‘அஹம் பிரஹ்மாஸ்மி’ என்றால் என்ன? உங்கள் வாழ்க்கையை மாற்றும் உபநிடத ஞானம்!

மனிதன் பிறக்கும் தருணத்திலிருந்து, ‘நான் யார்? இறைவன் எங்கே? என்னை யார் நடத்துகிறார்?’ போன்ற கேள்விகளை எழுப்புகிறான். இத்தகைய சிந்தனைகளே ஆன்மிகத்தின் தொடக்கம். இறைவன் எங்கோ வெளியில் இருப்பதாக நாமே கற்பனை செய்தாலும், உண்மையில் அவன் மனிதனின் உள்ளே ஒவ்வொரு இதயத் துடிப்பிலும், ஒவ்வொரு சுவாசத்திலும் திகழ்கிறான். மனிதன் மற்றும் இறைவன் இடையேயான இத்தொடர்பு உள்ளார்ந்த இணைப்பு என அழைக்கப்படுகிறது.

1. இறைவன் மனிதனுக்குள் திகழ்கிறான்: பெரும்பாலான மதங்கள் ஒரு பொருளில் ஒன்றுபட்டுள்ளன. ‘இறைவன் எங்கும் இருக்கிறான்.’ ஆனால் மிக முக்கியமாக, அவன் மனிதனின் உள்ளே இருக்கிறான் என்பது உண்மை. நம்முள் உள்ள மனம், அறிவு, அன்பு ஆகியவை இறைவனின் பிரதிபலிப்பே. உபநிடதங்களில் கூறப்படுவது போல, ‘அஹம் பிரஹ்மாஸ்மி - நானே அந்த பரமனாகும்’ என்பது, மனிதன் மற்றும் இறைவன் ஒரே உண்மையின் இரு வடிவங்களாக இருப்பதை உணர்த்துகிறது.

2. ஆன்மா - இறைவனின் ஒளிக்கீற்று: ஒவ்வொரு மனிதனின் உடலிலும் இருக்கும் ஆன்மா என்பது இறைவனின் ஒளிக்கீற்றே. உடல் மண்ணில் கலந்தாலும், ஆன்மா அழியாது; அது நிலைத்தது. இதனால்தான் இறை நம்பிக்கை கொண்டோர் மரணத்தையும் பயப்படாமல் எதிர்கொள்கிறார்கள். ஏனெனில், அவர்கள் உணர்கிறார்கள், ‘என் உடல் மறைந்தாலும், என் ஆன்மா இறைவனுடன் ஒன்றாகும்’ என்று.

3. பிரார்த்தனை மற்றும் தியானத்தின் பங்கு: மனிதன் தனது உள்ளார்ந்த இறைவனை உணர்வதற்கான சிறந்த வழிகள் பிரார்த்தனை மற்றும் தியானம். வெளியில் வழிபட்டாலும், உள்ளத்தில் அமைதி இல்லையெனில் அது முழுமையல்ல. தியானம் மூலம் மனம் அமைதியாகும்; அந்த அமைதியில்தான் இறைவனின் குரல் கேட்கும். பிரார்த்தனை மனதை சுத்தப்படுத்தி, தியானம் அதை ஒளிரச் செய்கிறது.

4. நல்லெண்ணம் - இறைவனை நோக்கும் நடைபாதை: மனிதனின் சிந்தனைகள் தூய்மையாக இருந்தால் அவன் இறைவனுக்குச் சமீபமாகிறான். பொய், சுயநலம், வெறுப்பு ஆகியவை ஆன்மாவை இருளாக்குகின்றன. ஆனால், அன்பு, கருணை, மன்னிப்பு, தியாகம் போன்ற பண்புகள் இறைவனின் ஒளியை பிரதிபலிக்கின்றன. எனவே, நல்லெண்ணமும் நற்பண்புகளும் ஆன்மிக இணைப்பின் முக்கியப் பாலமாகும்.

5. இறைவனுடன் இணைந்த வாழ்க்கை: ஒரு மனிதன் தன்னைச் சுற்றியுள்ள ஒவ்வொருவரிலும் இறைவனை உணர்ந்தால், அவன் வாழ்வு தெய்வீகமாக மாறுகிறது. பிறர் துயரை தன் துயராகக் காண்பதும், இயற்கையுடன் ஒன்றிணைவதும்தான் உண்மையான இறை பக்தி. இதுவே ‘உள்ளார்ந்த இணைப்பு’ என்பதன் விளக்கம்.

6. பக்தி மூலம் இறைவனுடன் இணைதல்: பக்தி மனிதனை தாழ்மையுடன் வாழச் செய்கிறது. அது அகந்தையை அழித்து, நம்பிக்கையையும் நற்குணங்களையும் வளர்க்கிறது. பக்தி கொண்டவர் இறைவனை வெளியுலகில் அல்லாது தன்னுள் காண்கிறார். அந்த உணர்வு அவரை மன அமைதி, அன்பு, கருணை போன்ற உயர்ந்த பண்புகளுக்குள் நெறிப்படுத்துகிறது.

மனிதன் மற்றும் இறைவன் இடையேயான உறவு வெளிப்பட்டது அல்ல, உள்ளார்ந்த அனுபவம். இறைவனை கண்டடைய பெரிய யாகங்கள், யாத்திரைகள் தேவையில்லை; மனம் சுத்தமாயிருந்தால் போதும். மனிதன் தன்னுள் இறைவனைக் கண்டால், அவனது வாழ்வு அமைதியாகவும் அர்த்தமுள்ளதாகவும் மாறும். அதனால்தான் பழமொழி ஒன்று சொல்கிறது, ‘இறைவனை வெளியில் தேடாதே; உன் உள்ளத்தில் அவன் திகழ்கிறான்’ என்று.