய காரணம் பார்த்தினோகார்பி (parthenocarpy) எனப்படும் உயிரியல் செயல்முறை. இதில் மகரந்தச் சேர்க்கை இல்லாமல் பழங்கள் உருவாகின்றன. இதனால் விதைகள் உருவாவது தவிர்க்கப்படுகிறது. உதாரணமாக, விதையில்லா திராட்சை (seedless grapes) மற்றும் விதையில்லா தர்பூசணி இந்த முறையால் உருவாக்கப்படுகின்றன.

மற்றொரு முறை மரபணு மாற்றம் (genetic modification) மற்றும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இனப்பெருக்கம் (selective breeding). இதில் விதைகள் இல்லாத அல்லது குறைவான விதைகள் கொண்ட தாவரங்களை தேர்ந்தெடுத்து அவற்றை மட்டும் பயிரிடுவதன் மூலம் இது சாதிக்கப்படுகிறது.

இதற்கு உதவும் உயிரியல் தொழில்நுட்பங்களில் பாலிப்ளாய்டி (polyploidy) முக்கியமானது. இதில் தாவரங்களின் குரோமோசோம்களின் எண்ணிக்கையை செயற்கையாக அதிகரிக்கின்றனர். இதனால் விதைகள் உருவாகாமல் பழங்கள் வளரும். உதாரணமாக, விதையில்லா தர்பூசணியில் முக்குரோமோசோம் (triploid) தாவரங்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இவை மலட்டுத்தன்மை கொண்டவை, அதாவது விதைகள் உருவாகாது. ஆனால், பழங்கள் உற்பத்தியாகும்.

மற்றொரு தொழில்நுட்பம் ஹார்மோன் சிகிச்சை, இதில் ஆக்ஸின் (auxin) போன்ற வளர்ச்சி ஹார்மோன்களைப் பயன்படுத்தி பழங்களை விதைகள் இல்லாமல் உருவாக்குகின்றனர்.

விதைகளின் எண்ணிக்கை மற்றும் அவற்றின் இல்லாமை தாவரவியல், உயிரியல், மற்றும் மனித தலையீட்டின் சுவாரஸ்யமான கலவையை பிரதிபலிக்கிறது. இயற்கையில் விதைகள் தாவரங்களின் உயிர்வாழ்வுக்கு அவசியம். ஆனால், மனிதனின் தொழில்நுட்பம் அவற்றை நம் வசதிக்கு ஏற்ப மாற்றியமைத்துள்ளது. இந்த மாற்றங்கள் உணவு உற்பத்தியை மேம்படுத்தியுள்ளன. ஆனால், இயற்கையின் சமநிலையைப் பற்றிய கேள்விகளையும் எழுப்புகின்றன.