குறுநாவல்: 'அம்புஷ்' அத்தியாயம் - 4

எட்டு மாதங்கள் கடந்தன. புரட்சிப் படையை மீண்டும் அதே பலத்தோடு கட்டமைத்தான் அம்பேத். இந்த முறை அது ஒரு ரகசியக் கட்டமைப்பாக செயல்படுவது, 77வது பட்டாலியன் ஆட்கள் எல்லோரையும் ஒட்டுமொத்தமாகக் கொன்று தீர்ப்பது, முடிந்தால் 20 பேர்களை கைதிகளாகப் பிடிப்பது என்று பெரும் திட்டம் அம்பேத் மூளையில் ரெடி ஆகி விட்டது.

அதற்கு முன்பு அவர்களை மன ரீதியாக அயர்ச்சி அடைய வைக்க வேண்டும். அரசியல் பிரச்னையை கிளப்ப வேண்டும் என அம்பேத் திட்டம் தீட்டினான். அதற்கு வினய் யாதவின் பெண்ணாசை பலகீனம் போதுமானதாக இருந்தது.

ஒரு நாள் மலையில் வினய் யாதவை ஒரு பெண் மூலம் கிராமத்திற்கு வரச் சொல்லி, அவன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தவுடன் நாலாபக்கமும் தாழிட்டு சத்தம் போட்டு கிராம  மக்களை திரட்டினார்கள். போலீஸ், மீடியா, அரசியல்வாதிகள் என பிரச்னையை பெரிதாக்கினார்கள். வினய் யாதவை ஜட்டியோடு மரத்தில் கட்டிவைத்து புகைப்படம் எடுத்து பத்திரிகையில் போட்டார்கள். சட்டசபையில் பெரும் அமளியானது.

‘77வது பட்டாலியன் அருகில் உள்ள அப்பாவி கிராம மக்களை துன்புறுத்துகிறது, பெண்களிடம் அத்து மீறுகிறது, அவர்களை உடனே அங்கிருந்து விலக்கிக்கொள்ள வேண்டும்’ என எதிர்க்கட்சிகள் கோஷமிட்டார்கள்.

டெபுடி கமாண்டன்ட் சுனில் பர்மார் வினய் யாதவ் பற்றி முன்னர் கொடுத்த ரிப்போர்ட் மறுபடியும் உயிர் பெற்றது. வினய் யாதவை பணியிடைநீக்கம் செய்து விசாரணைக்கு டில்லி தலைமை உத்தரவிட்டது. இங்குள்ள தலைமை கமாடெண்ட்க்கு  வார்னிங் மெமோ கொடுத்தார்கள். 77வது பட்டாலியன் பெரும் பிரச்னையில் தவித்தது. ‘யாருக்கும் இனி விடுப்பு இல்லை’ என உத்தரவு வந்தது.

சிவநேசன், தனது மனைவி கீர்த்தியின் வளைகாப்புக்குப் போக முயற்சித்து நடக்கவில்லை. பெரும் தவிப்பில் இருந்த சிவநேசனை எல்லோரும் தேற்றினார்கள். கீர்த்தி, ‘உடல் பலகீனமாக இருக்கிறது. ஆனால், மாதா மாதம் டெஸ்ட் செய்வதில் ஏதும் பெரும் பிரச்னையில்லை என்று மருத்துவர்கள் சொல்கிறார்கள்’ என கீர்த்தி கடிதம் எழுதியிருந்தாள்.

பதிலுக்கு சிவநேசன், ‘இங்கிருந்து விடுப்பில் வரும் நம்ம ஊர் தம்பி மணிவர்மனிடம் உனக்கு  ஐதராபாத் வளையல்களும் உன் வயிற்றுக்குள் இருக்கும் நம் செல்லக்குட்டி  சிவகீர்த்திக்கு  காஷ்மீர் குங்கும பூவும் பெரிய டப்பாவில் கொடுத்திருக்கிறேன்’ என்று பதில் எழுதி நெகிழ்ந்தான்.

மணிவர்மன், தனது வீட்டுக்குப் போனவுடன் யாரிடமும் சொல்லிக்கொள்ளாமல் செல்வராணி எங்கு இருக்கிறாள் என விசாரிக்க அவள் வீட்டுக்குப் போனான். வீடு பூட்டி இருந்தது. பக்கத்தில் விசாரித்ததில் அவர்கள், “உங்களுக்கு விஷயம் தெரியாதா? செல்வராணி புகுந்த வீட்டில் மாமியார் திட்டி,  அடித்ததாகவும், அதை கணவன் கண்டுகொள்ளாமல் இவளையே திட்டியதாகவும் கோபித்துக்கொண்டு அப்பா வீட்டுக்கு வந்ததில், அப்பா அம்மாவும் ‘உனக்கு அனுசரித்து நடக்கத் தெரியவில்லை’ என்று திட்டியதால் மனமுடைந்த  செல்வராணி இதே வீட்டில் தனது அறையிலே 15 நாட்களுக்கு முன்பு  தூக்கு போட்டு தற்கொலை செய்து கொண்டாள்” என்ற செய்தியை இடியாய் இறக்கினார்கள்.

அவளின் மாமனார், மாமியார், கணவன், அப்பா, அம்மா எல்லோரும் போலீஸ் பிடியில் இருக்கிறார்கள். குழந்தை காப்பகத்தில் இருக்கிறது.

மணிவர்மனுக்கு மொத்த உலகமும் இருண்டது. எந்தத் தேதியில் இவன் செல்வராணி தன்னைக் கூப்பிடுவது போல் கனவு கண்டு காட்டுப் பகுதியில் ஓடினானோ அதே நாளில், அதே நேரத்தில் செல்வராணி தூக்கு போட்டு இங்கு செத்துப்போய் இருக்கிறாள். உடம்பெல்லாம் அவனுக்கு நடுங்கியது.

‘உன்னை நானும் காதலித்தேன் செல்வராணி. உன்னை நினைத்துக்கொண்டே இருந்தேன்.’  புலம்பிக்கொண்டே  தலையைப் பிடித்துக் கொண்டு செல்வராணி வீட்டு வாசல் படியில் உட்கார்ந்து விட்டான்.

மணிவர்மன் அம்மாவுக்கு ‘உன் மகன் அந்தத் தூக்கு போட்டு செத்துபோன பொண்ணு வீட்டு வாசலில் மயங்கிக் கிடக்கிறான்‘ என்ற செய்தி போனது. எல்லோரும் பதறி அடித்துக்கொண்டு வந்து மணிவர்மனை கைத்தாங்கலாக அழைத்துச் சென்றார்கள்.

‘இவன் எதுக்கு இங்கு வந்தான்? கூட படிச்ச பொண்ணா? போலீஸ் இவனையும் புடிச்சுக்கிட்டு போயிடப்போவுது’ என பேசிக்கொண்டே போனார்கள்.

அம்மா மணிவர்மனை துருவித் துருவி கேட்டாள்.

எங்கே ஆரம்பித்து எதைச் சொல்வது? மணிவர்மன் முகம், மனது எல்லாம் இறுகிபோனது. எல்லாம் புஜ்ஜியம் என்று தோன்றியது. சமூகத்தின் மீது பெரும் கோபம் வந்தது. இனி, செல்வராணியை முழுவதுமாக காதலிக்கலாம். இல்லாதவளை காதலிக்க என்ன தடை? மணிவர்மன் தனது முதல் காதலை இனி எளிதில் மறக்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தான்.

செல்வராணியை வணங்கி மீண்டு எழுந்தான். திடீர் என்று உடல் மனது எல்லாம் பெரும் இறுக்கம் தோன்றியது. இந்த நிலையைத்தான் பட்டாளத்தில் எதிர்பார்த்தார்கள். செல்வராணியின் மரணம் மணிவர்மனை ஒரு முழு சிப்பாயாக மாற்றியது.

நாகூர் இஸ்மாயில் வீட்டுக்குப் போனான். அப்ரின் இவனைப் பார்த்ததும் ‘வாழ்ப்பா… வாழ்ப்பா’ என்று சத்தமாகச் சொன்னாள். அவள் முகம் பிரகாசமாக இருந்தது. உம்ரா நிறைய சாப்பாடு, தின்பண்டம் கொடுத்து உபசரித்தாள். மொத்த குடும்பமும் அவனை சூழ்ந்து கொண்டது. ‘இஸ்மாயில் நலமாக இருப்பதாகவும் எதுவும் பயமில்லை, கவலை இல்லை’ என்று ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு மணிவர்மன் அங்கிருந்து வெளியேறினான்.

மறுநாள், திருச்சி துவாக்குடி சிவநேசன் வீட்டுக்குப் போனான். சிவநேசன் சொன்னது போல் கீர்த்தி ரொம்ப கம்பீரமான பெண்ணாக இருந்தாள். இவனை தம்பி… தம்பி என்று உருகி அன்போடு உபசரித்தாள்.

அவள் உடல் ரொம்பவும் பலகீனமாக இருப்பது தெரியவந்தது. உட்காருவதில், எழுவதில் நிறைய சிரமம் இருந்தது. சூல் கொண்ட எல்லா பெண்களுக்கும் இதுபோல் இருக்கும் என்று எல்லோரும் சொல்லிக் கொண்டார்கள்.

பட்டாளத்தில் இருப்பவன் விடுப்பில் வரும்போது இன்னொரு பட்டாளத்து நண்பன் வீட்டுக்குப் போனால் ஏதோ தனது பிள்ளையே வந்து விட்டதாகக் கொண்டாடி தீர்ப்பார்கள் என்பதை இரண்டு வீட்டிலும் உணர்ந்தான்.

77வது பட்டாலியனில் பெரும் பிரச்னைகள் உருவெடுத்துக்கொண்டே இருந்தன. ஹைதராபாத் தலைமையகத்தில் உள்ள கமாண்டருக்கும் இங்கே காட்டிலுள்ள டெப்டி கமாண்டன்ட் சுனில் பர்மாருக்கும் வினய் யாதவ் விஷயத்தில் பெரும் வாக்குவாதம் முற்றியது. எவ்வளவு சொல்லியும் கேட்காமல் வினய் யாதவ் பணியிட நீக்கத்தை ரத்து செய்தார்கள்.

புரட்சிப் படையின் போராட்டம் தீவிரமானது.

77வது பட்டாலியனுக்கு மாற்றாக வேறு பட்டாலியன்  வேண்டும் என்ற கோரிக்கைக்கு மத்திய அரசு சரி சொல்லி விட்டது. இரண்டு மாதம் கெடு விதித்து இங்கிருந்து 77வது பட்டாலியன்  மொத்தமாக தம்மை விடுவித்துக்கொள்ள உத்தரவு வந்தது.

ஒரு வகையில் எல்லோருக்கும் நிம்மதி பிறந்தது. கிஷனும் டோப்பு மேஜரும் மற்ற விடுப்பில் போன அனைவரும் திரும்பி வந்து விட்டார்கள். கிஷன் ரயில்வே எக்ஸாம் நல்லபடியாக எழுதிவிட்டு நம்பிக்கையோடு வந்திருக்கிறான். தங்கச்சிலை தரிசனம் தந்ததில் முகத்தில் பிரகாசம் கூடியிருந்தது. டோப்பு மேஜரும் தனது மகளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்துவிட்டார். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சிரிக்கக் கற்று கொண்டிருந்தார்.

எல்லோருக்கும் எல்லோர் பற்றிய தகவலும் கடிதம், நண்பர்கள், போன்  மூலம்  போய்க்கொண்டிருந்தது. மணிவர்மன் இரண்டு மாத விடுப்பு முடிந்து ஐதராபாத் பாஸ்கெட் பால் மைதானத்தில் பயிற்சிக்குப் போனான். அவன் உயரம் ஆறடி. எழும்புவது நாலடி. ஆக மொத்தம் பத்து அடியில் புலி போல் பாய்ந்து ஆடினான். கோச் அவனை ஆரத் தழுவிக்கொண்டார். எல்லோரும் வியந்தார்கள். உள்ளே இருந்த செல்வராணி ஆவி அவனில் நன்றாக வேலை செய்தது.

மத்திய அரசு உத்தரவுப்படி 77வது  பட்டாலியனுக்கு மாறாக வேறு பட்டாலியன் ஆட்கள் இங்கு வர தயார் செய்யப்பட்டார்கள். வினய் யாதவுக்கு இரண்டு மாதத்திற்கு கிராமத்திற்குள் போகத் தடை விதிக்கப்பட்டது. அவன் முழு நேர ஜட்டி யாதவாக அங்கேயே திரிந்தான். எல்லோரும் தத்தம் உடைமைகள், பட்டாலியனின் ஸ்டோர் சாமான்கள், ஆயுதங்களையெல்லாம் முறைபடி பேக் செய்யத் தொடங்கினார்கள்.

அம்பேத் சிரித்துக் கொண்டிருந்தான். ‘நீங்கள் உயிரோடு போனாத்தானே உங்கள் உடைமைகள் உங்களுக்கு. எங்கள் மக்களைக் கொன்று குவித்து விட்டு, நீங்கள் எங்கே போக முடியும்? இது என்ன சுற்றுலா தலமா? நீங்கள் வந்து தங்கிச் செல்ல? நீங்கள் எல்லோரும் தியாகியாகப் போகிறீர்கள். 120 பேருக்கும் தேசியக் கொடி தைத்து வைத்துக்கொள்ளுங்கள். அம்பேத் பெரும் திட்டத்தோடு 77வது பட்டாலியனை நெருங்குகிறான். எப்போது, எப்படித் தாக்குதல் எல்லாம் அவனுக்கு மட்டுமே தெரிந்த ரகசியம்.

இதற்கிடையில் மத்திய உளவுப் பிரிவு, அந்த ராணா உட்பட 10 பேரும் பொய்யாக ஜோடிக்கப்பட்டு அரசாங்கத்தை குழப்பியுள்ளார்கள் என கண்டுபிடித்து விட்டது. அங்குதான் புரட்சிப் படையின் தலைவர்கள் மக்களோடு மக்களாக இருக்கிறார்கள் எனத் தகவல் அனுப்பியது. புதிதாய் வரும் பட்டாலியன் இதில் கவனம் செலுத்தி அவர்களைக் கண்டறிய வேண்டும் என கேட்டுக்கொண்டார்கள்

புது பட்டாலியன் ஆட்கள் வருவதும், அடுத்த நாள் 77வது பட்டாலியன்  கிளம்புவதுமாய் திட்டம் தீட்டப்பட்டது. அதன்படி, அந்த 60 கி.மீ. காட்டுப்பாதையை 77வது  பட்டாலியன் முழுவதுமாக கையில் எடுத்து கண்ணிவெடி பிரிவை வைத்து சல்லடைப் போட்டு ஏதாவது வழியில் கண்ணிவெடி புதைக்கப்பட்டிருக்கிறதா எனத் தேடியது. எதுவும் இல்லை என்று ஓகே ரிப்போர்ட் கொடுத்தார்கள்.

அம்பேத் மறுபடியும் சிரித்தான். அந்த சிரிப்பில் நாளை நிகழப்போகும் அந்தக் கொடூர சம்பவம் அவன் கண் முன் நிழலாடியது. அந்த சம்பவத்தை நாளை காண்போம்.