பிராகா மண்ணில்...அமெரிக்காவின் சிகாகோ நகரில் இருந்து ஐபிரியன் ஏர்லைன்ஸ் விமானம் மூலம் போர்ச்சுக்கல் கிளம்பினேன். “கொரோனாவால் மாஸ்க் அணியவேண்டும்” என்ற விதி அனைத்து அமெரிக்க விமானங்களிலும் அகற்றபட்டு விட்டது என்றாலும், போர்ச்சுக்கல் பிடிவாதமாக அந்த விதியை இன்னும் வைத்திருந்தது. அதனால் ஒன்பது மணிநேரமும் மாஸ்க் அணிந்தே பயணித்தேன். விமானத்தில் ஒரே ஒரு ஹேண்ட் லக்கேஜ் மட்டும்தான் கொண்டுபோனேன். லக்கேஜ்களை தூக்கிக்கொண்டு சுற்றவில்லை என்றால் பயணம் மிக எளிது. பெட்டி வரலை என விமான நிலையங்களில் சுற்றும் அவஸ்தை இருக்காது. ஒரு பயணத்துக்கு தேவையானது என்ன? உடைகள் மட்டும் தானே? நாலைந்து செட் உடைகள் மற்றும் லேப்டாப்பை மட்டும் கொண்டுபோனேன். மீதம் எல்லாவற்றுக்கும் கடன் அட்டை இருக்கு. செல்போன் இருக்கு. வேண்டியதை வாங்கிக்கொள்ளலாம். நூறு யூரோ மட்டுமே பணமாக கொண்டுபோனேன். “ஐரோப்பா முழுவதும் கடன் அட்டை வாங்குவார்கள், அதனால் நூறு யூரோ போதும் என நான் நினைத்தது பெரிய தவறு” என லேட்டாகதான் புரிந்தது.சிகாகோவில் இருந்து விமானம் மூலம் ஸ்பெய்ன் வந்தேன். அங்கிருந்து போர்ச்சுக்கல்லில் இருக்கும் போர்ட்டோ நகருக்கு இணைப்பு விமானம் பிடிக்கவேண்டும். கஸ்டம்ஸ் எல்லாம் வெகு எளிதாக இருந்தது. "எத்தனை நாள் இருப்பீர்கள்? எந்தெந்தெ நாடுகளுக்கு போவீர்கள்?" இரு கேள்விகள்தான்.நேரம் பார்த்தால் காலை மணி 9. அப்போது இந்திய நேரம் மதியம் 12:30. இந்தியாவில் இருந்து 3:50 மணிநேர வித்தியாசத்தில்தான் இருக்கிறோம் என்பது வியப்பாக இருந்தது. அமெரிக்காவில் 12 மணிநேர வித்தியாசம்..போர்சுக்கல் போர்ட்டோவில் இறந்தியதும் கஸ்டம்ஸ் எதுவும் இல்லை. விமான நிலையத்தில் இருந்து 55 கி.மீ., தொலைவில் உள்ள பிராகா (Braga) நகருக்கு செல்ல பஸ் பிடித்தேன். விமான நிலையத்திலேயே பஸ் கிடைத்தது. டிக்கெட் எட்டு யூரோதான். ஆனால் “கடன் அட்டை வாங்கமாட்டோம். டிரைவரிடம் பணமாக கொடுக்கவேண்டும்” என்றார்கள். பகீர் என்றது. நாட்டில் கால் வைத்ததுமே எட்டு யூரோ காலி. முதல் கோணல், முற்றும் கோணல் கதையாகிடுமா? இன்னும் 15 நாட்கள் 92 யூரோவை வைத்து சமாளிக்கணுமே?.எட்டு யூரோவை கொடுத்துவிட்டு பஸ்ஸில் ஏறினேன். டிரைவருக்கு ஆங்கிலம் தெரியலை. ஆனால், "பிராகா" என சொல்லி காசை கொடுத்ததும், சில்லரை கொடுத்துவிட்டார். போர்ச்சுக்கலில் சரளமாக ஆங்கிலம் பேசுவார்கள் என நினைப்பது தவறு. அங்கே முழுக்க முழுக்க போர்ச்சுகீஸ் மொழிதான். ஆங்கிலம் சிலருக்கே தெரியும். ஆனால், பெயர்ப் பலகைகள் அனைத்தும் ஆங்கில ரோமன் எழுத்து மொழியில் இருப்பதால் இடங்களின் பெயர்களை புரிந்துகொள்வதில் சிரமம் ஏதுமில்லை. ‘ஏர்போர்ட்’ என்பதை ‘ஏரோபோர்ட்டே’ என எழுதியிருப்பார்கள். அவ்வளவுதான்.சொன்ன நேரத்தில் பஸ் கிளம்பியது. வழியெங்கும் போர்ச்சுக்கல் கிராமங்கள், வீடுகளை வேடிக்கை பார்த்து வந்தேன். சின்ன சைஸ் வீடுகள், எல்லா வீடுகளுக்கும் ஓட்டுக்கூரை தான். .பிராகா வடக்கு போர்ச்சுக்கலில் இருக்கும் நகரம். மக்கள் தொகை 193,000 பேர். ஏராளமான சர்ச்சுகள் இருக்கும் நகரம். பிராகா பஸ் நிலையம் நம் வெளியூர் பஸ் நிலையம் மாதிரிதான் இருந்தது. தமிழ்நாட்டில் உள்ள ஏதாவது சின்ன சைஸ் நகரின் வெளியூர் பேருந்து நிலையத்தை நினைவுபடுத்திக்கொண்டால், அதுதான் பிராகா பேருந்து நிலையம்.கூகிள் மேப்பை தட்டினால், ஒரு அரை கி.மீ., நடந்து சென்றால் டவுன் பஸ் நிறுத்தம் வரும். அங்கிருந்து நான் தங்கி இருக்கும் ஓட்டல் முகவரிக்கு செல்ல நாலைந்து பேருந்துகள் வரும் என காட்டியது. மதிய வெயிலில் நடக்க ஆரம்பிக்கையில், ஜெட்லாக் வர ஆரம்பித்தது. சமாளித்து நடந்து பேருந்து நிறுத்தத்துக்கு சென்றுவிட்டேன். "சான்டா க்ரூஸ்" எனும் பேருந்து நிறுத்ததில் நான் தங்கி இருந்த “மெலியா பிராகா” எனும் ஓட்டல் இருந்தது. “கூகிளை மட்டுமே நம்பவேண்டாம், எங்காவது வழிமாறி கூட்டிபோயிட்டா என்ன பண்ணுவது” என சொல்லி அங்கிருந்த சிலரிடம் "சான்டா க்ரூஸ் எப்படி போகணும்?" என கேட்டேன். அங்கே ஆங்கிலம் பேசுபவர்கள் வெகு குறைவு. கல்லூரி மாணவி ஒருத்தி புத்தகங்களுடன் நிற்க "கல்லூரி மாணவிக்கு ஆங்கிலம் தெரியும்" என நம்பி கேட்டேன். அவருக்கும் ஆங்கிலம் தெரியலை. அல்லது நான் பேசிய விதம் புரியாமல் இருந்திருக்கலாம். அதன்பின் கூகிளில் டிரான்ஸ்லேட் எனும் ஆப்ஷனை தட்டி மொழிபெயர்த்து "சான்டா க்ரூஸ் பஸ் நிலையம் போக எந்த எண் பஸ் ஏறவேண்டும்?" என கேட்க "24ம் எண் பஸ் ஏற வேண்டும்" என கரெக்டாக சொன்னார்.அதே பேருந்து எண் 24 தான் கூகிள் மேப்ஸும் காட்டியது என்பதால் பெருமகிழ்ச்சி. அதன்பின் ஐரோப்பாவின் அனைத்து பகுதிகளிலும் கூகிள் மேப் மூலமே பேருந்தில் சென்று வந்தேன். எந்த சிக்கலும் இல்லை. கூகிள் மேப்ஸ் வாழ்க..ஓட்டலில் ஆங்கிலம் பேசியதால் பிரச்னை இல்லை. குளித்துவிட்டு ஒரு இரண்டுமணிநேர உறக்கம். அதன்பின் இரவு உணவு சாப்பிட போனேன். உணவகங்களில் மெனுவே போர்ச்சுகீசிய மொழியில் தான் இருந்தது. கூகிளை தட்டி சிக்கன் என தேடியதில் போர்ச்சுகீசிய மொழியில் அதன் பெயர் ‘பிராங்கோ’ என தெரிந்தது. பிராங்கோ என இருந்ததில் ஒன்றை ஆர்டர் பண்ண சிக்கன் சாண்ட்விச் வந்தது.குடிதண்ணீருக்கு பெயர் அக்வா. இரண்டுக்கும் ஐந்தரை யூரோதான் பில். டிப்ஸ் இல்லை. அமெரிக்காவைவிட சுமார் 30 - 40 % மலிவான ஊர் போல. காரே இல்லாமல் பேருந்துகளில் போகலாம். நாள் முழுக்க பயணிக்க பாஸ் வாங்கணும். 3 யூரோதான்.மாலை பிராகா வீதிகளில் காலார நடந்துவிட்டு ஓட்டல் திரும்பி நன்றாக உறங்கினேன்.(தொடரும்)
பிராகா மண்ணில்...அமெரிக்காவின் சிகாகோ நகரில் இருந்து ஐபிரியன் ஏர்லைன்ஸ் விமானம் மூலம் போர்ச்சுக்கல் கிளம்பினேன். “கொரோனாவால் மாஸ்க் அணியவேண்டும்” என்ற விதி அனைத்து அமெரிக்க விமானங்களிலும் அகற்றபட்டு விட்டது என்றாலும், போர்ச்சுக்கல் பிடிவாதமாக அந்த விதியை இன்னும் வைத்திருந்தது. அதனால் ஒன்பது மணிநேரமும் மாஸ்க் அணிந்தே பயணித்தேன். விமானத்தில் ஒரே ஒரு ஹேண்ட் லக்கேஜ் மட்டும்தான் கொண்டுபோனேன். லக்கேஜ்களை தூக்கிக்கொண்டு சுற்றவில்லை என்றால் பயணம் மிக எளிது. பெட்டி வரலை என விமான நிலையங்களில் சுற்றும் அவஸ்தை இருக்காது. ஒரு பயணத்துக்கு தேவையானது என்ன? உடைகள் மட்டும் தானே? நாலைந்து செட் உடைகள் மற்றும் லேப்டாப்பை மட்டும் கொண்டுபோனேன். மீதம் எல்லாவற்றுக்கும் கடன் அட்டை இருக்கு. செல்போன் இருக்கு. வேண்டியதை வாங்கிக்கொள்ளலாம். நூறு யூரோ மட்டுமே பணமாக கொண்டுபோனேன். “ஐரோப்பா முழுவதும் கடன் அட்டை வாங்குவார்கள், அதனால் நூறு யூரோ போதும் என நான் நினைத்தது பெரிய தவறு” என லேட்டாகதான் புரிந்தது.சிகாகோவில் இருந்து விமானம் மூலம் ஸ்பெய்ன் வந்தேன். அங்கிருந்து போர்ச்சுக்கல்லில் இருக்கும் போர்ட்டோ நகருக்கு இணைப்பு விமானம் பிடிக்கவேண்டும். கஸ்டம்ஸ் எல்லாம் வெகு எளிதாக இருந்தது. "எத்தனை நாள் இருப்பீர்கள்? எந்தெந்தெ நாடுகளுக்கு போவீர்கள்?" இரு கேள்விகள்தான்.நேரம் பார்த்தால் காலை மணி 9. அப்போது இந்திய நேரம் மதியம் 12:30. இந்தியாவில் இருந்து 3:50 மணிநேர வித்தியாசத்தில்தான் இருக்கிறோம் என்பது வியப்பாக இருந்தது. அமெரிக்காவில் 12 மணிநேர வித்தியாசம்..போர்சுக்கல் போர்ட்டோவில் இறந்தியதும் கஸ்டம்ஸ் எதுவும் இல்லை. விமான நிலையத்தில் இருந்து 55 கி.மீ., தொலைவில் உள்ள பிராகா (Braga) நகருக்கு செல்ல பஸ் பிடித்தேன். விமான நிலையத்திலேயே பஸ் கிடைத்தது. டிக்கெட் எட்டு யூரோதான். ஆனால் “கடன் அட்டை வாங்கமாட்டோம். டிரைவரிடம் பணமாக கொடுக்கவேண்டும்” என்றார்கள். பகீர் என்றது. நாட்டில் கால் வைத்ததுமே எட்டு யூரோ காலி. முதல் கோணல், முற்றும் கோணல் கதையாகிடுமா? இன்னும் 15 நாட்கள் 92 யூரோவை வைத்து சமாளிக்கணுமே?.எட்டு யூரோவை கொடுத்துவிட்டு பஸ்ஸில் ஏறினேன். டிரைவருக்கு ஆங்கிலம் தெரியலை. ஆனால், "பிராகா" என சொல்லி காசை கொடுத்ததும், சில்லரை கொடுத்துவிட்டார். போர்ச்சுக்கலில் சரளமாக ஆங்கிலம் பேசுவார்கள் என நினைப்பது தவறு. அங்கே முழுக்க முழுக்க போர்ச்சுகீஸ் மொழிதான். ஆங்கிலம் சிலருக்கே தெரியும். ஆனால், பெயர்ப் பலகைகள் அனைத்தும் ஆங்கில ரோமன் எழுத்து மொழியில் இருப்பதால் இடங்களின் பெயர்களை புரிந்துகொள்வதில் சிரமம் ஏதுமில்லை. ‘ஏர்போர்ட்’ என்பதை ‘ஏரோபோர்ட்டே’ என எழுதியிருப்பார்கள். அவ்வளவுதான்.சொன்ன நேரத்தில் பஸ் கிளம்பியது. வழியெங்கும் போர்ச்சுக்கல் கிராமங்கள், வீடுகளை வேடிக்கை பார்த்து வந்தேன். சின்ன சைஸ் வீடுகள், எல்லா வீடுகளுக்கும் ஓட்டுக்கூரை தான். .பிராகா வடக்கு போர்ச்சுக்கலில் இருக்கும் நகரம். மக்கள் தொகை 193,000 பேர். ஏராளமான சர்ச்சுகள் இருக்கும் நகரம். பிராகா பஸ் நிலையம் நம் வெளியூர் பஸ் நிலையம் மாதிரிதான் இருந்தது. தமிழ்நாட்டில் உள்ள ஏதாவது சின்ன சைஸ் நகரின் வெளியூர் பேருந்து நிலையத்தை நினைவுபடுத்திக்கொண்டால், அதுதான் பிராகா பேருந்து நிலையம்.கூகிள் மேப்பை தட்டினால், ஒரு அரை கி.மீ., நடந்து சென்றால் டவுன் பஸ் நிறுத்தம் வரும். அங்கிருந்து நான் தங்கி இருக்கும் ஓட்டல் முகவரிக்கு செல்ல நாலைந்து பேருந்துகள் வரும் என காட்டியது. மதிய வெயிலில் நடக்க ஆரம்பிக்கையில், ஜெட்லாக் வர ஆரம்பித்தது. சமாளித்து நடந்து பேருந்து நிறுத்தத்துக்கு சென்றுவிட்டேன். "சான்டா க்ரூஸ்" எனும் பேருந்து நிறுத்ததில் நான் தங்கி இருந்த “மெலியா பிராகா” எனும் ஓட்டல் இருந்தது. “கூகிளை மட்டுமே நம்பவேண்டாம், எங்காவது வழிமாறி கூட்டிபோயிட்டா என்ன பண்ணுவது” என சொல்லி அங்கிருந்த சிலரிடம் "சான்டா க்ரூஸ் எப்படி போகணும்?" என கேட்டேன். அங்கே ஆங்கிலம் பேசுபவர்கள் வெகு குறைவு. கல்லூரி மாணவி ஒருத்தி புத்தகங்களுடன் நிற்க "கல்லூரி மாணவிக்கு ஆங்கிலம் தெரியும்" என நம்பி கேட்டேன். அவருக்கும் ஆங்கிலம் தெரியலை. அல்லது நான் பேசிய விதம் புரியாமல் இருந்திருக்கலாம். அதன்பின் கூகிளில் டிரான்ஸ்லேட் எனும் ஆப்ஷனை தட்டி மொழிபெயர்த்து "சான்டா க்ரூஸ் பஸ் நிலையம் போக எந்த எண் பஸ் ஏறவேண்டும்?" என கேட்க "24ம் எண் பஸ் ஏற வேண்டும்" என கரெக்டாக சொன்னார்.அதே பேருந்து எண் 24 தான் கூகிள் மேப்ஸும் காட்டியது என்பதால் பெருமகிழ்ச்சி. அதன்பின் ஐரோப்பாவின் அனைத்து பகுதிகளிலும் கூகிள் மேப் மூலமே பேருந்தில் சென்று வந்தேன். எந்த சிக்கலும் இல்லை. கூகிள் மேப்ஸ் வாழ்க..ஓட்டலில் ஆங்கிலம் பேசியதால் பிரச்னை இல்லை. குளித்துவிட்டு ஒரு இரண்டுமணிநேர உறக்கம். அதன்பின் இரவு உணவு சாப்பிட போனேன். உணவகங்களில் மெனுவே போர்ச்சுகீசிய மொழியில் தான் இருந்தது. கூகிளை தட்டி சிக்கன் என தேடியதில் போர்ச்சுகீசிய மொழியில் அதன் பெயர் ‘பிராங்கோ’ என தெரிந்தது. பிராங்கோ என இருந்ததில் ஒன்றை ஆர்டர் பண்ண சிக்கன் சாண்ட்விச் வந்தது.குடிதண்ணீருக்கு பெயர் அக்வா. இரண்டுக்கும் ஐந்தரை யூரோதான் பில். டிப்ஸ் இல்லை. அமெரிக்காவைவிட சுமார் 30 - 40 % மலிவான ஊர் போல. காரே இல்லாமல் பேருந்துகளில் போகலாம். நாள் முழுக்க பயணிக்க பாஸ் வாங்கணும். 3 யூரோதான்.மாலை பிராகா வீதிகளில் காலார நடந்துவிட்டு ஓட்டல் திரும்பி நன்றாக உறங்கினேன்.(தொடரும்)
