
தமிழ் இலக்கியம், இந்து சமயம், ஜைனம், பௌத்தம் போன்ற ஆன்மிக மரபுகளில் தவம் என்பது மனிதன் மனம், உடல், உணர்வு ஆகியவற்றைக் கட்டுப்படுத்தி, உன்னத இலட்சியத்தை அடைவதற்கான வழியாகக் கருதப்படுகிறது. தவம் என்பது துன்பத்தைத் தாங்குவதோடு மட்டுமல்லாமல், மனத்தைத் திசை திருப்பாமல், ஒரு குறிக்கோளை நோக்கிச் செல்வதையும் குறிக்கிறது. தவம் என்ற சொல் சமஸ்கிருதத்தின் ‘தபஸ்’ என்பதிலிருந்து வந்தது. அதாவது, வெப்பம் அல்லது உள் சக்தி என இதற்குப் பொருள்.
தவத்தை பல அடிப்படையில் வகைப்படுத்தலாம். அதில் கடின தவம் (Severe Austerity) மற்றும் சமய தவம் (Religious/Spiritual Austerity) என இரண்டு முக்கியப் பரிமாணங்கள் காணப்படுகின்றன.
1. கடின தவம் (Severe Austerity): உடலை மிகுந்த கடினப் பயிற்சிகளுக்கும் துன்பங்களுக்கும் உட்படுத்தும் தவம். இதன் நோக்கம் உடலாசையை ஒழித்தல், பொறுமையை வளர்த்தல் மற்றும் மனதைப் பொறுமையில் உறுதிப்படுத்துவதாகும். அகத்தியர், வால்மீகி, வியாசர் போன்ற முனிவர்கள் கடின தவம் செய்தவர்கள்.
சிறப்பம்சங்கள்: உடலின் ஆசைகளை மறுத்தல், துன்பங்களை தாங்கிக் கொள்ளுதல், இயற்கைச் சோதனைகளை எதிர்கொள்வது.
எடுத்துக்காட்டுகள்:
பஞ்சாக்னி தவம்: பஞ்ச அக்னிகளால் சூழப்பட்டு, வெயிலில் நின்று தவம் செய்வது. இது உடல் வெப்பத்தைத் தாங்கும் சக்தியை வளர்க்கும்.
நிர்ஜல தவம்: நீண்ட நாட்கள் தண்ணீர், உணவு இன்றி இருப்பது. பசியையும் தாகத்தையும் வெல்வது இதன் நோக்கம்.
ஒருகால் நிற்கும் தவம்: நீண்ட நேரம் ஒரே கால் மீது நிற்கும் தவம். இதற்கு உடல் சமநிலையும் மன ஒருமைப்பாடும் தேவைப்படும்.
நன்மைகள்: இவற்றால் மனவலிமை, பொறுமை, தன்னடக்கம் வளர்கிறது. உலக ஆசைகளிலிருந்து மனம் விலகுகிறது.
2. சமய தவம் (Religious / Spiritual Austerity): ஆன்மிக மற்றும் சமய நோக்கங்களுக்காக செய்யப்படும் தவம். இது உடலுக்குத் துன்பம் தராமல், மனதை ஒருமுகப்படுத்தி, இறை பக்தியை வளர்ப்பதே முக்கியம்.
சிறப்பம்சங்கள்: இறை நம்பிக்கையும் பக்தியும் இதன் மையமாக இருக்கும். உடல், மனம் இரண்டிற்கும் சமநிலையைத் தரும். ஜபம், தியானம், மந்திரச் சாதனைகள் இதில் அடங்கும்.
எடுத்துக்காட்டுகள்:
தியான தவம்: அமைதியான இடத்தில் அமர்ந்து மனதை ஒருமுகப்படுத்துவது. யோகத்துடன் இணைந்துள்ள தவம்.
ஜப தவம்: இறை நாமம், மந்திரம், பாடல்கள் மூலம் மனத்தை இறையருளில் நிலைநிறுத்துவது.
அன்னதான தவம்: பசித்தோருக்கு உணவளிப்பது, தன்னலமற்ற கருணையை வளர்ப்பது கர்ம யோகம் சார்ந்த சமய தவம்
விரத தவம்: அமாவாசை, பௌர்ணமி, சப்தமி, சதுர்த்தி போன்ற நாட்களில் விரதம் நோற்பது. இது உடல் சுத்தம், மன அமைதி, பக்தி வளர்ச்சி தரும்.
நன்மைகள்: மன அமைதி மற்றும் ஆன்மிக முன்னேற்றம் ஏற்படும். மேலும், கர்ம சுத்திகரிப்பு, தன்னலம் குறைதல், சமூக நலனும் அடங்கிய வழிபாடு இது.
தவம் என்பது உடல் மற்றும் மனத்தை ஒருங்கிணைக்கும் உயரிய பயிற்சி. கடின தவம் என்பது உடலை அடக்கி, மனவலிமை மற்றும் தன்னடக்கத்தை வளர்க்கும். சமய தவம் என்பது பக்தியையும் ஆன்மிக முன்னேற்றத்தையும் தரும்.
தமிழ் மரபும் ஆன்மிகப் புனித நூல்களும், “உடலுக்கு அளவான கடினத்தையும், மனத்துக்கு அளவான பக்தியையும் தரும் தவமே சிறந்தது” எனக் கூறுகின்றன. பண்டைய நூல்கள்படி, தவம் மூலம் ‘தபஸ் சக்தி’ எனும் உள் ஆற்றல் உருவாகும்; இதை முனிவர்கள் தங்கள் யோக சக்தியை வளர்க்கப் பயன்படுத்தினர் என அறிய முடிகிறது.