நேபாளத்தில் ஒரு சிறுமியை ஏன் கடவுளாக வழிபடுகிறார்கள்? - அதிர்ச்சித் தகவல்!

நேபாளம், கலாச்சாரம் மற்றும் ஆன்மீகம் நிறைந்த ஒரு நாடு. இங்கு பின்பற்றப்படும் வினோதமான ஒரு பாரம்பரியம், உலக மக்களை வியப்பில் ஆழ்த்தியுள்ளது. அதுதான் 'குமாரி தேவி' வழிபாடு. பருவமடையாத ஒரு சிறுமியை, உயிருள்ள தெய்வமாக தேர்ந்தெடுத்து வழிபடும் இந்த முறை, பல நூற்றாண்டுகளாக நேபாளத்தில் கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வருகிறது. இந்தச் சிறுமி, சக்தியின் வடிவான தலேஜு பவானி தேவியின் அவதாரமாகக் கருதப்படுகிறார். 

குமாரி தேவி என்றால் என்ன?

நேபாளத்தில், 'குமாரி' என்ற சொல் 'கன்னி' அல்லது 'சிறுமி' என்பதைக் குறிக்கிறது. தலேஜு பவானி தேவியின் தூய வடிவமாக, பருவமடையாத ஒரு பௌத்த சிறுமியைத் தேர்ந்தெடுத்து வழிபடும் ஒரு பழமையான வழக்கம் இது. காத்மாண்டு பள்ளத்தாக்கில் உள்ள காத்மாண்டு, லலித்பூர் மற்றும் பக்தபூர் ஆகிய நகரங்களில் குமாரிகள் இருந்தாலும், காத்மாண்டுவில் உள்ள 'ராயல் குமாரி' மிகவும் பிரபலமானது. இந்தச் சிறுமி, மன்னர்களின் தெய்வமாகவும், நாட்டின் அதிர்ஷ்டத்தைக் காக்கும் சக்தியாகவும் கருதப்படுகிறார்.

குமாரி தேர்வு செயல்முறை:

ஒரு சிறுமியை குமாரியாகத் தேர்ந்தெடுக்கும் செயல்முறை மிகவும் கடுமையானதாகவும், இரகசியமாகவும் நடைபெறும். நேவாரி சமூகத்தைச் சேர்ந்த, குறிப்பாக சாக்கிய குலத்தைச் சேர்ந்த, 4 வயதுக்குட்பட்ட சிறுமிகளிலிருந்துதான் குமாரிகள் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள். இந்தப் பெண், 32 வகையான தெய்வீக லட்சணங்களைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். 

உதாரணமாக, கறுப்பு நிறக் கண்கள், நீளமான கைகள், உறுதியான பற்கள், தெளிவான குரல், அச்சமற்ற குணம் போன்றவை இதில் அடங்கும். தேர்வு செய்யப்படவிருக்கும் சிறுமிக்கு மனதை அச்சமடையச் செய்யும் பல சோதனைகள் நடத்தப்படும். மிகுந்த தைரியத்துடனும், அமைதியுடனும் இந்தச் சோதனைகளை எதிர்கொள்ளும் சிறுமியே குமாரியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்.

ஒரு குமாரியின் வாழ்க்கை: 

தேர்வு செய்யப்பட்ட சிறுமி, தனது குடும்பத்தினரை விட்டுப் பிரிந்து, காத்மாண்டு நகர மையத்தில் உள்ள 'குமாரி கர்' (Kumari Ghar) எனப்படும் அரண்மனையில் தங்கியிருக்க வேண்டும். அவள் புனிதமானவளாகக் கருதப்படுவதால், அவளது கால்கள் தரையில் பட அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. வெளியே செல்லும் சமயங்களில், அவளை மற்றவர்கள் சுமந்து செல்வார்கள். குறிப்பிட்ட சில பூஜைகள் மற்றும் இந்திர யாத்திரை போன்ற முக்கியத் திருவிழாக்களில் மட்டுமே இந்தச் சிறுமி மக்களுக்குத் தரிசனம் கொடுப்பாள். 

அவளுக்கு வீட்டிலேயே தனிப்பட்ட முறையில் கல்வி கற்பிக்கப்படும். அந்தச் சிறுமியின் உடலில் தலேஜு பவானி அம்மன் இருப்பதாக நம்பப்படுவதால், அனைவரும் அவளைத் தெய்வமாக வணங்கித் துதிப்பார்கள். நேபாள மன்னர்களும், அரசியல் தலைவர்களும் கூட அவளது கால்களைத் தொட்டு ஆசி பெறுவதுண்டு.

ஒரு சிறுமி பூப்பெய்தும் வரை அல்லது ரத்தம் சிந்தும் காயங்கள் ஏற்படும் வரை மட்டுமே குமாரியாக இருக்க முடியும். பூப்பெய்தியவுடன், அந்தச் சிறுமியின் உடலில் இருந்து தெய்வம் விலகிவிட்டதாக நம்பப்படுகிறது. அதன்பிறகு, ஒரு புதிய குமாரியைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான தேடல் தொடங்கும். முன்னாள் குமாரிகள், தங்கள் சாதாரண வாழ்க்கை முறைக்குத் திரும்பி, மீண்டும் தங்கள் குடும்பத்தினருடன் இணைவார்கள். அவர்களுக்கு அரசின் சார்பில் ஓய்வூதியம் வழங்கப்படும். எனினும், ஒருமுறை தெய்வமாகப் போற்றப்பட்டவர்களுக்குப் பிறகு இயல்பான வாழ்க்கைக்குத் திரும்புவது, சமூக ரீதியாகவும், தனிப்பட்ட ரீதியாகவும் சவாலாக இருக்கலாம்.

நேபாளத்தின் 'குமாரி தேவி' பாரம்பரியம், ஒரு கலாச்சார அடையாளம் மட்டுமல்ல, மத நல்லிணக்கத்தின் எடுத்துக்காட்டாகவும் திகழ்கிறது. இந்து மற்றும் பௌத்த சமூகங்கள் இணைந்து இந்தச் சிறுமியை வழிபடுவது குறிப்பிடத்தக்கது. இந்த வினோதப் பாரம்பரியம் சில மனித உரிமை ஆர்வலர்களால் விமர்சிக்கப்பட்டாலும், நேபாள மக்களின் வாழ்வில் இது இன்றும் ஒரு முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது.