கடவுளுக்கே பொறுக்காது போல! ஸ்கூல் அசெம்பிளியில் சிறுவன் செய்த வேலையைப் பாருங்க!

தினமும் காலையில் எழுந்ததும் வாட்ஸ்அப் ஸ்டேட்டஸ் பார்ப்பதும், இன்ஸ்டாகிராமில் ரீல்ஸ் தள்ளுவதும் நம்மில் பலருக்கும் வாடிக்கையாகிவிட்டது. பெரும்பாலும் அதில் வரும் செய்திகள் நமக்கு எரிச்சலையோ, கோபத்தையோ அல்லது பொறாமையையோ தான் தரும். 

ஆனால், எப்போதாவது ஒருமுறை, பாலைவனத்தில் வீசும் தென்றலைப் போல ஒரு வீடியோ நம் கண்ணில் படும். அப்படி ஒரு வீடியோதான் இப்போது இணையவாசிகளின் இதயங்களைக் கொள்ளை அடித்துக் கொண்டிருக்கிறது. 

ஒரு பள்ளிக்கூட காலை நேர வழிபாட்டில், ஒரு சிறுவன் செய்யும் செயல், "அட, இந்த நிம்மதியைத்தான் நாம தொலைச்சுட்டோமே" என்று பெரியவர்களை ஏங்க வைத்திருக்கிறது.

அது ஒரு குளிர்காலக் காலைப் பொழுது. குளிருக்கு இதமாக ஸ்வெட்டர் அணிந்த பள்ளிச் சீருடையில் மாணவர்கள் வரிசையாக நிற்கிறார்கள். இறைவணக்கப் பாடல் ஒலிக்கிறது. வழக்கமாக அசெம்பிளி என்றாலே, "எப்படா முடியும், கிளாசுக்கு போய் உட்காரலாம்" என்ற மனநிலையில்தான் பல மாணவர்கள் இருப்பார்கள். இன்னும் சிலர் டீச்சருக்குப் பயந்து விறைப்பாக நிற்பார்கள். ஆனால், அந்த வீடியோவில் இருக்கும் ஒரு சிறுவன் மட்டும் தனி உலகம்.

அவன் கண்கள் மூடியிருக்கின்றன. கைகள் பயபக்தியுடன் கூப்பியிருக்கின்றன. பின்னணியில் ஒலிக்கும் அந்தப் பிரார்த்தனைப் பாடலுக்கு ஏற்ப, அவன் உடல் தானாகவே லேசாக அசைந்து ஆடுகிறது. அது சினிமா டான்ஸ் இல்லை; அது யாருக்காகவும் போட்ட வேஷமும் இல்லை. அந்த இசையிலும், வரிகளிலும் அவன் தன்னை முழுமையாகக் கரைத்துக்கொண்டு, ஒருவிதமான பரவச நிலையில் ஆடுகிறான். அவனைச் சுற்றி நடப்பது எதுவுமே அவனுக்குத் தெரியவில்லை.

ஏன் நமக்கு நெகிழ்ச்சியைத் தருகிறது?

இந்த வீடியோவைப் பார்க்கும் ஒவ்வொருவரும் நெகிழ்ந்து போவதற்குக் காரணம், அந்தச் சிறுவனின் 'கள்ளம் கபடமற்ற தன்மை' தான். நாம் வளர வளர, "நாலு பேர் என்ன நினைப்பாங்க?" என்ற பயத்திலேயே நம் இயல்பான சந்தோஷங்களைத் தொலைத்துவிடுகிறோம். கடவுளைக் கும்பிடுவதில் கூட ஒருவித எந்திரத்தன்மை வந்துவிடுகிறது. 

ஆனால், அந்தச் சிறுவனுக்குத் தன்னை யாராவது வீடியோ எடுக்கிறார்கள் என்றோ, மற்றவர்கள் பார்க்கிறார்கள் என்றோ எந்தக் கவலையும் இல்லை. அவனது அந்த முகபாவனை, எவ்விதக் கலப்படமும் இல்லாத தூய பக்தியையும், மகிழ்ச்சியையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

பாராட்டுக்குரிய ஆசிரியர்!

பொதுவாகப் பள்ளிக்கூடங்களில் வரிசையில் நிற்கும்போது லேசாகத் தலையைத் திருப்பினால் கூட, "ஏய்.. நேரா நில்லு" என்று அதட்ட ஆசிரியர்கள் இருப்பார்கள். ஆனால், இந்தச் சிறுவன் இப்படி மெய்மறந்து ஆடுவதைத் தடுக்காமல், ரசித்து வீடியோ எடுத்த அந்த ஆசிரியரைப் பாராட்டியே ஆக வேண்டும். 

படிப்பு மதிப்பெண்களைத் தாண்டி, ஒரு குழந்தையின் ஆன்ம மகிழ்ச்சியையும், உணர்வுகளையும் அந்தப் பள்ளி மதித்திருக்கிறது என்பது இதிலிருந்து தெரிகிறது. அதட்டல்கள் இல்லாத இடத்தில்தான் குழந்தைகள் பூக்களைப் போல மலர்வார்கள் என்பதற்கு இதுவே சாட்சி.

எப்போதாவது உலகத்தை மறந்து, நம்மை நாமே ரசித்து, அந்தக் குழந்தையைப் போலக் கரையக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஈரம் காய்ந்துபோன நம் மனங்களை, அந்தச் சிறுவனின் மழலை நனைத்துவிட்டது என்றே சொல்லலாம்!