மோசமான பெற்றோர்கள்: ப்ளீஸ் உங்க குழந்தைகள் கிட்ட இப்படி எல்லாம் கேட்காதீங்க! 

குழந்தை வளர்ப்பு என்பது வெறும் உடல்நலன் மற்றும் கல்விக்கு மட்டும் முக்கியத்துவம் கொடுப்பதல்ல, மாறாக குழந்தைகளின் மன ஆரோக்கியத்தையும், உணர்ச்சிகளையும் புரிந்துகொள்வது. பல சமயங்களில், பெற்றோர்கள் நல்ல நோக்குடன் பேசும் சில வார்த்தைகள், குழந்தைகளின் மனதில் எதிர்மறை விளைவுகளை ஏற்படுத்தலாம். இது பெற்றோருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் இடையிலான புரிதலைக் குறைத்து, உறவில் விரிசலை ஏற்படுத்தலாம். குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோரிடம் நேரடியாகக் கேட்கத் தயங்கும் 5 முக்கிய விஷயங்களை இந்தப் பதிவில் பார்க்கலாம்.

1. மற்றவர்களுடன் ஒப்பிடுவது:

"அவன்/அவளைப் பார், எவ்வளவு மதிப்பெண் எடுத்திருக்கிறான்/எடுத்திருக்கிறாள்!" அல்லது "உன் நண்பன் எவ்வளவு அமைதியாக இருக்கிறான்/இருக்கிறாள்!" போன்ற வார்த்தைகள், குழந்தைகளைக் காயப்படுத்துகின்றன. பெற்றோர்கள் மற்ற குழந்தைகளுடன் ஒப்பிடும்போது, குழந்தைகள் தாங்கள் போதுமானவர்கள் அல்ல என்ற எண்ணத்தைப் பெறுகிறார்கள். இது அவர்களின் தன்னம்பிக்கையைக் குறைத்து, மனதில் ஒருவித பயத்தையும், தாழ்வு மனப்பான்மையையும் உருவாக்குகிறது. ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் அதன் தனிப்பட்ட திறன்கள் உள்ளன என்பதைப் பெற்றோர்கள் புரிந்துகொள்வது அவசியம்.

2. உணர்ச்சிகளை அலட்சியம் செய்வது:

"இவ்வளவு சின்ன விஷயத்துக்கெல்லாம் ஏன் அழுகிறாய்?" அல்லது "அதைப் பற்றி கவலைப்படாதே, அது ஒன்றும் பெரிய விஷயம் இல்லை" போன்ற வாக்கியங்கள், குழந்தைகளின் உணர்ச்சிகளை மதிக்காதது போல் தோன்றும். ஒரு பெரியவருக்கு சிறியதாகத் தோன்றும் ஒரு விஷயம், ஒரு குழந்தைக்கு மிகப் பெரிய மன அழுத்தத்தை ஏற்படுத்தலாம். குழந்தைகளின் கோபம், வருத்தம் அல்லது பயம் போன்ற உணர்ச்சிகளைப் புரிந்துகொண்டு, அவற்றை வெளிப்படுத்த அவர்களுக்கு இடம் கொடுப்பது அவசியம். இது அவர்களை மனதளவில் ஆரோக்கியமானவர்களாக வளர உதவும்.

3. எதிர்காலம் பற்றிய பயம்:

"இப்படி இருந்தால் எதிர்காலத்தில் என்ன ஆவாய்?" அல்லது "நீ நன்றாகப் படிக்கவில்லை என்றால் வேலை கிடைக்காது" போன்ற வார்த்தைகள், குழந்தைகளின் மனதில் தேவையில்லாத அழுத்தத்தையும், பயத்தையும் உருவாக்குகின்றன. இது அவர்களை தற்போதைய தருணத்தை முழுமையாக அனுபவிக்கவிடாமல், எப்போதும் ஒருவித கவலையுடனே இருக்கச் செய்கிறது. பெற்றோர்கள் குழந்தைகளின் திறன்களை ஊக்கப்படுத்தி, அவர்களின் எதிர்காலத்திற்கு ஒரு நேர்மறை வழிகாட்டியாக இருப்பதுதான் சரியான அணுகுமுறை.

4. நிபந்தனையுடன் கூடிய அன்பு:

"நீ தேர்வில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்தால் மட்டுமே நான் உன்னை நேசிப்பேன்" அல்லது "இந்த வேலையை நீ செய்யவில்லை என்றால் நான் உன்னுடன் பேசமாட்டேன்" போன்ற சொற்கள், குழந்தைகள் அன்பை ஒரு நிபந்தனையுடன் இணைக்க வைக்கின்றன. அவர்கள் பெற்றோரின் அன்பைப் பெற, அவர்களின் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்ய வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்கள். இது குழந்தைகளின் மனதில் ஒருவித பாதுகாப்பின்மையையும், பயத்தையும் உருவாக்குகிறது. பெற்றோரின் அன்பு நிபந்தனையற்றது என்பதை குழந்தைகள் உணரும்போதுதான் அவர்கள் சுதந்திரமாகவும், மகிழ்ச்சியாகவும் வளர முடியும்.

5.தனிப்பட்ட இடமின்மை:

"என் பேச்சை கேள், நீ சொல்வது சரி இல்லை" அல்லது "நான் சொல்வதை மட்டும் செய்" போன்ற வார்த்தைகள், குழந்தைகளின் தனிப்பட்ட விருப்பங்கள் மற்றும் எண்ணங்களை மதிக்காதது போல் தோன்றும். பெற்றோர்கள் எப்போதும் தங்கள் முடிவுகளை குழந்தைகளின் மீது திணிக்க முயற்சிக்கும்போது, குழந்தைகள் தாங்கள் விரும்பியதைச் செய்ய தைரியம் இல்லாமல் போகிறது. அவர்களுக்கு முடிவுகளை எடுப்பதற்கும், தோல்விகளை சந்திப்பதற்கும் ஒரு தனிப்பட்ட இடத்தை வழங்குவது, அவர்களைப் பொறுப்புள்ளவர்களாகவும், சுதந்திரமானவர்களாகவும் வளர உதவும்.

குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோரின் அரவணைப்பு மற்றும் வழிகாட்டுதலில் வளரும்போதுதான், அவர்கள் முழுமையான ஆளுமை கொண்ட மனிதர்களாக மாறுகிறார்கள். சில வார்த்தைகளைத் தவிர்ப்பது மற்றும் அவர்களின் உணர்வுகளைப் புரிந்துகொள்வது, ஒரு ஆரோக்கியமான உறவிற்கு மிகவும் அவசியம். இது குழந்தைகளுக்கு மட்டுமன்றி, பெற்றோர்களுக்கும் ஒரு புதிய கண்ணோட்டத்தை வழங்கும்.