இந்த ஆண்டு இரவீந்திரநாத் தாகூர் ஜெயந்தி மே 9 கொண்டாடப்படுகிறது!

இரவீந்திரநாத் தாகூர் ஜெயந்தி 2025:

இரவீந்திரநாத் தாகூர் ஒரு சிறந்த அறிஞர், நாவலாசிரியர், கட்டுரையாளர், பாடலாசிரியர் மற்றும் நாடக ஆசிரியர். இரவீந்திரநாத் தாகூர் மே 7, 1861 அன்று பிறந்தார்.

கிரிகோரியன் நாட்காட்டியின்படி இரவீந்திரநாத் தாகூரின் பிறந்தநாள் மே 7 அன்று கொண்டாடப்படுகிறது. ஆனால் வங்காள நாட்காட்டியின்படி, அவர் போய்ஷாக் மாதத்தின் 25 ஆம் தேதி பிறந்தார். எனவே, மேற்கு வங்கத்தில், வங்காள நாட்காட்டியின்படி அவரது பிறந்தநாள் இந்த ஆண்டு மே 9 அன்று கொண்டாடப்படுகிறது.

இரவீந்திரநாத் தாகூரின் பிறந்தநாள் போச்சிஷே போய்ஷாக் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. அவர் கொல்கத்தாவில் (கல்கத்தா) ஒரு பணக்கார பிராமண குடும்பத்தில் பிறந்தார் மற்றும் அவரது குடும்பத்தின் இளைய சகோதரர் ஆவார்.

1877 ஆம் ஆண்டில், அவர் படிப்பதற்காக இங்கிலாந்துக்குச் சென்றார். அவர் பதினான்கு மாதங்கள் மட்டுமே தங்கினார், அந்தக் காலத்தில் அவர் கிழக்கு சசெக்ஸின் பிரைட்டனில் கல்வி பயின்றார், மேலும் பல்கலைக்கழகக் கல்லூரியிலும் பயின்றார், அங்கு அவர் சட்டம் பயின்றார் மற்றும் ஆங்கில இலக்கியம் குறித்த விரிவுரைகளில் கலந்து கொண்டார். இருப்பினும், இங்கிலாந்தில் மேற்கத்திய கல்வி நடைமுறைகளின் கட்டுப்பாடுகள் குறித்து அவர் அதிருப்தி அடைந்து இந்தியா திரும்பினார்.

தனது வாழ்க்கை முழுவதும், தாகூர் கவிதைகளை எழுதி மொழிபெயர்த்தது மட்டுமல்லாமல், ஏராளமான நாவல்கள், சிறுகதைகள், நாடகங்கள், கடிதங்கள், கட்டுரைகள், நினைவுக் குறிப்புகள் மற்றும் விமர்சனங்களையும் வெளியிட்டார். அவர் தனது இசை அமைப்புகளுக்காகவும் அறியப்பட்டார். தாகூரின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க கவிதைப் படைப்பு கீதாஞ்சலி (மேக்மில்லன், 1912), இதற்காக அவர் 1913 இல் இலக்கியத்திற்கான நோபல் பரிசைப் பெற்றார். பரிசை வென்ற முதல் ஐரோப்பியரல்லாதவர் மற்றும் முதல் பாடலாசிரியர் இவர். வங்காள மொழியில் எழுதப்பட்டு வெளியிடப்பட்ட பிற குறிப்பிடத்தக்க கவிதை வெளியீடுகளில் சோனார் தாரி [தி கோல்டன் போட்] (1894) மற்றும் மனாசி [தி ஐடியல் ஒன்] (1890) ஆகியவை அடங்கும்.

தாகூர் பெரும்பாலும் தன் படைப்புகளை முதலில் வங்காள மொழியில் வெளியிட்டார், பின்னர் தனது படைப்புகளை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்தார். சித்ரா (இந்தியா சொசைட்டி ஆஃப் லண்டன், 1914) மற்றும் தி போஸ்ட் ஆபிஸ் (குவாலா பிரஸ், 1914) ஆகிய நாடகங்கள் உட்பட இரு மொழிகளிலும் அவர் நாவல்கள், நாடகங்கள் மற்றும் சிறுகதைகளை எழுதினார் .

வங்காள இலக்கியத்தில் சிறுகதை வடிவத்திற்கு முன்னோடியாக இருந்த பெருமை இவருக்கு தான் உண்டு, அவரது சிறந்த படைப்புகளில் சில, தி ஹங்கிரி ஸ்டோன்ஸ் அண்ட் அதர் ஸ்டோரிஸ் (மேக்மில்லன், 1916) மற்றும் தி க்ளிம்ப்சஸ் ஆஃப் பெங்கால் லைஃப் (ஜிஏ நேட்சன் & கோ., 1913) ஆகியவற்றில் சேகரிக்கப்பட்டுள்ளன. அவரது சிறுகதைகள் குறிப்பாக இந்தியாவின் பிரபலமாக இருந்தன.

ஒரு கல்வியாளர் மற்றும் ஆர்வலராக தாகூரின் பணி, 1863 ஆம் ஆண்டில் அவரது தந்தை உருவாக்கிய கிராமப்புற வங்காளத்தில் ஒரு பின்வாங்கல் பள்ளியான சாந்திநிகேதனில், 1901 ஆம் ஆண்டில், ஒரு சோதனைப் பள்ளியை நிறுவ வழிவகுத்தது.

1912 ஆம் ஆண்டில், ஐரோப்பா, அமெரிக்கா மற்றும் கிழக்கு ஆசியா முழுவதும் தனது படைப்புகளைப் படிக்கவும், இந்திய சுதந்திரத்திற்காக சொற்பொழிவு ஆற்றவும் வாதிடவும் தாகூர் பள்ளியை விட்டு வெளியேறினார். 1919 ஆம் ஆண்டில், ஜாலியன்வாலாபாக் படுகொலைக்கு எதிரான போராட்டமாக, 1915 இல் பிரிட்டிஷ் நைட்ஹூட்டை அவர் நிராகரித்தார். ஆறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தாகூர் மற்றும் லியோனார்ட் எல்ம்ஹிர்ஸ்ட் ஆகியோர் விஸ்வ-பாரதி பல்கலைக்கழக சோதனைகளின் ஒரு அம்சமான "கிராமப்புற மறுசீரமைப்பு நிறுவனத்தை" நிறுவினர். இந்த நிறுவனத்தின் மூலம், தாகூர் தனது ஆரம்பகால சிறுகதைகளில் வெளிப்படுத்திய பல கவலைகள் பலனளித்தன.

தாகூர் 2000 க்கும் மேற்பட்ட பாடல்களை இயற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது. மேலும் அவரது பாடல்களும் இசையும் 'ரவீந்திரசங்கீதம்' என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

இந்தியா மற்றும் வங்காளதேசம் ஆகிய இரு நாடுகளின் தேசிய கீதங்களையும் தாகூரே இயற்றினார். (இந்தியாவின் ஜன கன மன மற்றும் வங்காளதேசத்தின் அமர் ஷோனார் பங்களா .)

வங்காளப் பிரிவினைக்குப் பிறகு 1905 ஆம் ஆண்டு வங்காள மக்களிடையே ஒற்றுமை மற்றும் தேசபக்தி உணர்வை வளர்ப்பதற்காக தாகூர் அமர் ஷோனார் பங்களா பாடலை இயற்றினார் . 1905 ஆம் ஆண்டு பிரிவினையின் போது வங்காளத்தின் இந்துக்களுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையே சகோதரத்துவ உணர்வை ஏற்படுத்த ரக்ஷா பந்தன் பண்டிகையையும் அவர் கையாண்டார். மேலும் பிரிவினையை அவர் கடுமையாக எதிர்த்தார்.

தாகூர் தனது வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியில் எழுத்து, கற்பித்தல் மற்றும் செயல்பாடுகளைத் தொடர்ந்தாலும், அவர் தனது அறுபதுகளில் ஒரு ஓவியராக அங்கீகரிக்கப்பட்டார். ஐரோப்பாவில் நடந்த கண்காட்சிகளில் அவரது பல படைப்புகள் வெற்றியைப் பெற்றன.

தாகூர் ஆகஸ்ட் 7, 1941 அன்று கல்கத்தாவில் காலமானார்.