சிறுகதை: கனவுக்குள் கனவு!

கண்களைத் திறந்து பார்த்தான் ஆரவ். அவன் இருந்த இடம் ஒரு கண்ணாடி அறை. சுற்றிலும் கருப்பு நிறக் கதிர்கள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. அவனது கை, கால்களில் கட்டப்பட்டிருந்த பிளாஸ்டிக் வடங்கள், அவன் உடல் அசைவுகளைத் தடுத்தன. மூச்சு முட்ட, “நான் எங்க இருக்கேன்?” என்று அவனுக்குள்ளே முணுமுணுத்துக்கொண்டான்.

திடீரென, அறைக்குள் ஒரு முதியவர் தோன்றினார். அவர் பார்ப்பதற்கு 60 வயது இருக்கும். ஆனால், அவரது முகம், ஒரு கம்ப்யூட்டர் மானிட்டர் போலத் தெரிந்தது. அந்த முதியவரின் கண்கள், இரண்டு வட்டமான ஸ்கிரீன்கள். அதில், சில எண்கள் மின்னிக்கொண்டிருந்தன.

“கதவு திறந்ததும், முதல் இடது பக்கம் திரும்பு” என்று ஒரு இயந்திரக் குரல் கேட்டது.

ஆரவ் திடுக்கிட்டான். “நீ யாரு?” எனக் கேட்டான்.

“நான் உன்னுடைய கடந்த காலத்தை உருவாக்கியவன்” என்றார் அவர். “நீ என் கட்டுப்பாட்டில்தான் இருக்கிறாய்”

ஆரவ் சிரித்தான். “என்னை யாராலும் கட்டுப்படுத்த முடியாது” என்று சொன்னான்.

திடீரென ஒரு சத்தம் கேட்டது. கதவு திறந்து கொண்டது. அது ஒரு லிஃப்ட். உள்ளே நுழைந்தான் ஆரவ். லிஃப்ட் மேலே சென்றது. ஒரு மாடியில் நின்றது. அங்கு, ஒரு பிரம்மாண்டமான ஆய்வுக் கூடம் இருந்தது. அங்கு பல விஞ்ஞானிகள் ஒரு விசித்திரமான இயந்திரத்தை ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தனர். அந்த இயந்திரம் ஒரு மனிதனின் சிந்தனைகளை நேரடியாகப் படிக்கும் கருவி.

“அந்த இயந்திரம், உன்னுடைய மனதை நேரடியாகப் படித்து, நீ என்ன நினைக்கிறாய் என்பதைப் பதிவு செய்யும்” என்றார் அந்த முதியவர்.

“அது எப்படி சாத்தியம்?” என்றான் ஆரவ்.

“நான் உன்னுடைய எதிர்காலத்தை உருவாக்குகிறேன்” என்றார் அந்த முதியவர். “நீ ஒரு விஞ்ஞானி. நீதான் இந்த இயந்திரத்தை உருவாக்கினாய்.”

ஆரவ் குழப்பமடைந்தான். “என்ன சொல்றீங்க?”

“நீ உன்னுடைய கடந்த காலத்தை மாற்ற விரும்பினாய். அதனால், இந்தக் கருவியை உருவாக்கினாய். ஆனால், இந்தக் கருவி நீ நினைப்பதைவிட அபாயகரமானது. இது உன்னுடைய கடந்த காலத்தையே அழித்துவிடும்” என்றார்.

ஆரவ் திகைத்தான். “என்னுடைய கடந்த காலத்தை ஏன் அழிக்க வேண்டும்?” என்று கேட்டான்.

“உன்னுடைய வாழ்க்கையில் நடந்த ஒரு விபத்தை மாற்ற வேண்டும். நீ உன்னுடைய காதலியின் மரணத்தைத் தடுக்க விரும்பினாய்” என்றார்.

அவனது மனத்திரையில், ஒரு காரின் விபத்து காட்சி வந்தது. ஆரவின் மனம் வலித்தது. “இல்லை, இது ஒரு பொய்” என்று கத்தினான்.

திடீரென, அந்த இயந்திரம் ஓட ஆரம்பித்தது. அதிலிருந்து ஒரு கருப்பு ஒளி ஆரவ் மீது பாய்ந்தது. அவன் உடல், ஒரு உருவமாக மாறி, அந்த இயந்திரத்திற்குள் இழுக்கப்பட்டது.

ஆரவ் ஒரு கனவில் மிதப்பதைப் போல உணர்ந்தான். சுற்றிலும், அவனது கடந்த காலத்தின் காட்சிகள் மின்னின. அவனது குழந்தைப் பருவம், கல்லூரி வாழ்க்கை, அவனது காதல், அவனது காதலியின் மரணம் என அனைத்தும் ஒரு திரைப் படம் போல ஓடின.

திடீரென, அவன் கண்களைத் திறந்து பார்த்தான். அவன் ஒரு மருத்துவமனையின் படுக்கையில் இருந்தான். அருகில், அவனது காதலி, ஒரு நர்ஸின் உடையில் அமர்ந்திருந்தாள்.

“நான் உயிரோட இருக்கேனா?” என்று ஆரவ் கேட்டான்.

“ஆமா, நீ ஒரு காரோ விபத்துல சிக்கினாய். ஆனா, தப்பிச்சிட்டாய்” என்றாள்.

ஆரவ் அவளைக் கட்டியணைத்தான். அந்த முதியவர் சொன்னது அவனது கடந்த காலத்தை மாற்ற, அவன் செய்த முயற்சி தானா?

ஆனால், அந்தக் கதவு, அந்தக் கருவி, அந்தக் கருப்பு நிறக் கதிர்கள் அனைத்தும் அவனது கனவா? அல்லது அவை எதிர்காலமா? அவனது வாழ்க்கை ஒரு முடிவற்ற கனவு சுழற்சியா?

ஆரவ் குழப்பத்தில் ஆழ்ந்து போனான்.