கல்கிக்கும், இசைவிழாவுக்கும் ரொம்பவே இசைவு. ஆண்டுதோறும் டிசம்பர் சீசனில் வெளியாகும் கல்கி இசைவிழா சிறப்பிதழ்கள் இசையில் நாட்டம் கொண்ட கல்கி வாசகர்களை மட்டுமில்லாமல், இசை, நாட்டியக் கலைஞர்கள், சபாக்காரர்கள் உள்ளிட்ட பல்வேறு தரப்பினரது கவனத்தையும் ஈர்க்கும். எனக்கு ராகம் கண்டுபிடிக்கும் அளவுக்கெல்லாம் இசைஞானம் கிடையாது. ஆனாலும், இசை சிறப்பிதழ்களில் நான் நிறைய எழுதி இருக்கிறேன். 1983ஆம் வருடத்தில், பொன்விழா கொண்டாடிய இந்தியன் ஃபைன் ஆர்ட்ஸ் சொசைட்டியின் விருதினைப் பெற்றார் வீணை வித்வான் எஸ்.பாலசந்தர். தமிழிசைச் சங்கம், சீர்காழி கோவிந்தராஜனுக்கு ‘இசைப் பேரறிஞர்” விருது அளித்தது. அந்த ஆண்டு மியூசிக் அகாடமியின் சங்கீத கலாநிதி விருது பெற்றவர் எம்பார் விஜயராகவாச்சாரியார். அந்த ஆண்டு இசைவிழா சிறப்பிதழில் என்னென்ன எழுதலாம் என்று கல்கியில் ஒரு சின்ன மீட்டிங் நடந்தது.. அப்போது, பெரிய வித்வான்களை சந்தித்து பேட்டி காணும் அளவுக்கு விஷய ஞானமோ, அனுபவமோ இல்லாத நான், இந்த வருடம் விருது பெறும் வீணை பாலசந்தரின் மகன் வக்கீல், சீர்காழி கோவிந்தராஜன் மகன் டாக்டர் மற்றும் பாடகர், எம்பார் மகன் சினிமா எடிட்டர் லெனினிடம் பணியாற்றுகிறார் என்று கேள்விப்பட்டேன். விருது பெறும் அப்பாக்களைப் பற்றி அவர்களுடைய மகன்களிடம் கேட்டு எழுதலாமே?” என்று ஐடியா சொல்ல, அதை உடனே அப்ரூவ் செய்தார் ஆசிரியர். மூன்று மகன்களும் தங்கள் அப்பாக்கள் பற்றி சுவாரசியமான விஷயங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டார்கள். வீணை பாலசந்தரின் மகன் பி.எஸ். ராமன் சொன்னது: அப்பாவின் அயல்நாட்டுப் கச்சேரிப் பயணங்களின்போது அம்மாவும், நானும், அவருடன் செல்வோம். அங்கே நடக்கும் கச்சேரிகளுக்கு நாங்கள்தான் தம்புரா. அதனால், இவர்களை “ஃபாரின் தம்புரா வித்வான்ஸ்” என அப்பா எங்களை கிண்டல் செய்வார். 1978-79ல் ஈரான் மன்னராக ஷா இருந்த சமயம் ‘ஷிராஸ’ என்ற சர்வதேச கலைவிழா ஈரானில் நடைபெற்றது. அதில் பாலசந்தரின் வீணைக் கச்சேரியும் இடம்பெற்றது. முழுக்க முழுக்க முஸ்லிம் ஆடியன்ஸ். கச்சேரியின் கடைசி ஐட்டமாக, “இப்போது இந்தியாவின் தேசப்பிதா மகாத்மா காந்திஜிக்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒரு பாடலை வாசிக்கப்போகிறேன்” என்று துவங்கி, ‘ரகுபதி ராகவ’ பாடல் குறித்து ஒரு சிறு விளக்கம் கொடுத்துவிட்டு, வாசித்தார். அரங்கமே கண்ணீர் மல்க, ஆனந்தமாகக் கேட்டு ரசித்தது. பாடல் முடிந்தபின் எழுந்த கைத்தட்டல் அடங்க சில நிமிடங்கள் ஆயிற்று. தனது இளமைக் காலம் முதல் தன்னைப் பற்றி பத்திரிகைகளில் வெளியான அனைத்து செய்திகளையும் கத்தரித்து, அழகாக ஆல்பத்தில் ஒட்டி வைப்பது பாலசந்தரின் பழக்கம். ஒவ்வொரு ஆல்பமும் ஒண்ணரை அடிக்கு ஒரு அடியில் நாலு இஞ்ச் பருமனில் இருக்கும். 83ல் நான் பார்த்தபோது, ஏழு ஆல்பங்களைக் காட்டினார். ஆல்பங்களில் நிறைய புகைப்படங்களும் இருந்தன. அவற்றுக்குக் கீழே கமெண்ட்ஸ்களும் உண்டு. ஒரு ஆல்பத்தில், 1950 முதல் 1980 வரையிலான தனது ஆரேழு புகைப்படங்களை வரிசையாக ஒட்டி வைத்திருந்தார். அவற்றுக்கு பாலசந்தர் எழுதி வைத்திருந்த கமெண்ட்: “ ஆண்டுக்கு ஆண்டு அதிகரித்து வருவது புகழ் மட்டுமில்லை; என் வழுக்கையும் கூடத்தான்!” அதைத்தான் அந்தப் படங்களும் விஷுவலாக சொல்லின.அவரிடம் ஆடோகிராஃப் கேட்டேன். அது கூட வீணை வடிவத்தில் இருந்தது. .அப்பா சீர்காழியைப் போலவே பாடகர் என்றாலும் சீர்காழி சிவசிதம்பரத்தை பேட்டி கண்டபோது அவர் எம்.பி.பி.எஸ். கடைசி வருட மாணவர். அவர் தன் அப்பா பற்றி சொன்ன சுவையான தகவல்கள்:அப்பாவுக்கு இசை கற்றுக் கொடுத்த சங்கீத கலாநிதி சுவாமிநாதப் பிள்ளையை நாங்கள் “வாத்தியார் தாத்தா” என்றுதான் அழைப்போம். அவர், “நல்ல பாத்திரத்தில் தயங்காமல் பிச்சையிட வேண்டும். நீ நல்ல பையனா இருக்கே! உனக்கு சங்கீதம் சொல்லிக் கொடுக்கிறேன்” என்று சொல்லி அப்பாவுக்கு சங்கீதம் சொல்லிக் கொடுத்தாராம். வாத்தியார் தாத்தா தனக்கு, தாராளமாகவே பிச்சை போட்டு இருக்கிறார்” என்று மரியாதையோடு அப்பா அடிக்கடி சொல்வார். சென்னை தமிழிசைக் கல்லூரியில் இசைமணி பட்டயப் படிப்பு படித்த அப்பா, சில ஆண்டுகள் தமிழிசைக் கல்லூரியிலேயே கௌரவ முதல்வராகப் பணியாற்றியது பாக்கியம் என்றால், அந்த தமிழிசைச் சங்கத்தின் இசை பேரறிஞர் விருது பெறுவது பெரும் பாக்கியம் அல்லவா?சிறுவயதில் பாய்ஸ் நாடகக் கம்பெனியில் இருந்தவர் அப்பா. நாடகங்களில், அப்பாவின் குரல்வளம் காரணமாக பாடி நடிக்க வேண்டிய கதாபாத்திரங்களை தருவார்களாம். அப்போதிலிருந்தே அப்பாவுக்கு “சினிமாவில் பாட வேண்டும்” என்று ரொம்ப ஆசை. அப்பா பாடிய முதல் பாட்டு இடம் பெற்ற படம்: பொன் வயல். அமரர் கல்கி எழுதிய “பொய் மான் கரடு” என்ற கதைதான் “பொன் வயல்” என்ற பெயரில் சினிமாவாக எடுக்கப்பட்டது. சென்னையில் அப்பர் சாமி கோவில் தெருவில் வசித்தபோது, அப்பா இரவெல்லாம் தூங்காமல் கணீரென்ற குரலில் சாதகம் செய்வாராம். அப்போது பக்கத்து வீட்டுக்காரர் கொத்தமங்கலம் சுப்பு. அவர் அப்பாவிடம், “கோவிந்த ராஜா! நீ ரொம்ப நன்னா பாடறே! ஆனால் ராத்திரியில பாடி என் தூக்கத்தை கெடுக்கறயே!” என்று சொல்வாராம். அப்பாவின் சினிமா பாட்டுக்கள் மக்கள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலம் என்பதால், அவர் கச்சேரி செய்யும்போது, சினிமா பாடல்களைப் பாடும்படி ரசிகர்கள் வற்புறுத்துவார்கள். அது போன்ற சமயங்களில், அப்பா தான் சினிமாவில் பாடிய பக்திப் பாடல்களைப் பாடி அவர்களை மகிழ்விப்பார். அப்பா, கோபால கிருஷ்ண பாரதியார் பாட்டுப் போட்டியில் பாடி, ராஜாஜி தம்புராவை பரிசாகப் பெற்றார். அதன் மீது ரொம்ப சென்டிமென்ட் கொண்டவரான அப்பா அதைத்தான் தனது கச்சேரிகளின்போது பயன்படுத்துவார். .கதா காலட்சேப வல்லுனரான எம்பார் விஜயராகவாச்சாரியார், ராமானுஜரின் சீடர்களில் ஒருவரான எம்பார் பரம்பரையில் வந்தவர். அவரது மகன் வேதராஜன், இயக்குனர் பீம்சிங்கிடம் பணியாற்றியவர். அதன்பின் எடிட்டர் லெனினிடம் இருந்தார். அவர் தன் தந்தை பற்றி சொன்னார்.எம்பாருக்கு 12 வயதில் திருமணம். அப்போது அவரது மனைவிக்கு எட்டு வயது. அண்ணாமலை பல்கலைக் கழகத்தில் இன்டர்மீடியட் படித்த அவர், சீர்காழியில் பள்ளிக்கூட ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். தமிழ், ஆங்கிலம், சமஸ்கிருதத்தில் நல்ல புலமை. 48ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீரங்கத்தில் குடியேறினார். அதன்பின் பணி நிமித்தம் பல்வேறு ஊர்களிலும் வசித்த பிள்ளைகள் எவ்வளவு அழைத்தும் ஸ்ரீரங்கத்தைவிட்டு நகரவில்லையாம்.கேட்பவர்களுக்குப் புரியும்படியாக கதை சொல்லவேண்டும் என்பது அப்பாவின் கொள்கை. கதை சொல்ல அமர்ந்தவுடன், ஆடியன்சை ஒரு முறை கண்களாலேயே அளவிடுவார். அதன் பிறகு, அவர்களுக்கு ஏற்ப, சமஸ்கிருத சுலோகங்களும், விளக்கங்களும் சரமாரியாக வரும் அல்லது, கம்பராமாயணம், வைணவ இலக்கியங்களிலிருந்து உதாரணங்களும், விளக்கங்களும் அருவியாய்க் கொட்டும். அவருக்கு சைவமும், வைஷ்ணவமும் ஒன்றுதான். பூஜை அறையில் ராமர், லட்சுமணர் விக்கிரகங்களோடு வினாயகரும் உண்டு. காஞ்சி பெரியவர் மீது அப்பாவுக்கு அபார பக்தி. அவர் அப்பாவை “விஜயம்” என்றுதான் அன்போடு அழைப்பார். ஸ்ரீரங்கம் வீட்டில் ஆயிரக்கணக்கான பக்தி இலக்கிய புத்தகங்கள் கொண்ட பெரிய லைப்ரரி உண்டு. அங்கே உட்கார்ந்து படிக்க ஆரம்பித்தால், அப்பாவுக்கு நேரம் போவதே தெரியாது. எந்தத் தொழில் செய்தாலும், நேர்மையாக, அடுத்தவரை கெடுக்க நினைக்காமல் இருக்கவேண்டும் என்பதே அப்பாவின் அறிவுரை. ஆகவேதான் நான் சினிமாவில் நுழைந்தபோதும் அவர் மறுப்பேதும் சொல்லவில்லை. அப்பா எங்களுக்கு பெரிசாய் சொத்து சேர்த்து வைக்கவில்லை; ஆனால், ராமநாமம் சொல்லி ஏழு தலைமுறைக்கு புண்ணியம் சேர்த்து வைத்திருக்கிறார்” என்று நெகிழ்ச்சியோடு சொன்னார் எம்பாரின் மகன். .நாரத கான சபாவின் பொன்விழா ஆண்டில் (2008) அதன் செயலாளர் கிருஷ்ணசாமியை பேட்டி கண்டேன். அவர் சொன்ன ஒரு சுவாரசியமான விஷயம்: ஆரம்ப காலத்தில் மைலாப்பூரில் வி.எம். தெருவில் ஒரு இடத்தில்தான் நாரத கான சபாவின் நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற்றன. அங்கே நடந்த வைஜயந்தி மாலாவின் நிகழ்ச்சிக்கு அப்போதைய காவல்துறை ஐ.ஜி. பாலகிருஷ்ண ஷெட்டிதான் சீஃப் கெஸ்ட். நிகழ்ச்சி முடிந்து, ஐ.ஜி.புறப்பட்டபின் போலிஸ் வந்தது. ‘நிகழ்ச்சிகு போலீஸ் அனுமதி பெறவில்லை என்று சொல்லி வழக்கு பதிவு செய்து கோர்ட்டுக்கு வரச்சொன்னார்கள். மறுநாள் கோர்ட்டுக்குப் போனோம். “நிகழ்ச்சிக்கு போலிஸ் அனுமதி வாங்க வேண்டும் என்பது எங்களுக்குத் தெரியாது; தவறுக்கு மன்னிப்புக் கேட்கிறோம். அடுத்த முறையில் இருந்து முறைப்படி அனுமதி பெற்று நடத்துகிறோம்” என்று சொல்ல, நீதிபதி எங்களுக்கு மன்னிப்பு வழங்கினார். 1972ல் சபாவுக்கு சொந்தக் கட்டிடம் தேவை என்று சொல்லி, டி.டி.கே. சாலையில் நிலம் வாங்கிவிட்டோம். அடுத்த சில நாட்களில் “டவுன் பிளானிங் சட்டம்” வந்ததால், “குடியிருப்புப் பகுதியில் பெரிய கட்டிடம் கட்ட அனுமதி கிடையாது” என்று சொல்லிவிட்டார்கள். முதலமைச்சர் எம்.ஜி.ஆரை சந்தித்து கட்டிடம் கட்ட பிரத்யேக விதிவிலக்கு வாங்கினோம். அதன்பின் சிமெண்ட் தட்டுப்பாடு காரணமாக கட்டிடப்பணி தேக்கமடைந்தது. 1976ல் ஆறரை லட்சம் பட்ஜெட்டில் ஆரம்பித்து, 1988ல் கட்டி முடித்தபோது செலவு ஒரு கோடி ஆகிவிட்டது. தவக்க விழாவின்போது வங்கிக்கடன், நலன் விரும்பிகள் அளித்த கடன் என எல்லாமாக மொத்தம் 54 லட்சம் ரூபாய் கடன் இருந்தது. எட்டு ஆண்டுகளில் எல்லா கடன்களையும் அடைத்தது அசுர சாதனைதான். .வாணிமகால் தி.நகரின் ஒரு முக்கிய லேண்ட் மார்க். அங்கேதான் தியாக பிரம்ம கான சபா இயங்கி வருகிறது. அதன் கதையும் சுவாரசியமானது. ஒரு நாள் கொட்டும் மழை. காரில் வந்துகொண்டிருந்த ஒருவர், காரை நிறுத்தி, சாலையில் நனைந்துகொண்டே நடந்து சென்ற சிலரிடம் விசாரிக்க, “மைலாப்பூரில் ஒரு கச்சேரியைக் கேட்டுவிட்டு, வீட்டுக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருக்கிறோம்” என்று சொன்னார்களாம். “கச்சேரி கேட்க மைலாப்பூருக்கு போக வேண்டி இருக்கிறதே! நாம் தி.நகரிலேயே ஒரு சபா ஆரம்ப்பித்து, கச்சேரிகள் நடத்தினால் என்ன? இசை ரசிகர்களுக்கு சௌகரியமாக இருக்குமே? என்று நினைத்தார் காரில் வந்தவர். அப்படி உருவானதுதான் தியாக பிரம்ம கான சபா. அதை உருவாக்கியவர் நடிகர் சித்தூர் நாகையா. செம்மங்குடி, மதுரை டி.என். சேஷகோபாலன், விக்கு விநாயகராம், பத்மா சுப்ரமணியம், விஸ்வேஸ்வரன், சித்ரா விஸ்வேஸ்வரன், பாம்பே சிஸ்டர்ஸ் சரோஜா-லலிதா, அருணா சாயிராம், சுதா ரகுநாதன், பாம்பே ஜெயஸ்ரீ, சௌம்யா, ரவிகிரன், விஜய் சிவா, சிக்கில் குருசரண், காயத்ரி கிரீஷ் என்று அவ்வப்போது பலரையும் பேட்டி கண்டது இனிய அனுபவங்கள்தான்!(தொடரும்)
கல்கிக்கும், இசைவிழாவுக்கும் ரொம்பவே இசைவு. ஆண்டுதோறும் டிசம்பர் சீசனில் வெளியாகும் கல்கி இசைவிழா சிறப்பிதழ்கள் இசையில் நாட்டம் கொண்ட கல்கி வாசகர்களை மட்டுமில்லாமல், இசை, நாட்டியக் கலைஞர்கள், சபாக்காரர்கள் உள்ளிட்ட பல்வேறு தரப்பினரது கவனத்தையும் ஈர்க்கும். எனக்கு ராகம் கண்டுபிடிக்கும் அளவுக்கெல்லாம் இசைஞானம் கிடையாது. ஆனாலும், இசை சிறப்பிதழ்களில் நான் நிறைய எழுதி இருக்கிறேன். 1983ஆம் வருடத்தில், பொன்விழா கொண்டாடிய இந்தியன் ஃபைன் ஆர்ட்ஸ் சொசைட்டியின் விருதினைப் பெற்றார் வீணை வித்வான் எஸ்.பாலசந்தர். தமிழிசைச் சங்கம், சீர்காழி கோவிந்தராஜனுக்கு ‘இசைப் பேரறிஞர்” விருது அளித்தது. அந்த ஆண்டு மியூசிக் அகாடமியின் சங்கீத கலாநிதி விருது பெற்றவர் எம்பார் விஜயராகவாச்சாரியார். அந்த ஆண்டு இசைவிழா சிறப்பிதழில் என்னென்ன எழுதலாம் என்று கல்கியில் ஒரு சின்ன மீட்டிங் நடந்தது.. அப்போது, பெரிய வித்வான்களை சந்தித்து பேட்டி காணும் அளவுக்கு விஷய ஞானமோ, அனுபவமோ இல்லாத நான், இந்த வருடம் விருது பெறும் வீணை பாலசந்தரின் மகன் வக்கீல், சீர்காழி கோவிந்தராஜன் மகன் டாக்டர் மற்றும் பாடகர், எம்பார் மகன் சினிமா எடிட்டர் லெனினிடம் பணியாற்றுகிறார் என்று கேள்விப்பட்டேன். விருது பெறும் அப்பாக்களைப் பற்றி அவர்களுடைய மகன்களிடம் கேட்டு எழுதலாமே?” என்று ஐடியா சொல்ல, அதை உடனே அப்ரூவ் செய்தார் ஆசிரியர். மூன்று மகன்களும் தங்கள் அப்பாக்கள் பற்றி சுவாரசியமான விஷயங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டார்கள். வீணை பாலசந்தரின் மகன் பி.எஸ். ராமன் சொன்னது: அப்பாவின் அயல்நாட்டுப் கச்சேரிப் பயணங்களின்போது அம்மாவும், நானும், அவருடன் செல்வோம். அங்கே நடக்கும் கச்சேரிகளுக்கு நாங்கள்தான் தம்புரா. அதனால், இவர்களை “ஃபாரின் தம்புரா வித்வான்ஸ்” என அப்பா எங்களை கிண்டல் செய்வார். 1978-79ல் ஈரான் மன்னராக ஷா இருந்த சமயம் ‘ஷிராஸ’ என்ற சர்வதேச கலைவிழா ஈரானில் நடைபெற்றது. அதில் பாலசந்தரின் வீணைக் கச்சேரியும் இடம்பெற்றது. முழுக்க முழுக்க முஸ்லிம் ஆடியன்ஸ். கச்சேரியின் கடைசி ஐட்டமாக, “இப்போது இந்தியாவின் தேசப்பிதா மகாத்மா காந்திஜிக்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒரு பாடலை வாசிக்கப்போகிறேன்” என்று துவங்கி, ‘ரகுபதி ராகவ’ பாடல் குறித்து ஒரு சிறு விளக்கம் கொடுத்துவிட்டு, வாசித்தார். அரங்கமே கண்ணீர் மல்க, ஆனந்தமாகக் கேட்டு ரசித்தது. பாடல் முடிந்தபின் எழுந்த கைத்தட்டல் அடங்க சில நிமிடங்கள் ஆயிற்று. தனது இளமைக் காலம் முதல் தன்னைப் பற்றி பத்திரிகைகளில் வெளியான அனைத்து செய்திகளையும் கத்தரித்து, அழகாக ஆல்பத்தில் ஒட்டி வைப்பது பாலசந்தரின் பழக்கம். ஒவ்வொரு ஆல்பமும் ஒண்ணரை அடிக்கு ஒரு அடியில் நாலு இஞ்ச் பருமனில் இருக்கும். 83ல் நான் பார்த்தபோது, ஏழு ஆல்பங்களைக் காட்டினார். ஆல்பங்களில் நிறைய புகைப்படங்களும் இருந்தன. அவற்றுக்குக் கீழே கமெண்ட்ஸ்களும் உண்டு. ஒரு ஆல்பத்தில், 1950 முதல் 1980 வரையிலான தனது ஆரேழு புகைப்படங்களை வரிசையாக ஒட்டி வைத்திருந்தார். அவற்றுக்கு பாலசந்தர் எழுதி வைத்திருந்த கமெண்ட்: “ ஆண்டுக்கு ஆண்டு அதிகரித்து வருவது புகழ் மட்டுமில்லை; என் வழுக்கையும் கூடத்தான்!” அதைத்தான் அந்தப் படங்களும் விஷுவலாக சொல்லின.அவரிடம் ஆடோகிராஃப் கேட்டேன். அது கூட வீணை வடிவத்தில் இருந்தது. .அப்பா சீர்காழியைப் போலவே பாடகர் என்றாலும் சீர்காழி சிவசிதம்பரத்தை பேட்டி கண்டபோது அவர் எம்.பி.பி.எஸ். கடைசி வருட மாணவர். அவர் தன் அப்பா பற்றி சொன்ன சுவையான தகவல்கள்:அப்பாவுக்கு இசை கற்றுக் கொடுத்த சங்கீத கலாநிதி சுவாமிநாதப் பிள்ளையை நாங்கள் “வாத்தியார் தாத்தா” என்றுதான் அழைப்போம். அவர், “நல்ல பாத்திரத்தில் தயங்காமல் பிச்சையிட வேண்டும். நீ நல்ல பையனா இருக்கே! உனக்கு சங்கீதம் சொல்லிக் கொடுக்கிறேன்” என்று சொல்லி அப்பாவுக்கு சங்கீதம் சொல்லிக் கொடுத்தாராம். வாத்தியார் தாத்தா தனக்கு, தாராளமாகவே பிச்சை போட்டு இருக்கிறார்” என்று மரியாதையோடு அப்பா அடிக்கடி சொல்வார். சென்னை தமிழிசைக் கல்லூரியில் இசைமணி பட்டயப் படிப்பு படித்த அப்பா, சில ஆண்டுகள் தமிழிசைக் கல்லூரியிலேயே கௌரவ முதல்வராகப் பணியாற்றியது பாக்கியம் என்றால், அந்த தமிழிசைச் சங்கத்தின் இசை பேரறிஞர் விருது பெறுவது பெரும் பாக்கியம் அல்லவா?சிறுவயதில் பாய்ஸ் நாடகக் கம்பெனியில் இருந்தவர் அப்பா. நாடகங்களில், அப்பாவின் குரல்வளம் காரணமாக பாடி நடிக்க வேண்டிய கதாபாத்திரங்களை தருவார்களாம். அப்போதிலிருந்தே அப்பாவுக்கு “சினிமாவில் பாட வேண்டும்” என்று ரொம்ப ஆசை. அப்பா பாடிய முதல் பாட்டு இடம் பெற்ற படம்: பொன் வயல். அமரர் கல்கி எழுதிய “பொய் மான் கரடு” என்ற கதைதான் “பொன் வயல்” என்ற பெயரில் சினிமாவாக எடுக்கப்பட்டது. சென்னையில் அப்பர் சாமி கோவில் தெருவில் வசித்தபோது, அப்பா இரவெல்லாம் தூங்காமல் கணீரென்ற குரலில் சாதகம் செய்வாராம். அப்போது பக்கத்து வீட்டுக்காரர் கொத்தமங்கலம் சுப்பு. அவர் அப்பாவிடம், “கோவிந்த ராஜா! நீ ரொம்ப நன்னா பாடறே! ஆனால் ராத்திரியில பாடி என் தூக்கத்தை கெடுக்கறயே!” என்று சொல்வாராம். அப்பாவின் சினிமா பாட்டுக்கள் மக்கள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலம் என்பதால், அவர் கச்சேரி செய்யும்போது, சினிமா பாடல்களைப் பாடும்படி ரசிகர்கள் வற்புறுத்துவார்கள். அது போன்ற சமயங்களில், அப்பா தான் சினிமாவில் பாடிய பக்திப் பாடல்களைப் பாடி அவர்களை மகிழ்விப்பார். அப்பா, கோபால கிருஷ்ண பாரதியார் பாட்டுப் போட்டியில் பாடி, ராஜாஜி தம்புராவை பரிசாகப் பெற்றார். அதன் மீது ரொம்ப சென்டிமென்ட் கொண்டவரான அப்பா அதைத்தான் தனது கச்சேரிகளின்போது பயன்படுத்துவார். .கதா காலட்சேப வல்லுனரான எம்பார் விஜயராகவாச்சாரியார், ராமானுஜரின் சீடர்களில் ஒருவரான எம்பார் பரம்பரையில் வந்தவர். அவரது மகன் வேதராஜன், இயக்குனர் பீம்சிங்கிடம் பணியாற்றியவர். அதன்பின் எடிட்டர் லெனினிடம் இருந்தார். அவர் தன் தந்தை பற்றி சொன்னார்.எம்பாருக்கு 12 வயதில் திருமணம். அப்போது அவரது மனைவிக்கு எட்டு வயது. அண்ணாமலை பல்கலைக் கழகத்தில் இன்டர்மீடியட் படித்த அவர், சீர்காழியில் பள்ளிக்கூட ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். தமிழ், ஆங்கிலம், சமஸ்கிருதத்தில் நல்ல புலமை. 48ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீரங்கத்தில் குடியேறினார். அதன்பின் பணி நிமித்தம் பல்வேறு ஊர்களிலும் வசித்த பிள்ளைகள் எவ்வளவு அழைத்தும் ஸ்ரீரங்கத்தைவிட்டு நகரவில்லையாம்.கேட்பவர்களுக்குப் புரியும்படியாக கதை சொல்லவேண்டும் என்பது அப்பாவின் கொள்கை. கதை சொல்ல அமர்ந்தவுடன், ஆடியன்சை ஒரு முறை கண்களாலேயே அளவிடுவார். அதன் பிறகு, அவர்களுக்கு ஏற்ப, சமஸ்கிருத சுலோகங்களும், விளக்கங்களும் சரமாரியாக வரும் அல்லது, கம்பராமாயணம், வைணவ இலக்கியங்களிலிருந்து உதாரணங்களும், விளக்கங்களும் அருவியாய்க் கொட்டும். அவருக்கு சைவமும், வைஷ்ணவமும் ஒன்றுதான். பூஜை அறையில் ராமர், லட்சுமணர் விக்கிரகங்களோடு வினாயகரும் உண்டு. காஞ்சி பெரியவர் மீது அப்பாவுக்கு அபார பக்தி. அவர் அப்பாவை “விஜயம்” என்றுதான் அன்போடு அழைப்பார். ஸ்ரீரங்கம் வீட்டில் ஆயிரக்கணக்கான பக்தி இலக்கிய புத்தகங்கள் கொண்ட பெரிய லைப்ரரி உண்டு. அங்கே உட்கார்ந்து படிக்க ஆரம்பித்தால், அப்பாவுக்கு நேரம் போவதே தெரியாது. எந்தத் தொழில் செய்தாலும், நேர்மையாக, அடுத்தவரை கெடுக்க நினைக்காமல் இருக்கவேண்டும் என்பதே அப்பாவின் அறிவுரை. ஆகவேதான் நான் சினிமாவில் நுழைந்தபோதும் அவர் மறுப்பேதும் சொல்லவில்லை. அப்பா எங்களுக்கு பெரிசாய் சொத்து சேர்த்து வைக்கவில்லை; ஆனால், ராமநாமம் சொல்லி ஏழு தலைமுறைக்கு புண்ணியம் சேர்த்து வைத்திருக்கிறார்” என்று நெகிழ்ச்சியோடு சொன்னார் எம்பாரின் மகன். .நாரத கான சபாவின் பொன்விழா ஆண்டில் (2008) அதன் செயலாளர் கிருஷ்ணசாமியை பேட்டி கண்டேன். அவர் சொன்ன ஒரு சுவாரசியமான விஷயம்: ஆரம்ப காலத்தில் மைலாப்பூரில் வி.எம். தெருவில் ஒரு இடத்தில்தான் நாரத கான சபாவின் நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற்றன. அங்கே நடந்த வைஜயந்தி மாலாவின் நிகழ்ச்சிக்கு அப்போதைய காவல்துறை ஐ.ஜி. பாலகிருஷ்ண ஷெட்டிதான் சீஃப் கெஸ்ட். நிகழ்ச்சி முடிந்து, ஐ.ஜி.புறப்பட்டபின் போலிஸ் வந்தது. ‘நிகழ்ச்சிகு போலீஸ் அனுமதி பெறவில்லை என்று சொல்லி வழக்கு பதிவு செய்து கோர்ட்டுக்கு வரச்சொன்னார்கள். மறுநாள் கோர்ட்டுக்குப் போனோம். “நிகழ்ச்சிக்கு போலிஸ் அனுமதி வாங்க வேண்டும் என்பது எங்களுக்குத் தெரியாது; தவறுக்கு மன்னிப்புக் கேட்கிறோம். அடுத்த முறையில் இருந்து முறைப்படி அனுமதி பெற்று நடத்துகிறோம்” என்று சொல்ல, நீதிபதி எங்களுக்கு மன்னிப்பு வழங்கினார். 1972ல் சபாவுக்கு சொந்தக் கட்டிடம் தேவை என்று சொல்லி, டி.டி.கே. சாலையில் நிலம் வாங்கிவிட்டோம். அடுத்த சில நாட்களில் “டவுன் பிளானிங் சட்டம்” வந்ததால், “குடியிருப்புப் பகுதியில் பெரிய கட்டிடம் கட்ட அனுமதி கிடையாது” என்று சொல்லிவிட்டார்கள். முதலமைச்சர் எம்.ஜி.ஆரை சந்தித்து கட்டிடம் கட்ட பிரத்யேக விதிவிலக்கு வாங்கினோம். அதன்பின் சிமெண்ட் தட்டுப்பாடு காரணமாக கட்டிடப்பணி தேக்கமடைந்தது. 1976ல் ஆறரை லட்சம் பட்ஜெட்டில் ஆரம்பித்து, 1988ல் கட்டி முடித்தபோது செலவு ஒரு கோடி ஆகிவிட்டது. தவக்க விழாவின்போது வங்கிக்கடன், நலன் விரும்பிகள் அளித்த கடன் என எல்லாமாக மொத்தம் 54 லட்சம் ரூபாய் கடன் இருந்தது. எட்டு ஆண்டுகளில் எல்லா கடன்களையும் அடைத்தது அசுர சாதனைதான். .வாணிமகால் தி.நகரின் ஒரு முக்கிய லேண்ட் மார்க். அங்கேதான் தியாக பிரம்ம கான சபா இயங்கி வருகிறது. அதன் கதையும் சுவாரசியமானது. ஒரு நாள் கொட்டும் மழை. காரில் வந்துகொண்டிருந்த ஒருவர், காரை நிறுத்தி, சாலையில் நனைந்துகொண்டே நடந்து சென்ற சிலரிடம் விசாரிக்க, “மைலாப்பூரில் ஒரு கச்சேரியைக் கேட்டுவிட்டு, வீட்டுக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருக்கிறோம்” என்று சொன்னார்களாம். “கச்சேரி கேட்க மைலாப்பூருக்கு போக வேண்டி இருக்கிறதே! நாம் தி.நகரிலேயே ஒரு சபா ஆரம்ப்பித்து, கச்சேரிகள் நடத்தினால் என்ன? இசை ரசிகர்களுக்கு சௌகரியமாக இருக்குமே? என்று நினைத்தார் காரில் வந்தவர். அப்படி உருவானதுதான் தியாக பிரம்ம கான சபா. அதை உருவாக்கியவர் நடிகர் சித்தூர் நாகையா. செம்மங்குடி, மதுரை டி.என். சேஷகோபாலன், விக்கு விநாயகராம், பத்மா சுப்ரமணியம், விஸ்வேஸ்வரன், சித்ரா விஸ்வேஸ்வரன், பாம்பே சிஸ்டர்ஸ் சரோஜா-லலிதா, அருணா சாயிராம், சுதா ரகுநாதன், பாம்பே ஜெயஸ்ரீ, சௌம்யா, ரவிகிரன், விஜய் சிவா, சிக்கில் குருசரண், காயத்ரி கிரீஷ் என்று அவ்வப்போது பலரையும் பேட்டி கண்டது இனிய அனுபவங்கள்தான்!(தொடரும்)
